18 ธันวาคม 2550 11:56 น.
ต้นกล้า อันดามัน
คืนสุดท้าย...
มีความหมาย ถึงที่สุด
เพื่อวัน รุ่งเช้า
เสียงหมา เห่าหอน
คนนอนหลับ พลันตื่น ขณะหลับใหล
ด้วยความตกใจ
ความหมาย
เพื่อความดำรงอยู่ แห่งแพ้-ชนะ
ขึ้นอยู่กับนาที นี้
คืนสุดท้าย...
ชายคนหนึ่งล้มลง เมื่อสื้นเสียงปืน
คืนสุดท้าย...
ความละอายหายไปแล้วหมดสิ้น
คืนสุดท้าย...
เพื่อตัวของกู หรือของใคร
เพื่อได้มาซึ่งอำนาจ บารมี
คืนสุดท้าย ค่ำนี้.
14 ธันวาคม 2550 11:03 น.
ต้นกล้า อันดามัน
ค่ำคืนของสายลมหนาว
ไม่นานยาวและอุ่นไฟฝัน
นิ่งนึกขณะปัจจุบัน
ละจากทางตันพันธนาการ
เพื่อจะก้าวย่างอย่างก้าวที่กล้า
พบการทายท้าสนุกสนาน
แล้วเก็บดอกไม้ย่ำสายธาร
หัวใจฉ่ำบาน นั่น! ความรัก
ล่องในสายธารของความคิด
ดี-ชั่ว, ถูก-ผิด ทายทัก
ระหว่างดีชั่ว ใดหลัก
พังหักพอกัน บทเรียน
ระหว่างคืนของสายลมหนาว
ไร้บทสรุปเรื่องราว คราวเกษียณ
ชีวิตเป็นวัฏฏะ วนเวียน
ผ่านเปลี่ยนเพียงเราเข้าใจ.
20 พฤศจิกายน 2550 13:32 น.
ต้นกล้า อันดามัน
ตรงที่ ที่เรายืนอยู่
อย่างข้างข้าง คูคู ว่ามีความมั่นคง
มั่นใจ อย่างหวั่นหวั่น
ตรงที่...ที่เรายืนอยู่
รอยยิ้มผ่านริมฝีปากออกไปอย่างเฝื่อนเฝื่อน
แสดงความภูมิใจ อย่างบอกไม่ถูก
ตรงที่...ที่เรายืนอยู่
คล้ายว่าสั่งสม ภูมิความรู้ไว้เพียงพอต่อการอยู่รอด เลิศลอย
เช่นนั้น จึงเป็นการยากที่จะเข้าใจผู้อื่น
ตรงที่...ที่เรายืนอยู่
เบียดบัง บางสิ่งอย่างจงใจ และทำเมินเฉย
เลยตามเลย อย่างไม่มียางอาย
ตรงที่...ที่เรายืนอยู่
อยากก้าวย่างออกสู่เส้นทางใหม่
พ้นความเบื่อหน่าย จำเจ
เพื่อพ้น ที่ที่ยืนอยู่...
10 ตุลาคม 2550 21:07 น.
ต้นกล้า อันดามัน
สายลมแห่งกาลเวลา
ทำความรู้จักมักคุ้น คุ้นเคย
กับความแปลกใหม่ คนใหม่
สิ่งใหม่ การเกิดขึ้น เปลี่ยนแปลง
การเดินทาง
ทิ้งอะไรบางอย่างลง อย่างน่าเสียดาย
แม้ไม่เคยลืม ก็ยากจะหวนคืน
คิดถึง.
ยังคงคิดถึง และคิดถึง
ยังรัก วันวาน วันนี้ และวันพรุ่ง
เพื่อนำชีวิตเดินทาง ต่อไป.
26 กรกฎาคม 2550 22:03 น.
ต้นกล้า อันดามัน
- ๑ -
ตรงที่พักของนักเดินทาง
ละการก้าวย่างแม้ไม่สิ้นสุด
ดื่มกาแฟในกระท่อมโทรมทรุด
เพื่ออยู่หยุดหายใจกับตัวเอง
ฟังเพลงที่ไม่เป็นเพลงแต่น่าฟัง
ความหมายดังว่าเล่นยังไม่เก่ง
แต่หัวใจเขารักในบทเพลง
นี่คือการบรรเลงที่น่าฟัง
- ๒ -
ตรงที่พักของนักเดินทาง
กระท่อมกลางสายฝนกับความหลัง
คลื่นยักษ์ถาโถมยับเยินพัง
เขาคงนั่งทบทวนคิดนึก
คิดนึกถึงไม่ทันได้นึกคิด
ถึงการพรากชีวิตชั่วขณะรู้สึก
พริบตา-กองศพมหึมาเทินทึก
ฝังรอยร้าวลึกรู้สึกในนาที
ฟังเสียงฝนกระทบหลังคาจาก
รอยรั่วฝนทะลุฟากดิ่งวิถี
วีถีเป็นไปในโลกนี้
สูงสุดดิ่งคืนที่สู่สามัญ
- ๓ -
ตรงที่พักของนักเดินทาง
การลาร้างจางความฝัน
มุ่งหมายสู่ที่หมายนัยเดียวกัน
สู่ใฝ่ฝันความจริงอันดีงาม.
Lovers
0 คน เลิฟต้นกล้า อันดามัน
Calendar
หน้าส่วนตัว
1046
