26 มกราคม 2549 10:51 น.
ต้นกล้า อันดามัน
ฉันรู้สึก.
ในสัมพันธภาพคิดนึกเบื้องลึกนั่น
ในความเงียบหลังวุ่นวายของคืนวัน
ในรอยฝันแรเงาขึ้นบดบัง
ไม่เคยรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงของยุคสมัย
โลกาภิวัฒน์ฉับไวไม่เห็นหลัง
โถมเทคโนโลยีเข้าประดัง
สังคมคนกร่อนพัง ยังยืนยัน
ฉันรู้สึก.
สังคมมนุษย์คิดนึกน่าเย้ยหยัน
ร่นเวลาหาอนาคต หมดกลางคัน
วันต่อวันคืนต่อคืน มิรื่นรมย์
มนุษย์สุดวิเศษ วิเศษสุด
แปลกแยกก่อผุดอยู่ทับถม
ความเป็นมนุษย์กร่อนกร่อนเกลื่อนสังคม
สั่งสมเอนกอนันต์ในอัตตา
เธอรู้ไหม.
ความใฝ่ฝันไกลไกล ถึงไหนหนา
เหยียบโลกเขย่งยืน สูงถึงฟ้า
ไม่เข้าท่าอย่าเลย ! อย่าพยายาม
โลกเกิดขึ้นนับนานแต่กาลสมัย
คน มนุษย์ เกิดแต่ใคร ใครตั้งถาม
วิเศษสุดในมนุษย์ใครนิยาม
ไม่เข้าใจใครฟังความไม่เข้าใจ
ฉันรู้สึก.
ความสัมพันธ์ร้าวลึกไร้ความหมาย
คนหนอคน คนหนอคน คนวุ่นวาย
ดูเปล่าดายในความหมายความเป็นคน
ดูเปล่าดายในความหมายความเป็นคน
ฯลฯ
25 มกราคม 2549 09:24 น.
ต้นกล้า อันดามัน
ฟังเสียงเพลงธรรมชาติไม่ขาดสาย
ฟ้าแต้มลวดลายเป็นงานศิลป์
โลกกล่อมคนจรน่ายลยิน
เพียงเธอหวลถวิลกลิ่นโลกา
แนบหูกับเสียงที่ไร้เสียง
เพื่อยินสำเนียงสิเหน่หา
ยิ้มอยู่ในคราบของน้ำตา
มีค่าอยู่ในไม่มีค่า น่าทบทวน
ไม่มีความโหดร้ายให้น่ากลัว
อย่าขุ่นข้องหมองมัว กลับคิดหวน
เอาความดีนำหน้าประดาดวล
ลบล้างความปั่นป่วน ยวนสังคม
ฟังเสียงโลกเห่เพลง เป็นเพลงกล่อม
ทิ้งเรื่องราวจอมปลอมที่สั่งสม
พักเถิดพักในอ้อมโอบของสายลม
แล้วนั่งชมโลกงาม ให้เต็มตา.
24 มกราคม 2549 11:33 น.
ต้นกล้า อันดามัน
หลับตาลงพักผ่อนนอนเสียเถิด
ปิดเพื่อเปิดทางใหม่สดใสกว่า
เพื่อล้างคราบโสมมหม่นม่านตา
และเพื่อสร้างคุณค่ามากกว่าเดิม
เพราะเป็นเธอใช่ไหมจึงสับสน
หลายเรื่องราวปะปนค้นและเริ่ม
ทั้งสุข-ทุกข์หลายครามาแต่งเติม
นั่นคือสิ่งเสริมความเป็นเธอ
ดอกไม้บานแล้วแก้วจอมขวัญ
คือของกำนัลมาเสนอ
ยิ้มยังอุ่นยังอิ่มศรัทธาเธอ
เป็นขวัญใจเสมอ เธอคนดี.
23 มกราคม 2549 11:27 น.
ต้นกล้า อันดามัน
ไปเถิดไปตามหาสิ่งไม่พบ
หามาเติมให้ครบสบสมหวัง
ไปเถิดไปอย่าช้าละล้าละลัง
ถึงสิ่งยังไม่มีที่ต้องการ
เพราะว่าความเป็นอยู่ยังไม่พอ
ยังต้องต่อต้องเติมต้องเสริมสาน
ความเป็นเรายังเก่ายังโบราณ
ไม่ทันการณ์บ้านเมืองพัฒนา
เดินไม่ทันต้องวิ่งอย่างลิงโลด
และผานโผดออกไปเพื่อตามหา
ความเจริญไม่ก้ำเกินในอัตตา
ขอเวลาสักหน่อยจะไล่ทัน
รู้สึกเหนื่อยบ้างไหมวิ่งไล่เขา
ลองทบทวนความเป็นเราสักหน่อยนั่น
ขอเวลาสักนิดคิดแบ่งปัน
เปิดหัวใจคุยกันร่วมกลั่นกรอง
ความเป็นไทยของเราดูเก่านัก
แต่คือรากคือหลักปักกลางผอง
เราคนไทย, แผ่นดินถิ่นครอบครอง
หรือจะยอมให้สิ้นครรลองเรา
ไปเถิดไปตามหาสิ่งไม่พบ
ความเรียบง่ายยังครบอยู่อย่างเก่า
ความพอเพียงเพียงพอกับผองเรา
หยุดวิ่งเถิดตามเขาให้เหนื่อยแรง.
20 มกราคม 2549 10:53 น.
ต้นกล้า อันดามัน
ล่องลอยไปตามกระแสคลื่น
ยังสดชื่นอยู่ได้ด้วยหวังฝั่ง
เพื่อข้ามไปสู่พ้นภวังค์
ด้วยเรือน้อยดังเช่นเก่า ลำเดิม.
Lovers
0 คน เลิฟต้นกล้า อันดามัน
Calendar
หน้าส่วนตัว
1157
