27 กุมภาพันธ์ 2549 18:38 น.
ต้นกล้า อันดามัน
สายน้ำแห่งความเปลี่ยนแปลง
ไหลแรงและไหลเชี่ยว
ลำเรืออยู่ดายเดียว
มิอาจกั้นกระแสธาร
สายน้ำแห่งการพัฒนา
ข้ามคุณค่าบ้านเรือนชาน
เสกสรรปั้นวิหาร
เพื่อโอ่อ่าวิมานเมือง
สายน้ำแห่งโลกาภิวัฒน์
แจ่มชัดขนัดเนือง
ขยายต้นสายเรือง
อำนาจแห่งเทคโนโลยี
เสียงสะท้อนคนพายเรือ
พายง้างเงื้อแอ่งวิถี
คลื่นสังคมถมทวี
ก็ยังทานยังต้านแรง
คือชายผู้พายเรือ
ที่หลงเหลือคล้ายแอบแฝง
คือผู้อยู่แปลกแปลง
ที่พายเรือทวนสังคม.
หมายเหตุ แด่...การต่อสู้ของชาวบ้าน ป่าคลอก - บางโรง
22 กุมภาพันธ์ 2549 23:22 น.
ต้นกล้า อันดามัน
กลางคืนวันผันเปลี่ยนหมุนเวียนผ่าน
ท่ามกลางการผลิบานดอกไม้สวย
พฤกษาสดงดงามสายลมรวย
รินร่ำทิพย์อำนวยถึงนวลปรางค์
การจากจำอำลาวันฟ้าหม่น
ร้าวระทดใจคนจำเหินห่าง
เลือนใบหน้าบังม่านน้ำตาจาง
แต่ไม่เลือนอยู่ระหว่างกลางหัวใจ
จำทุกภาพปรากฎยังจดจ่อ
และจะยังเฝ้ารอไม่หวั่นไหว
ความคิดถึงตรึงขั้วสองหัวใจ
อยู่ในรอยเลื่อนไหลกาลเวลา
จงอยู่อย่างมีความหวังคนทั้งสอง
จงหยุดร้องครวญคร่ำร่ำโหยหา
ในเงื่อนไขเหินห่างการจากลา
ระหว่างเรารู้ว่า กว่าคิดถึง.
14 กุมภาพันธ์ 2549 22:48 น.
ต้นกล้า อันดามัน
ในนามของความธรรมดา
และในห้วงเวลาที่ผันเปลี่ยน
ในกงกรรมชีวิตที่วนเวียน
เขาคงยังนั่งเขียนบทกวี
ยังเรียนรู้อยู่อย่างไม่รู้จบ
กับพราก-พบเดินทางต่างวิถี
กรอบสังคมแบ่งกั้นความชั่วดี
เขาคงมีชีวิตธรรมดา
ธรรมดาอยู่ในความรู้สึก
และสำนึกอยู่ในการค้นหา
ในตัวตนเรียบง่ายและศรัทธา
แห่งคุณค่าธรรมดาและสามัญ
โลกก็เป็นอย่างเช่นที่เห็นอยู่
อย่างเปล่าดายเฝ้าดูการเปลี่ยนผัน
มีเกิดแก่เจ็บตายละม้ายกัน
และชีวิตสัมพันธ์ในเปลี่ยนแปลง
เขาคนหนึ่งซึ่งยืนอยู่บนโลก
รู้สุขโศกหนาวร้อนการขันแข่ง
การต่อสู้การดิ้นรนการแทรกแซง
การยื้อแย่งยิ่งใหญ่ในอัตตา
คือความจริงยังไม่มีอะไรใหม่
เพียงแต่เราหลงใหลไม่ประสา
ที่เรารู้ไม่เท่าทันธรรมดา
ย่อมยิ่งหายิ่งหายยิ่งวนเวียน
เขาในนามผู้ชายธรรมดา
ยังอยู่ในกาลเวลาที่ผันเปลี่ยน
กับกงกรรมชีวิตที่วกเวียน
เขาคงยังนั่งเขียนบทกวี.
13 กุมภาพันธ์ 2549 20:04 น.
ต้นกล้า อันดามัน
เพียงแต่เข้าใจเคลื่อนไหวโลก
สายลมโบกเปลี่ยนทิศไม่สับสน
เรียนรู้ความเป็นคนท่ามกลางคน
และรู้ค้นความงามตามศรัทธา
โลกใบนี้ไม่มีอะไรหรอก
เพียงแต่ดูย้อนยอกกว่าค้นหา
ยังเปลี่ยนแปรไปตามกาลเวลา
เข้าใจค่าโลกไหมเพียงไหวเอน
ลมหายใจเข้า-ออก กำหนดโลก
รู้สุขโศกร้อนหนาวทุกคราวเห็น
รู้ความจริงทุกสิ่งที่อยู่เป็น
ทุกเช้าเย็นเท่านี้แหละโลกเรา.
9 กุมภาพันธ์ 2549 13:17 น.
ต้นกล้า อันดามัน
ใกล้ค่ำตะวันตกตรงขอบน้ำ
ฟังสนร่ำเพลงสนมาส่งเสียง
เมฆจางกลายรูปกลายร่างเพียง
สายลมเรียงรูปใหม่ให้งดงาม
คลื่นยังเหย้าหยอกฝังยังเป็นห่วง
เจ้าพุ่มพวงชายหาดวาดคำถาม
สุดแสนไกล-แสนไกลสายตาตาม
เคยคิดข้ามบ้างไหมฝั่งทะเล
ตรงขอบน้ำจรดกับขอบฟ้า
เป็นเส้นตรงมีค่ากว่าหันเห
กว่านิยามความหมายดื่นดาษเด
เอามาเทลงรวมร่วมเดียวกัน
ใกล้ค่ำตะวันลับกับขอบน้ำ
รื่นลมเย็นดื่มด่ำค่ำความฝัน
เจ้า,ชายเลเสน่ห์แห่งอันดามัน
หลับตาลงคงฝันถึงชายเล.
Lovers
0 คน เลิฟต้นกล้า อันดามัน
Calendar
หน้าส่วนตัว
1485
