22 สิงหาคม 2548 12:53 น.
ทะเลใจ
เช้าของวันใส ใส นั่งมองท้องฟ้าด้วยรอนยิ้มบาง บาง
นานเท่าไหร่แล้วนะ ที่ไม่ได้เห็นฟ้าสีสวยแบบนี้
เดือนหน้าแล้วสินะจะครบรอบหนึ่งปีที่เราจากกัน
ตอนนี้ไม่รู้ว่าเธอเป็นยังไงบ้าง จะสบายดีหรือเปล่าก็ไม่รู้
คิดแล้วก็โทรหาสักหน่อย
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง
เธอรับสาย สวัสดีจ๊ะ มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ
ฉันตอบ สวัสดีจ๊ะ ไม่มีอะไรมากหรอกแค่นึกถึงหน่ะเลยโทรหา
เธอถาม อืม ! แล้วเป็นยังไงบ้าง สบายดีหรือเปล่า
ฉันตอบ สบายดีจ๊ะ แล้วคุณล่ะเป็นยังไงบ้างสบายดีไหม
เธอตอบ ก็ไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ ช่วงนี้งานหนักนิดนึง ไม่ค่อยมีเวลาพักผ่อน
อืม แล้วคุณล่ะ งานเป็นยังไงบ้าง ได้กลับบ้านบ้างหรือเปล่า
ฉันตอบ งานก็เรื่อย ๆ นะ แต่ก็มียุ่งบ้างนิดนึง ส่วนบ้าน หนูไม่ค่อยได้กลับ
เธอพูด กลับบ้านบ้างนะ คุณก็รู้ว่าพ่อกับแม่คุณคิดถึงคุณ
ถ้ากลับไปฝากไหว้ท่านด้วยนะ ฝากความคิดถึงถึงท่านด้วย
ฉันตอบ จ๊ะ จะบอกให้นะ อ่อ แค่นี้ก่อนนะ อาเจ้เรียกกินข้าวแล้ว
เธอพูด จ๊ะ บ๊ายบาย ดูแลตัวเองด้วยนะ
ฉันตอบ จ๊ะ คุณก็ดูแลตัวเองด้วยนะ
สิ้นเสียงเคียงสายคล้ายกายลอยเคว้ง
ใจหวั่นเกรงน้ำตาพรากจากขอบตา
คิดถึงเธอเพ้อพร่ำรำพันหา
คิดถึงเวลาที่เธอเคยเคียงข้างกาย
น้ำตาเจ้ากรรมพลันรินไหลข้างขอบตา
เฮ่อ ทำไมนะ ถึงจะหายสักที โรคความคิดถึงกำเริบเนี่ย
พึมพรำกับตัวเองสักพักก็สลัดความคิดออกจากพะวังความสงสัย
เดินไปเก็บโทรศัพท์มือถือ แล้วยิ้มให้อาเจ้พี่สาวคนสวย
อาเจ้คะ หนูถามอะไรหน่อยได้ไม๊คะ
อาเจ้ยิ้มให้พร้อมตอบ ได้สิจ๊ะหมูน้อย
อาเจ้เคยคิดถึงใครมาก ๆ หรือเปล่าคะ
อาเจ้ยิ้มให้บาง บาง พลางลูบหัวโน้มตัวเราเข้าไปกอด
เคยสิจ๊ะหมูน้อย หมูน้อยมีอะไรหรือเปล่าทำหน้าเศร้า
นิดหน่อยค่ะอาเจ้
เรื่องเขาคนนั้นใช่ไม๊จ๊ะ
พยักหน้าตอบรับอาเจ้ พร้อมหยาดน้ำตา
หมูน้อยจ๊ะ ความคิดถึงหน่ะ ทำให้เรารู้จักคำว่าห่วงใย และความรักนะรู้ไหม
เงยหน้าขึ้นมองอาเจ้ ขมวดคิ้ว พร้อมถามคำถามที่ยังสงสัย
อาเจ้หนูไม่เข้าใจค่ะว่าความคิดถึง ทำให้เรารู้จักคำว่ห่วงใยและความรัก
หมูน้อย ถ้าเราคิดถึงใครสักคนนึง คน คน นั้นก็ต้องเป็นคนที่เรารู้สึกห่วงใยและรักไม่ใช่หรือจ๊ะ
อาเจ้พูดและยิ้มให้ด้วยแววตาที่อบอุ่น หมูน้อยของอาเจ้พยักหน้า
จริงสินะคะ อาเจ้ ถ้าเราไม่ห่วงใย หรือว่าไม่รักใครคนนั้น เราคงไม่คิดถึงหรอก
แต่อาเจ้คะ ทำไมหนูรู้มันเจ็บแป๊บ แป๊บในใจจังคะเวลาที่คิดถึงเขาหน่ะ
อาเจ้ตอบ
ก็เพราะว่าเราคิดถึงว่าเขาไม่ได้รักเราแล้วหน่ะสิ อืม จริง จริงแล้วอาเจ้ว่าเขาเองก็ยังรักหมูอ้วนอยู่นะ
แต่ว่าอาจจะเปลี่ยนจากคนรักเป็นน้องสาวคนหนึ่ง หมูน้อยจ๊ะนี่ก็บททดสอบชีวิตของเราหน่ะรู้ไหมคะ
เข้มแข็งไว้นะจ๊ะ แล้วสักวันหมูน้อยก็จะไม่รู้สึกเจ็บแบบนี้
พยักหน้าตอบ พร้อมโน้มตัวให้อาเจ้กอด
หากวันนี้ฉันยังอ่อนแอดั่งคนแพ้
ใจย่ำแย่อย่างคนไร้ใจให้มีค่า
หากวันที่มีบางคนผ่านเข้ามา
เขาจะเห็นคุณค่าที่มีได้อย่างไร
ขอบคุณนะความคิดถึง
ที่ฉุดดึงหัวใจที่อ่อนไหว
ได้รู้สึกรักและมอบความห่วงใย
กับคนที่แสนไกล ไกลหัวใจตลอดเวลา
ความรักคือสิ่งที่สวยงามงามกว่าสิ่งใด
จะเก็บมันไว้ให้มีซึ่งคุณค่า
จะเก็บเอาไว้อย่างดีเพื่อรักษา
ให้กับคนไกลตาสักวันคงใกล้ใจ
ขอบคุณนะ ที่ทำให้ได้เรียนรู้คำว่าคิดถึง ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน ไหน
คุณก็ยังคือคนที่ฉันรักเสมอ และรักสุดหัวใจ
ขอบคุณนะคนไกลหัวใจ
3 กรกฎาคม 2548 12:47 น.
ทะเลใจ
มีคำพูดนึงกล่าวกันว่า
"ที่เราต้องเจ็บปวดกับความรัก
ไม่ใช่เพราะมันจากไปหรอก
แต่เพราะมันยังคงอยู่ต่างหาก"
������ ใช่มันก็ถูกต้อง� ถ้าความรักพลัดพรากไปจากใจเราจริง ๆ
������ มันก็ย่อมหมายความว่า เราไม่ได้รักเขาแล้ว
������ แต่ไอ้ที่ยังร้องไห้ฟูมฟายอยู่อย่างนี้�
เป็นเพราะยังความรักยังคงตราตรึงฝังลึกลงในหัวใจ
หยั่งลงในความทรงจำวนเวียนอยู่ในความคิด
������ ทุกๆวันนี้ในสมองมีแต งานๆๆๆๆๆ ทำงาน ทำงาน และทำงาน ให้มันลืม ๆ ไป
������ แต่พอเลิกงานกลับมาที่บ้าน กลับมาอยู่ในโลกของตัวเอง
แสนสงสัยว่าทำไมโลกส่วนตัวของฉันช่างเงียบเหงา อ้างว้าง ใจก็หวนคิดถึงเขา�
มองไปทางไหนก็ไร้เงาคน ๆ นั้น� น้ำตาที่มันหยุดไหลมาทั้งวัน
������ มันกลับไหล่เอ่อออกมาซะดื้อ ๆ ภาพเก่า ๆ
มันยังคงชัดเจนอยู่ในความทรงจำเสมอ
������ หัวสมองไม่ใช่แค่คิดเฉย ๆ เจอจดหมาย รูปภาพเก่า� ๆ
������ ที่เคยถ่ายคู่กัน เจอจดหมายที่เขียนถึง คำบรรยายที่ตรอกย้ำให้เรารู้ว่า
������ คิดถึงเราตลอดเวลา� พอได้อ่านก็แอบยิ้มนิด ๆ ยิ้มทั้งน้ำตา
โดยที่ไม่รู้เลยว่า มันควรจะยินดีหรือเสียใจกันแน่
������ ความรู้สึกทีแท้จริงมันเป็นยังไง� อยากได้ยินเสียงเขาโทรหาดีกว่า
เผื่ออาการจะดีขึ้น
������������������� หยิบจดหมายเก่าเก่าเอามาอ่าน
���������������������เมื่อวันวานพรรณาว่าคิดถึง
��������������������� ตัวอักษรพาใจให้คิดถึง
��������������������� ความซ่านซึ้งแต่วันนี้มีเพียงเรา...คนเดียว
������ - - - - - - - - - - - - - -
������ ผ่านไปครึ่งชั่วโมงของการสนทนา� วางหูโทรศัพท์ลงคำพูดมันก้องอยู่ในหู
������ " พี่เสียใจที่ทำให้เขาร้องไห้ "� เสียใจ� เสียใจมากมายหรือ แล้วคน ๆ
นี้ล่ะ
������ กับคำพูดแบบนี้� ฉันเสียใจไม่เป็นหรือไง
��������� บอกตัวเองว่าฉันมันไร้ค่า
��������� เสียน้ำตาอย่างนี้อีกกี่ครั้ง
��������� เหมือนความรักเปลี่ยนเป็นเช่นชิงชัง
��������� น้ำตาหลั่งร่วงหล่นกี่หนกัน
������ พร่ำร้องไห้� พร่ำบอกว่าตัวเองเสียใจ� คว้าโทรศัพท์มาอีกครั้ง
������ โทรหาใครสักคนที่คิดว่าจะรับฟังเราได้มากที่สุด
������ มากมาย กับคำพูดได้พรั่งพรูออกจากปากร้องไห้ไป พูดไป
������ จนใครคนนั้น พูดเสียงดังออกมา
������ " ตั้งสติซะก่อน� หยุดร้อง มองดูตัวเองซิ
������ จะจมอยู่กับเรื่องเก่า ๆ
ร้องไห้จะเป็นจะตายให้กับคนที่ไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง
������ มันไม่รักก็ช่างประไร� ดีซะอีกได้รู้ว่ามันเป็นคนยังไง�
ดีกว่าเปลืองใจไปมากกว่านี้
������ ทำไมไม่ทำให้ตัวเองดูดี� ดูมีคุณค่ามากกว่านี้ มาร้องไห้ฟูมฟาย
������ มันก็ยิ่งจะสมน้ำหน้า ยิ่งคิดว่าตัวมันมีค่า�
ถึงขนาดทำให้เราเป็นบ้าเป็นหลังเพราะมัน
����� ฟังพี่���� กลับไปทำตัวให้สดใส� หัดยิ้ม� หัดหัวเราะ� หัดเปิดโลกกว้างๆ
����� ออกไปข้างนอกบ้าง� ไปเจอเพื่อน� แล้วเธอจะดีขึ้น จำเอาไว้� มันทิ้งเรา
����� เพื่อให้เราไปเจอคนที่ดี�� ดีกว่ามัน��
คอยดูไปว่ามันจะไปกันได้สักกี่น้ำ������ "คนพรรค์นั้น "
������� - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - -
������ ความเงียบเข้าปกคลุม
������� - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - -
������ วางหูโทรศัพท์ลงอีกครั้ง
������ ความรู้สึกมันกลับจากหน้ามือเป็นหลังมือ
������ น้ำตาที่เคยไหลออกมาเป็นทางค่อยๆหายป จนแห้งสนิท
เหลือเพียงคราบทิ้งไว้ที่สองแก้ม นี่เช้าวันใหม่แล้วสินะ ลุกไปล้างหน้า
ล้างคราบน้ำตา อาบน้ำ อยากให้สายน้ำช่วยชะล้างความหม่นหมองออกไปจากใจเสียที
����� เปิดตู้เสื้อผ้า� หาตัวที่สวยที่สุดออกมาใส่
������ ล้างหน้า� ล้างคราบน้ำตา� ล้างใจจากใครคนนั้น
������ แต่งหน้าเดินออกจากบ้าน
������ รอยยิ้มแรก� ยิ้มทักทายพี่แม่บ้าน
������ ได้รอยยิ้มอบอุ่นกลับคืนมา�� ใจชื้นขึ้นอีกหน่อย
������ แต่เอ๊ะ ! เราไม่ได้ยิ้มแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ
������ แต่ช่างมันเถอะ� สัญญา� สัญญากับตัวเองว่า
������ ฉันจะต้องทำตัวให้มีคุณค่า� เพื่อรอใครคนหนึ่ง
������ ที่เห็นค่าของเรา� และรักเราหมดใจ
หน้าส่วนตัว
1215
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟทะเลใจ
