21 ธันวาคม 2546 01:02 น.
ที่รักของฉัน
๏ กบฏกดขี่ชีวิต
ว่าฤทธิ์ต่อเหตุเขตขันธ์
เขารุกบุกมาฆ่าฟัน
ฟาดบั่นบัลลังก์พังไป
ป้าลุงมุ่งมาหาหลาน
หลุดผ่านโจรมาอาศัย
ศัตรูอยู่แคว้นแดนไกล
ก่อนไล่เอาเมืองเรืองรอง
เรื่องราวกล่าวมาน่าแค้น
คนแคว้นเดียวกันปันสอง
ไส้ศึกคึกคละคะนอง
นั่งครองถิ่นแคว้นแทนลุง
เล่าไปใจนางพลางหมอง
เหมือนต้องกระสิงกระสุง
สาส์นป้าพาพี่หนีกรุง
กะมุ่งตรงมายาดอง
ได้ฟังดังนั้นพลันจิต
จากคิดขุ่นหายคลายหมอง
หมดสิ้นกินใจได้ตรอง
ตรึกถองเรื่องราวกล่าวมา
มันร้ายหมายมัดจัดทัพ
ทำกับพี่เราเศร้าหนา
หนึ่งทรงสงสารหลานยา
ยินว่าแชมเปญเด่นวัย ๚ะ
20 ธันวาคม 2546 22:44 น.
ที่รักของฉัน
๏ ครานั้นกัญชาธิดาเจ้า
จำเล่าพี่ยาพร้อมม้าเหลือง
หลบซุกบุกป่าลาจากเมือง
มุ่งเบื้องทิศารัฐยาดอง
ด้วยสาส์นท่านป้าโซดาจืด
จดกล่าวยาวยืดว่ามืดหมอง
หมดท่ามายั้งมังกรทอง
ที่จ้องกบฏไม่ลดรา
รับสาส์นหลานป้ารีบมาเถิด
ถิ่นเกิดหลานรักร้อนหนักหนา
หนึ่งนั้นขวัญใจในหลานยา
แย่กว่าใครใครอีกหลายคน
ครั้งนี้หนีหลบไม่พบหน้า
หนึ่งว่าตายลับอย่างสับสน
แสนแค้นแน่นใจดั่งไฟรน
ร้อนจนใจขาดด้วยหวาดกลัว
กลุ่มร้ายหมายจิตคิดกบฏ
บุกปลดปล้นฉุดบ้างกุดหัว
หากรั้นมันฆ่ากว่าตั้งตัว
ตายทั่วรอบวังบัลลังก์ลุง
ล่วงวันพลันคืนป้าขื่นขม
เข็ญข่มใครหนาจะมาหุง
หาข้าวคาวปลามาพยุง
ยามยุ่งจึงมาอาศัยกัน ๚ะ
หน้าส่วนตัว
945
