7 มีนาคม 2547 20:55 น.
ท้องฟ้าสีคราม
ความรักของคนเรามันเกิดขึ้นได้ไม่จำกัดจริงๆ เราไม่สามารถตั้งอกตั้งใจรักคนนี้ได้ หรือเราไม่สามารถกำหนดได้หรอกว่าคนนี้เราต้องไม่รักเขา เพราะไม่งั้นคงไม่มีคำพูดที่ว่า " ใจไม่รักดี " เมื่อความรักเกิดขึ้น หากอีกฝ่ายเป็นคนที่พร้อมจะรักใครก็ไดเเหมือนกับเรา ก็ไม่เกิดปัญหาใดๆแค่ทำยังไงให้เขารักตอบเท่านั้นเอง แต่หากเราไปรักคนที่มีแฟนอยู่แล้ว หรือเขามีคนที่เขารักอยู่แล้วที่ไม่ใช่เรา ไม่ว่าสถานการณ์ในขณะนั้นเขากับคนรักของเขาจะเป็นยังไง จะรักกันหวานชื่น หรือกำลังอยู่ในขั้นวิกฤต อาจจะต้องแยกทางกันในไม่ช้า สิ่งที่เหมาะสมที่สุดที่เราจะทำคือการไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวหรือเป็นมือที่สามให้เขาบาดหมางกันเร็วขึ้น หรือทำให้เขาเลิกกันเร็วขึ้น เพีงเพื่อที่จะตอบสนองความต้องการของตัวเอง ที่อยากเป็นเจ้าของเขา
เมื่อเรารักใคร....สิ่งที่ดีที่สุดที่เราจะทำให้เขาได้ คือมิตรภาพแต่หากเขามีแฟนอยู่แล้ว ความเป็นมิตรหรือเพื่อนก็ย่อมมีข้อจำกัดมากขึ้น เพระาเราไม่สามารถไปบังคับจิตใจให้ใครคิดได้ว่า เราไม่มีอะไรกันโดยเฉพาะแฟนของเขา ผู้หญิงทุกคนย่อมไม่อยากให้แฟนตัวเองไปสนิทกับผู้หญิงอื่นมากไปกว่าตน แม้จะไม่มีวันเกิดอะไรขึ้น แม้เราจะยืนยันว่าแค่เพื่อน แต่ความไม่ไว้วางใจและความไม่สบายใจก็ย่อมเกิดขึ้นได้ เพราะความต่างเพศเป็นสำคัญ หากผูเหญิงคนนั้นเป็นคนที่มองโลกแคบ เขาจะเข้าใจแค่ว่าผู้หญิงผู้ชายไม่มีใครสนิทสนมกันขนาดนั้นได้ถ้าไม่ชอบกัน และคิดอะไรกันที่สำคัญ เธอก็ต้องตอบคำถามว่าแรกเริ่มเดิมทีเธอก็ไม่ได้หวังจะเป็นแค่เพื่อนกับเขา แต่เมื่อเห็นว่าเขามีแฟนแล้ว เธอก็บังคับตัวเองให้คิดกับเขาแค่เพื่อน แต่ใจลึกๆแล้วเธอก็รักเขา" ไม่มีใครสามารถบังคับใจตัวเองให้เปลี่ยนรูปแบบความรักได้ หากเกิดความรักแบบหนุ่มสาวกับใคร จะเปลี่ยนให้มาเป็นความรักแบบเพื่อน โดยที่ใจตัวเองยังไม่ยอมรับ ยังไงเธอก็ไม่สามารถแสดงออกความเป็นเพื่อนกับเขาได้อย่างสนิทใจแน่ " ทันต้องมีอาการพลั้งเผลอและการแสดงความรู้สึกที่นอกเหนือไปจากนั้นหลุดออกมา .....
7 มีนาคม 2547 18:34 น.
ท้องฟ้าสีคราม
ครั้งหนึ่ง....ฉันเคยเป็นเหมือนลาโง่ด้วยการยอมให้ความรักแบบลุ่มหลงมาบงการชีวิต และมีอืธิพลอยู่เหนือสิ่งใดๆ ครั้งนั้...ฉันเคยแกล้งยิ้ม ทั้งๆที่มีหยดน้ำตาท่วมเป็นทะเลอญู่ข้างใน เคยยอมทนยอมทำทุกอย่าง เพียงหวังให้ความรักของฉันยั่งยืน และเป็นไปได้ตลอดรอดฝั่ง ทั้งที่มันก็ใกล้จะล่มลงแล้วทุกที จนเมื่อถึงวันที่ฉันรู้ตัวว่าป่วยการ ยิ่งดันทุรังก็ยิ่งเจ็บปวด หัวใจฉันจึงตัดใจบอกลาเขาแล้วก้าวเดินจากมา.... โศกนาฏกรรมของหัวใจครั้งนั้นได้สอนให้ฉันรู้ว่า ในความผูกพัน แค่รักอย่างเดียวไม่พอ
หน้าส่วนตัว
579
