อย่ากลัวไปเลยนะคนที่ฉันรัก ฉันคงมิหาญหักในรักเธอนั้นได้ ฉันรู้ดีว่าเป็นแค่สายลมของความไกล คงยากเกินไปที่ใจเราจะใกล้กันกว่าที่เป็น... ในความจริงนั้นคือสิ่งที่ฉันรู้ ฉันเฝ้าดูด้วยห่วงใยยามที่เห็น ฉันรู้ว่ารักเรานั้นแสนลำเข็ญ มีความไกลมาบีบเค้นให้ร้าวรอน... แต่รู้ไหม..สิ่งที่ทำให้ฉันเศร้า มิอาจกล่าวทำได้เพียงทอดถอน ใจฉันนั้นอยู่ใกล้เธอแม้ยามนอน หากใจเธอพเนจรอยู่หนใด... ...วันนี้ลองเปลี่ยนแนวไม่รู้จะใช้ได้หรือไม่ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย...
หน้าส่วนตัว
1411
