18 มกราคม 2549 21:01 น.
ธนกร
..ไม่เป็นไรหรอกดวงใจฉันไม่ว่า
รู้เค้าดีกว่าฉันมากแค่ไหน
ฉันนั้นอยู่กับเธอแสนห่างไกล
เป็นไปได้ที่เธอจะสั่นคลอน..
..เค้าน่ารักใครก็รู้กันทั้งนั้น
ดั่งภาพฝันชวนหายากจักถอน
อยากประสบคบหาแม้ยามงอน
กุญแจกลอนใจเธอยังเปิดรอ..
..ไม่โกรธนะหากรู้ทำไม่ได้
จะหักใจรู้ว่าเธอใจจดจ่อ
ทุกทุกวันเห็นเธอเฝ้างอนง้อ
เค้าคงต่อไมตรีเสมอมา..
..แม้เราจะคบกันนานแค่ไหน
ถึงไกลใจแค่ไหนไร้ปัญหา
อยู่ใกล้ตาไกลใจทุกเวลา
หมองเศร้ากว่ารู้ว่าคอยเพียงข้างเดียว..
..ฉันยินดีตัดใจไม่คิดถึง
ไม่ผูกตรึงเธอไว้ให้แลเหลียว
ไม่เป็นไรหากต้องอยู่เพียงผู้เดียว
อาจเปล่าเปลี่ยวแต่มิเหงาเศร้าหัวใจ..
..เพราะว่ารู้ว่าห่วงเธอเสมอมา
และรู้ว่าไม่เคยจางจากสายใย
แม้รู้ดีว่าเธอแอบมีใคร
ซุกซ่อนในหัวใจมาแสนนาน..
..ยินดีด้วยเสมอทางสีหน้า
ให้แววตาซุกซ่อนความอ่อนหวาน
จะไม่ทำให้เธอนั้นรำคาญ
ยินดีผ่านไปเงียบเงียบไม่รบกวน..
..ลมที่พัดโบใบไสวอยู่
ยามเช้าตรู่ของน้ำค้างในกลางสวน
น้ำตาฟ้าที่แอบหลั่งใต้จันทร์นวล
จะยิ้มยวลส่งท้ายก่อนจากไป..
24 มิถุนายน 2548 12:41 น.
ธนกร
อย่ากลัวไปเลยนะคนที่ฉันรัก
ฉันคงมิหาญหักในรักเธอนั้นได้
ฉันรู้ดีว่าเป็นแค่สายลมของความไกล
คงยากเกินไปที่ใจเราจะใกล้กันกว่าที่เป็น...
ในความจริงนั้นคือสิ่งที่ฉันรู้
ฉันเฝ้าดูด้วยห่วงใยยามที่เห็น
ฉันรู้ว่ารักเรานั้นแสนลำเข็ญ
มีความไกลมาบีบเค้นให้ร้าวรอน...
แต่รู้ไหม..สิ่งที่ทำให้ฉันเศร้า
มิอาจกล่าวทำได้เพียงทอดถอน
ใจฉันนั้นอยู่ใกล้เธอแม้ยามนอน
หากใจเธอพเนจรอยู่หนใด...
...วันนี้ลองเปลี่ยนแนวไม่รู้จะใช้ได้หรือไม่ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย...
29 พฤษภาคม 2548 11:19 น.
ธนกร
1.ขณะเสียงใบไม้ปลิวลมพริ้วไหว
แต่หัวใจกลับสั่นไหวให้ห่วงหา
คิดถึงหน้าคนที่รักใจสั่นปร่า
เค้าจะรู้ไหมหนอว่าข้าห่วงใย...
2.ในบางทีความคิดที่เกลื่อนกลบ
ข้าอยากลบความลำบากที่หม่นไหม้
อยากจะลบเส้นทางของความไกล
ให้ใจข้าอยู่ใกล้เค้าคราเศร้าตรม...
3.แต่บางครั้งให้ไหวหวั่นอกสั่นนัก
ตัวมีพักตร์มิสมควรน่าขื่นขม
เกรงกลัวใจของเค้าร้าวระทม
มิเหมาะสมกับคนดีที่ควรครอง...
4.คอยทำตนทำใจให้ยอมรับ
นิ่งเพื่อดับใจที่ร้อนไม่หมองหม่น
ขณะที่มีคนจองปองหน้ามล
ต้องฝืนทนยิ้มทั้งหน้าน้ำตาคลอ...
13 พฤษภาคม 2548 17:34 น.
ธนกร
แด่ความทรงจำอันแสนหวานแห่งข้า...
ผู้ทักถออักษราแห่งภาพฝัน
ฝากรอยรักรอยอาลัยไว้แทนกัน
หวังสักวันท่านจักเห็นในใจจริง...
...ลองมาเขียนกลอนแบบคนไม่เก่ง...หวังว่าสักวันจะเป็นคนเก่งเช่นหลาย ๆ ท่าน...
11 มีนาคม 2548 23:52 น.
ธนกร
ดอกรักนี้ผู้ใดหนอมอบให้เจ้า
ให้ขลาดเขลายิ่งนักมิกล้าถาม
กลัวดอกรักดอกนั้นจะติดตาม
ทำให้ข้าครั่นครามยามค่ำคืน
กลัวดอกรักดอกนั้นเป็นรักซ้อน
ที่มิอาจทอดถอนห้วงใจให้ทนฝืน
กลัวดอกรักนั้นทำข้ากล้ำกลืน
มิกล้าขืนพูดออกเพราะใจเกรง..
...คือบทที่แต่งให้คุณ(นางสาว)ใบไม้...
...แต่รอไม่ไหวขอมาลงก่อนหวังว่าคงมิว่ากัน...
หน้าส่วนตัว
1311
