29 กันยายน 2548 14:36 น.
ธรรม ทัพบูรพา
ถึงจะเสียใจบ้างก็ช่างเถอะ
คงไม่เยอะเกินไปหากใจเหลือ
ไม่ผิดนักแม้นจะมีไม่เหลือเฟือ
อาจน้อยเนื้อต่ำใจความใกล้จริง
เพราะเกรงใจใจยอมจึงอ้อมเว้น
ทั้งดวงตาคราเห็น..เป็นทุกสิ่ง
ฝากบางคำวอนลมยามแอบอิง
ว่าหยดทิ้งบางอย่างบนทางทราย
.....................................
29/09/48
28 กันยายน 2548 18:40 น.
ธรรม ทัพบูรพา
ฉันไม่มีโอกาสแม้จะหยุด
ซ่อมรอยชำรุดในใจฉัน
เช็คเครื่องล้างเขม่าคราบน้ำมัน
อัดฉีดคืนวันอันแสนดี
หมดภาระหลับตายังคงเหนื่อย
ตื่นมาพอคลายเมื่อยเหมือนเข้าที่
เผชิญโลกต่อไปอย่างใจมี
แต่มองอีกกี่ที-ทางยังไกล
ชงกาแฟรสเข้มเกินจะรับ
ยังรู้จักเดินกลับไปชงใหม่
แต่กาแฟรสขมเฝื่อนในใจ
จะเติมด้วยอะไรให้เจือจาง
ฉันไม่มีเวลาแม้จะคิด
เพราะภาระชีวิตรอสะสาง
ฉันขอโทษร่างกายอันบอบบาง
ด้วยลืมรักเธอบ้างในบางครั้ง
28 กันยายน 2548 18:33 น.
ธรรม ทัพบูรพา
เดินบนทิศทางนั้นไปแสนไกล
เกินมือเอื้อมฉุดไว้พาเธอกลับ
ไม่เหลือใจเจือจางพอซึมซับ
นับเป็นวันอันเลวร้ายที่ได้พบ
เราห่างเหินเกินกว่าจะเข้าใจ
เส้นระนาบขนานไกลไม่บรรจบ
บนจุดยืนต่างคนควรเคารพ
คบและไว้วางใจในกันและกัน
เขายังคงร้อยสร้อยงามแห่งไมตรี
ล่องกลางกระแสนทีความบากบั่น
ด้วยตัวตนความธรรมดาสามัญ
เพื่อความฝัน "พอมีอันจะกิน"
อาจพบเธอ-ที่สัมปรายภพ
เขาสิ้นใจบนทำนบแห่งหนี้สิน
คือศรัทธาแห่งคนเดินบนดิน
ว่าภักดี-เธอ ผู้บินบนฟากฟ้า
.....................................................
ช่องว่าง มิตรภาพ ไมตรี ความหวัง
ระหว่าง คน รวย-จน
บน พท.ที่เรียกว่าไทย
ธรรม
28 กันยายน 2548 15:50 น.
ธรรม ทัพบูรพา
Intro..
ฟังเถอะครับ..เถอะผู้ฟัง-อย่าได้ยั้ง-อย่าได้คิดเพราะเดี๋ยวจะติดพันธุ์
เพราะด้วยกระผมนั้นคงไม่มี ไม่มีวัน
จะสำนึก ลึก..และตรึกตรอง
มองก็เห็นเศษสวะล้วนเกะกะ ลูกกะตา
ก็คงต้องหาทางปรองดอง..
สมานฉันท์ เอาให้มันมัน
เอาให้รู้กัน เพราะว่ากระผมนั้นมีความเข้าใจ
..ไม่ว่า- พิการใด..ประเทศไทย..ให้ควันมันพุ่ง
ให้มันสะดุ้ง ให้รุ่งเรือง ให้มันหมดเปลือง
**ข้ามันผิดหวัง..ข้อยมันผิดหวัง... คงเป็นโชคกระมัง.....อะแน่นอน!!
บริหาร.. เจ้ากระทรวง..ทบวงมัน เอาไหม?..เอากัน.......ท่านแน่นอน!!
ยกนิ้วให้ ว่าใจถึง โจ๋พึ่งพิง-อิงแอบแนบชิด สนิทสนม..เจ้าคารม..โอ๊ะ แน่นอน!!
ไม่ฟังใคร ไม่โง่นะ..มีภาระอันยิ่งใหญ่ ผมเข้าถึง ใช่ไหม-ไอ้น้องแนว พี่นั้นมีแวว....โอ๊ะ แน่นอน!!
กระชากวัย ให้โอกาส ชาติเจริญ ให้เพลินซิ่ง ให้จริงจัง ไม่กลัว เก้าอี้พัง....โอ๊ะ แน่นอน
เสียงลอยลม นัก-วิชาการ แต่ไม่เคย-บริหาร มีแต่หลักการณ์ ไร้ซึ่งจิตวิญญาณ ไร้มาตรฐาน
ฟังผมพูดสิ ฟังอยู่บ้างหรือเปล่า เข้าใจไหมเรื่องราว ว่าผมคอยสาวสาว ให้เรื่องมันยาว
สาวให้เรื่องมันยาว...อ้าว มันแน่นอน!!
เอาไหม ใครจะซิ่งกัน มีสนาม มีให้ทำตาม มีให้ลุกลาม ซิ่งให้งามงาม.....อ้า มันแน่นอน
ใครไม่เอา ใครไม่เข้าใจ ก็ช่างเขาปะไร.....นั่นแน่นอน
เคยเห็นไหม ว่าผู้ใหญ่ ก็มีสมอง ก็มีนิสัย เหมือนไม่มีอะไร....โอ๊ะแน่นอน
...ประเทศชาติพินาศแน่..อะแน่นอน
....คุณปรบมือให้ผมแน่..อะแน่นอน
....ถึงด่าว่าผมก็ไม่แก้..อะแน่นอน
....ถึงจนมุมผมก็ไม่แก้..อะแน่นอน
เชื่อพี่ไหม..ไอ้น้องแนว... พี่อาจจะจอดเพราะเอาด้ามมันแจว
...เออ นั่นแหละพี่แนว มันถึงจะแน่นอน...
ประเทศชาติพินาศแน่..โอ้แน่นอน
คุณปรบมือให้ผมแน่..โอ้แน่นอน
ถึงด่าว่าผมก็ไม่แก้..โอ้แน่นอน
ถึงจนมุมผมก็ไม่แก้..โอ้แน่นอน
..........................................................
26 กันยายน 2548 11:22 น.
ธรรม ทัพบูรพา
ด้วยใจมุ่งมั่นอันแรงกล้า
สังขารล่วงชราก็เท่านั้น
หากจะถึงที่ตายไม่สำคัญ
"หัวใจของฉันสิคงทน"
หยิบไม้ค้ำกายออกเยื้องย่าง
อหิงสาแนวทางประเสริฐผล
หลอมละลายเส้นแบ่งแห่งบุคคล
หลอมละลายตัวตนแห่งฅนพาล
ยังเคยจดเคยจำกันได้ไหม
บันทึกซ่อนที่ใดเป็นหลักฐาน
บุรุษหนึ่งซึ่งกลายเป็นตำนาน
ผู้ต่อต้านโดยไม่ใช้กำลัง
บรรลุถึงหลักใหญ่ใจมนุษย์
บริสุทธิ์แนวทางอันพึงหวัง
เจ็บปวดรวดร้าวเกินรับฟัง
เมื่อเห็นความคลุ้มคลั่งแห่งฝูงชน
ทุนนิยมวันนี้ที่ปลอกปลิ้น
ที่พลิกลิ้นมากมายหลายเหตุผล
เพียงหลอกหลอนดวงจิตผู้อับจน
ให้ยอมเป็นจักรกลไร้ชีวิต
การโกหกน่าละอายดำเนินไป
เกินคาดหวังกว่าใจจะตามติด
ในยุคนี้ผีห่ามันมีฤทธิ์
มันแย้มยิ้มผูกมิตรด้วยเงินตรา
อหิงสาฯอย่างไรใครจะสน
ความสันโดษอดทนใครถามหา
อีกหน่อยคงรื้อหิ้งสิ่งบูชา
ชี้องค์พุทธปฏิมาว่างมงาย
ความไม่พอแห่งมนุษย์ดำเนินไป
โลกจะเป็นอย่างไรหนอความหมาย
มีมนุษย์หน้าไหนจะทอดกาย
เพื่อท้าทายอำนาจที่ขลาดเขลา
มนุษย์เอย หน้าไหนยอมอดตาย
ท่านคือฅนสุดท้ายแล้ว "คานธี"...
มากมายเหลือเกินคณานับ
หากจะคิดไล่จับเหล่าภูติผี
มันฝังลึกรากเหงาเข้าฤดี
สังคมนี้บอดใบ้ไร้ทิศทาง
ช่วงเวลาเพียงชั่วใบไม้ร่วง
มดแมลงทั้งปวงมีปีกหาง
สิ้นแนวคิดใจมนุษย์สุดบอบบาง
สังคมนี้อ้างว้างแลมืดมน
จากสัจจะแห่งธรรมอันพิสุทธิ์
ไม่สนองใจมนุษย์ผู้ฉ้อฉล
ชูอนาธิปไตยพิการพิกล
ก่อสร้างอิทธิพลบนเวที
ค่านิยมยังเหนือกว่าสัจจะธรรม
สร้างกระแสชีนำกรรมวิถี
จงหลับเถิดหลับตาจงฝันดี
ท่านจากไปก่อนที่จะเห็นมัน
เราล้วนเกิดจากกรรมอันแน่นอน
เพียงชีวิตยอกย้อนมันแปรผัน
หวังจะเห็นพระเจ้าองค์เดียวกัน
จะคงเป็นอย่างนั้นนิรันดร
ท่านคงอยู่ในฝันนิรันดร...
เขียน ๑๕ มิถุนายน ๒๕๔๘
หน้าส่วนตัว
883
