27 มิถุนายน 2550 21:57 น.
ธรรม ทัพบูรพา
หลังพายุร้ายสงบลง
ท่ามกลางฝุ่นผงความเสียหาย
ซากปรักหักพังการทำลาย
ดูไปคล้ายเป็นความฝัน
สุดท้ายก็เหลืออยู่เพียงหนึ่ง
คำนึงกับชีวิตช่วงไหวหวั่น
ความเศร้าเข้าเกาะกุมกดดัน
อาลัยสวรรค์พังพินาศต่อเบื้องหน้า
จะเก็บซ่อนดวงใจไว้ที่ไหนเล่า
ยามนี้ภายในเราแสนปวดปร่า
ไม่ใช่ทางเลือกที่แลก หรือหลั่งน้ำตา
เพื่อปลอบโยนคนอ่อนล้า และสิ้นหวัง
กลืนลงไปให้ถึงความลึกอันที่สุด
ส่งวิญญาณให้ไปผุดยังอีกฟากฝั่ง
จ้องตาความทุกข์อันโหมประดัง
กอดคอพลังสู่ห้วงสำนึก
คุกเข่าลงต่อหน้าความล้าอ่อน
สวดมนต์อ้อนวอนอยู่จนดื่นดึก
พลันโศลกบ้านิ่งเงียบอยู่ในเบื้องลึก
ละลายผลึก-ความคลุ้มคลั่ง-พังสลาย
................
มาทวงหนังสือ จากอัลมิตรา เดินเล่น
หน้าส่วนตัว
1503
