กระจกส่องกรรม

ธราญา

***                      เมืองมนุษย์           ทำผิด           อาจปิดบัง
                          ไม่ถูกขัง            ถูกทำโทษ         รอดชีวัน
                          แล้วโทษทัณฑ์   จะลงใคร      โลกไร้ธรรม
                          เมืองโลกันตร์       ยุติธรรม    ไม่เอนเอียง

                 มีชายแก่ผู้หนึ่ง  เมื่อครั้งยังมีชีวิตอยู่สมัยหนุ่มๆ มีอาชีพปล้น  ลักทรัพย์ชาวบ้านไปทั่ว  
                 อยู่มาคืนหนึ่งขณะที่เขาปีนหน้าต่างเข้าไปบ้านหลังหนึ่ง  ซึ่งมีสามีภรรยาวัยกลางคนคู่หนึ่งนอนหลับอยู่  เขาปีนเข้าไปเปิดตู้ เปิดหีบ ซึ่งมีทรัพย์สมบัติอยู่จำนวนหนึ่ง  มันมากพอที่เขาจะตั้งตัวได้เลยถ้าเขาได้มันทั้งหมด  
                 เขาตั้งใจไว้ว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะปล้นลักทรัพย์ชาวบ้าน  แต่คืนนั้นชายวันกลางคนเจ้าของบ้านตื่นขึ้นมากลางดึกพอดี  เขาตกใจที่เห็นโจรหนุ่มขึ้นบ้านร้องเสียงดังลั่นสนั่น  
                 ส่วนโจรหนุ่มด้วยความตกใจและกลัวเสียงของเจ้าของบ้านจะทำให้คนแถวบ้านตื่นกันหมด   เขารีบชักมีดสั้นออกมาแทงแล้วเอามือปิดปากเจ้าของบ้าน  เลือดสาดเต็มตัวชายวัยกลางคนตายคาที่  
                จากนั้นโจรหนุ่มก็หนีไปได้โดยปลอดภัย  น่าแปลกที่เขารอดจากตำรวจได้อย่างสบายๆ  ใช้ชีวิตอย่างปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น   เขาพยายามปฏิบัติตนเป็นคนดี  เลิกอาชีพลักขโมยไปเลย 
                และทำบุญกุศลให้กับชายเจ้าของบ้านที่เขาฆ่าไปนั้น  โดยหวังว่าบุญกุศลที่ทำจะสามารถลบล้างบาปกรรมที่เขาทำได้   
                เขาดำเนินชีวิตปกติเหมือนกับคนอื่นๆ ทั่วไป  และตายด้วยโรคชราในที่สุด

                                 วิญญาณบาป   เมื่อตายลง    มิรอดเล็ด
                                 หอวิเศษ      กระจกส่อง      กรรมอดีต
                                 ปรากฏชัด     การกระทำ      ครั้งมีชีวิต
                                 มิอาจปิด       ต้องรับทัณฑ์       พึงสังวร

                พอชายแก่ตาย    วิญญาณก็ลงสู่นรก   ท่านนายพลคุมนรกก็ให้ชายแก่ผู้นี้มายืนที่หน้ากระจกบานหนึ่ง   ซึ่งถ้าคนธรรมดาเห็นก็คงคิดว่าเป็นกระจกวิเศษอย่างแน่นอน   เพราะสามารถเห็นความผิดของชายแก่ที่ทำไว้ในตอนมีชีวิตอยู่   
                แต่ในความเป็นจริงแล้วชาวโลกจากวัยเด็กถึงวัยแก่   ในชีวิตของตนสร้างบาปหนักหนา  แต่มนุษย์นั้นเป็นสัตว์ประเสริฐ   การกระทำของตนเองย่อมรู้จิตใจของตัวเอง    ก็คือกล้องถ่ายรูปกล้องหนึ่ง  เก็บเอาการกระทำต่างๆ  ในขณะที่อยู่ในโลกมนุษย์เอาไว้   นี่แหละ  คือ  กระจกใจ 
                 ถึงแม้ว่าชาวโลกแอบกระทำความผิด  โดยผู้อื่นไม่สามารถรู้เห็น   แต่ทุกคนถามใจตัวเอง  ตัวเองย่อมรู้   การใช้มือเท้า   การเดินเหิน   ก็ไม่อาจพ้นจากการบัญชาของหัวใจ  
                 ดังคำที่คำพุทธท่านกล่าว  กฏทุกกฏล้วนเกิดจากใจ   ดังนั้นผู้ที่ทำบาปก็จะได้รับกรรมที่ตนได้ทำไว้ทุกประการ  
                 ชายผู้นี้ถูกลงโทษให้เอามีดแทงตัวเองเลือดสาดเต็มกระจก  ตัดมือตัวเองด้วยเพราะไปลักทรัพย์ผู้อื่น  เขาได้รับความเจ็บปวด  และความทรมานที่ตนเองได้ก่อไว้กับผู้อื่น   
เปรียบได้ดังสุภาษิตที่ว่า       กรรมใดใครก่อ  กรรมนั้นย่อมคืนสนอง