17 ตุลาคม 2549 11:02 น.

ทางรัก

เมื่อความรักของเราเดินทางมาถึง
ที่ที่เราทั้งคู่ต่างก็รู้ดีว่าไม่อาจมาบรรจบกันได้
เหมือนคุณกับฉันที่ต่างก็รู้อยู่แก่ใจ
มันเป็นเหมือนรางรถไฟที่คู่กันไปแต่ไม่มาบรรจบกัน
เพราะชีวิตมันเป็นแบบนี้
ชีวิตที่มีเพียงแค่มองเห็นเท่านั้น
ส่งสายใยที่เป็นเส้นบางบางได้แค่ห่วงใยกัน
ไม่อาจข้ามกระจกบางบางนั้นเพื่อมาพบกันดั่งใจต้องการ
โอ้..ว่าความรักหรือสิ่งใดหนอ
ชาตินี้ฉันอยู่เพื่อรอเพียงผ่านไปภพหน้า
กับภพนี้มีแค่ผิดหวังและรอยน้ำตา
หลั่งรินรดหน้า..พร้อมเสียงสะอื้นในอุราไม่อาจหักใจ..

ฉันรักคุณนะ ...หากชาติหน้ามีจริง...เราคงได้คู่กัน
...ทำไมฉันถึงรู้สึกเหมือนใจจะขาด..