6 ธันวาคม 2549 11:19 น.
ธาราธาร
เธอ..ผู้เป็นเหมือนไฟ
ส่องทางมืดพลันสว่างไสว
แทนแสงอาทิตย์ยามราตรี
เธอ..ผู้เป็นดังน้ำ
ชโลมชุ่มฉ่ำ
เมื่อยามเหนื่อยล้ากายา
เธอ..ผู้เป็นดั่งลม
พัดวีเป่าอนงค์
ให้เย็นร่มรื่นอุรา
เธอ..ผู้เป็นเหมือนพสุธา
เหนียวแน่นเข็งแกร่งดุจผา
เป็นที่พักพิงกายา
แสนสุขสุดสมพิรมย์ใจ
ฉัตร..เหมือนฉัตรคุ้มภัย
เมื่อยามที่ล้าไม่มีใคร
ฉัตรแก้วแววใส
คุ้มใจคุ้มกายหัวใจอิ่มเอมเปรมปรี
1 ธันวาคม 2549 12:57 น.
ธาราธาร
เงียบ...สนิทนิทรา
มีแต่แสงจันทราส่องสว่าง
กลบแสงดาวบนฟ้าอันแสนกว้าง
แสนอ้างว้างเมื่อมองไปไกลแสงดาว
ดึก...สงัด
มีเพียงเสียงลมพัดกับความเหงา
นึกถึงวันที่มีเพียงสองเรา
เพราะวันนี้ไม่มีแม้เงาเศร้าอุรา
คืนนี้อย่านอนดึกละ ...เดี๋ยวจะ...เหงาเหมือนเรา
หน้าส่วนตัว
1202
