5 กันยายน 2547 06:37 น.
นครา ประไพพงศ์
เห็นเธอนั่งอยู่ริมน้ำยามเช้าตรู่
เราแอบดูก็หวั่นไหวหัวใจหวาม
อยากเข้าไปทายทักรู้จักนาม
แต่ก็ห้ามใจไว้อย่าไปเลย
สักพักหนึ่งมีหนุ่มไหนก็ไม่รู้
เข้าไปนั่งใกล้เธออยู่........รู้เฉลย
ในที่สุดก็ว่าแล้วแห้วเหมือนเคย
ตัวเราเอ๋ย........แฟนของเขาเราแอบมอง
5 กันยายน 2547 05:44 น.
นครา ประไพพงศ์
ฝ่าตีนที่เหยียบดิน
ยังคงกลิ่นของสาบโคลน
ย่ำซ้ำมาโชกโชน
จนมาถึงในวันนี้
รอยเกี่ยวแลหนามตำ
ยังจดจำอยู่ได้ดี
แผลเป็นที่เห็นมี
ล้วนพานพบประสบการณ์
เปลวแดดเผาแผ่นหลัง
ยังร้อนผ่าวอยู่ยาวนาน
ผืนหนังที่ดำกร้าน
สะเทือนใจสะท้อนทน
ดอกเบี้ยบนผืนนา
บานก่อนกล้าที่รอผล
หยาดเหงื่อต้องไหลปน
เลี้ยงข้าวต้นบนผืนนา
ฝ่าตีนที่เหยียบดิน
ยังคงกลิ่นโคลนติดมา
ข้าวรวงรอเวลา
จ่ายค่าตีนที่เหยียบดิน......
5 กันยายน 2547 05:33 น.
นครา ประไพพงศ์
แล้วใจหนุ่มที่เข้มแข็งแกร่งและกร้าน
ก็สะท้านไหวสั่นอย่างหวั่นไหว
เพราะความรักที่เคยมีที่ทุ่มใจ
มาบัดนี้เปลี่ยนไปในทันตา
แต่เพราะเป็นลูกผู้ชายไว้ลายเสือ
ไม่อ่อนแอพร่ำเพรื่อเพื่อวางท่า
ต้องเก็บความช้ำไว้ไม่นำพา
เพียงรักษาศักดิ์ศรีที่เป็นชาย
แต่ผู้ชายก็คือคนบนโลกนี้
ทุกข์สุขมีจะปิดไว้ใช่เรื่องง่าย
ความอ่อนแอเก็บในใจไว้มากมาย
ผลสุดท้ายก็ท่วมท้นล้นหัวใจ
แล้วเสียงหนึ่งก็บอกใจระบายบ้าง
สิ่งทุกอย่างแลกน้ำตาอย่าหวั่นไหว
ปล่อยน้ำตาล้างทุกข์ทนหม่นหมองไป
แล้วน้ำตาก็บ่าไหล...ในใจชาย
5 กันยายน 2547 05:11 น.
นครา ประไพพงศ์
หยิบกระดาษ ปากกามาขีดเขียน
ด้วยใจเพียรรักงานด้านภาษา
สร้างบทกลอนตามหลักอักษรา
เพิ่มคุณค่าเอกลักษณ์อักษรไทย
หยิบหัวใจใส่ถ้อยคำนำวางจัด
เรียงสัมผัสเสนาะล้ำตามฝันใฝ่
แล้วเติมรักแห่งกวีที่หัวใจ
สร้างกลอนให้มีคุณค่าสถาพร
2 กันยายน 2547 18:17 น.
นครา ประไพพงศ์
เรียนท่านผู้บริหาร........
่ท่านอย่าเพียงสั่งการ...งานทุกอย่าง
ลงมาดูให้เห็นเป็นแนวทาง
รู้เห็นบ้างความจริงนั้นเป็นฉันใด...
รู้ว่าทำหน้าที่...อยู่ที่สูง
ก็อย่าให้ใครเขาจูงจมูกได้
อย่าเชื่อตามเขาว่ามา...แล้วว่าไป
อย่าเชื่อในสิ่งไม่เห็นความเป็นมา
เห็นด้วยตาก็ใช่เชื่อได้หมด
สิ่งทั้งหมดอาจจัดฉาก...อย่างปากว่า
ทั้งน้ำคำ ทำ คิด พิจารณา
สมคุณค่าสมศักดิ์ศรีที่ผู้นำ
นักศึกษา...ณ วันนี้ก็มีสมอง
จะปกครองต้องครองใจให้แน่นหนำ
ณ วันนี้ นักศึกษากล้าคิดทำ
โปรดอย่าซ้ำปิดทางสร้างความคิด
เป็นผู้มีการศึกษามาก็มาก
จึงไม่ยากใช้เหตุผล..สร้างผลผลิต
นักศึกษา ณ วันนี้ ก็ชีวิต
อย่าตัดสิทธิ์ตัดเสียงเพียงเพราะเงิน
เรียนท่านผู้บริหาร......
ก่อนสั่งการโปรดสนใจ...ใช่ห่างเหิน
นักศึกษาผู้เฝ้ารอท้อเหลือเกิน
อย่ามัวเพลินกับเก้าอี้ที่นั่งเลย..
หน้าส่วนตัว
801
Lovers
0 คน เลิฟนครา ประไพพงศ์
Calendar
