22 มกราคม 2546 18:20 น.
นักดาบไร้กระบี่
จบลงเเล้วเส้นทางเเห่งความรัก
เมื่อรักที่มี ให้เธอนั้นหมดค่า
เมื่อหัวใจเธอ มีใครคนใหม่เดินเข้ามา
เเทรกตรงกลางช่องว่างระหว่างเรา
เมื่อเส้นทางเส้นนี้ไร้ความหมาย
เหลือเพียงแค่ฝุ่นควันทิ้งตามหลัง
เธอ...ฉันนั้นคงไม่มี วันเดินร่วมกัน
จึงเหลือเเค่ตัวฉันบนเส้นทาง...ที่อ้างว้างเดียวดาย
18 มกราคม 2546 03:25 น.
นักดาบไร้กระบี่
รักร้อนซ่อนเล่ห์เสน่ห์ร้าย
รักกลายลวงหลอกมารยาหญิง
รักมากหน่ายเร็วเป็นอาจิณ
รักไร้สิ้นสตินำช้ำระทม
รักอย่างไรให้รู้ดูเห็นถูก
รักต้องปลูกต้นรักในใจเขา
รักน้อยน้อยนานเเบบบางเบา
เเต่ให้รักยืนยาวมั่นคงทน
14 มกราคม 2546 23:33 น.
นักดาบไร้กระบี่
ความรัก คือ ความรู้สึกที่ดี ความรู้สึกที่ดีนั้นคือการที่ได้รับความรักหรือการได้รัก อาจจะมีความสุขหรือทุกข์คละเคล้ากันไป ความรักจะเกิดก็ต่อเมื่อคน2คนมีความรู้สึกที่ดีต่อกัน เมื่อมีคน2คนเเล้วจึงคือความรักโดยสมบูรณ์ เเต่สิ่งที่ยากมากของความรักคือ การรักษารัก เมื่อเราได้มีรักเเล้วเราจะทำยังไงให้ความรักของเรายืนยาวมั่นคงถาวร เพราะเเต่ล่ะคนนั้นถูกเลี้ยงดูต่างกัน การดำรงชีวิตต่างกัน ดังนั้น การถนอมน้ำใจซึ่งกันเเละกัน การเชื่อใจกัน ซื่อสัตย์ต่อกัน อาจเป็นวิธีที่ทำให้ความรักยืนยาว ทุกคนที่มีความรักหรือความรู้สึกที่ดีให้ใครนั้น เป็นความรู้สึกที่ไม่ผิด เเต่อาจจะไม่ถูกนักถ้าไม่ได้บอกความรู้สึกดีดีที่มีให้ใครคนนั้น ยังไม่สายไปหรอกที่ใครอีกหลายๆคนยังไม่ได้เอ่ยความรู้สึกนี้ออกไป ขอเเค่ให้มีความกล้า กล้าพอที่จะบอกความรู้สึกนั้นที่มีต่อใครสักคนที่เรารู้สึกพิเศษ รู้สึกดีดีออกไป บอกเถอะ พูดเถอะ ในขณะที่คุณสามารถพูดได้ ในขณะที่ใครคนนั้นสามารถรับฟังได้ อย่าเพิ่งคึดว่าสายเกินไปก่อนที่คำว่าสายนี้จะสายเกินไปจริงจริง
รักคำคำนี้ที่อยากบอก
อยากจะเปิดเผยความในใจให้รับรู้
อยากให้ความรู้สึกนี้ที่พรั่งพรู
เป็นคำพูดสั้นสั้นว่ารักเธอ
11 มกราคม 2546 02:51 น.
นักดาบไร้กระบี่
ในวันนี้ที่เธอต้องตัดสินใจ
ว่าเธอจะเลือกใครล่ะหว่างเขากับฉัน
โปรดบอกมาให้ชัดชัดเลยล่ะกัน
ว่าใครที่จะได้เป็นคนของเธอ
อันที่จริงฉันพอจะรู้คำตอบ
ว่าคนของเธอนั้นคงไม่ใช่ฉัน
คงเป็นเขาทีเธอรู้ใจกัน
ฉันก็เเค่คนธรรมดาเดินดินดังเดิม
10 มกราคม 2546 00:49 น.
นักดาบไร้กระบี่
ในวันนี้ที่เธอมาตีตัวจาก
รู้ไหมว่าฉันเจ็บปวดมากแค่ไหน
ไม่มีเธอคนเดิมเคียงข้างกาย
ดูชีวิตไร้ค่าลงทุกที
ในวันนี้ฉันเหมือนดั่ง...เรืออัปปาง
ลอยเคว้งคว้างอยู่กลางทะเลใหญ่
ปล่อยชีวิตปล่อยตัวปล่อยหัวใจ
ให้มันจมลงไปสู่ก้นบึ้งท้องทะเล
หน้าส่วนตัว
872
