
หนาวน้ำค้างพร่างพรมลมพัดพริ้ว
ช่างหวาบหวิวสยิวกายให้เหน็บหนาว
ทะเลหมอกละลอกคลื่นเป็นแนวยาว
หมอกเหมยพราวคราวโดนผิวสยิวทรวง
วิหกน้อยค่อยโผผินบินสู่ฟ้า
กางปีกอ้าอ่าอำไพในแดนสรวง
มวลยอดหญ้าท้าแรงลมที่โหมลวง
ดั่งจะร่วงทบพื้นบนผืนดิน
แจ้วจำเรียงเสียงไก่ร้องก้องป่ากว้าง
หมอกเหมยจางเริ่มห่างหายคล้ายคืนถิ่น
มวลบุปผารอแสงที่โรยริน
จรุงกลิ่นหอมฟุ้งรุ่งทิวา
ตะวันยอทอแสงแดงระยับ
เปล่งแสงจับกับหยดน้ำตามยอดหญ้า
เริ่มวันใหม่สดใสมาอีกครา
ได้ฟันฝ่าคืนหนาวอันยาวนาน