หน้าส่วนตัว
หนาวน้ำค้างพร่างพรมลมพัดพริ้ว
ช่างหวาบหวิวสยิวกายให้เหน็บหนาว
ทะเลหมอกละลอกคลื่นเป็นแนวยาว
หมอกเหมยพราวคราวโดนผิวสยิวทรวง
วิหกน้อยค่อยโผผินบินสู่ฟ้า
กางปีกอ้าอ่าอำไพในแดนสรวง
มวลยอดหญ้าท้าแรงลมที่โหมลวง
ดั่งจะร่วงทบพื้นบนผืนดิน
แจ้วจำเรียงเสียงไก่ร้องก้องป่ากว้าง
หมอกเหมยจางเริ่มห่างหายคล้ายคืนถิ่น
มวลบุปผารอแสงที่โรยริน
จรุงกลิ่นหอมฟุ้งรุ่งทิวา
ตะวันยอทอแสงแดงระยับ
เปล่งแสงจับกับหยดน้ำตามยอดหญ้า
เริ่มวันใหม่สดใสมาอีกครา
ได้ฟันฝ่าคืนหนาวอันยาวนาน
นันท์คนเขียนโคลงกลอน 24 เม.ย. 2552 12:53 น. - ID 125352 
3046
1
0
24 เมษายน 2552 14:52 น. - comment id 976541
แว่บมาทักทาย ดีจ้า นันฯ เห็นกลอน คีตกานท์ แล้วเดี๋ยวแวะไปเยี่ยมค่ะปล.ทำไมถึงเปลี่ยนนามปากกาเหรอคะ
.........
25 เมษายน 2552 14:44 น. - comment id 977096
สวัสดีงามๆยามบ่ายเจ้า แวะเข้ามาอ่านกลอน ใช้สำนวนได้พลิ้วนะเจ้า เยี่ยมๆเจ้า
25 เมษายน 2552 18:42 น. - comment id 977190
สวัสดีค่ะกลอนเพราะดีจังคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
