เธอเป็นดั่งแสงสว่าง ส่วนฉันเหมือนเงาจางๆใกล้จะหาย เธอเป็นแสงตะวันส่องแสงมากมาย เมื่ออยู่ใกล้..ฉันเหมือนไม่มีตัวตน... ฉันอยู่ในความมืดมิด ที่เธอเดินมาปิดไม่เห็นหน ฉันอยู่ใกล้เธออย่างไม่มีตัวตน จะแอบรักเธอก็กลัวความมืดมนของฉัน ..เข้าครอบงำ. จะคิดรักยังไม่ได้ ความห่างไกลทำให้สับสน ไม่กล้ารักเธอ..เพราะฉันคือเงาอันมืดมน หมดทางจนแสงสว่างอย่างเธอ...จะหันมอง
หน้าส่วนตัว
1907
