9 มิถุนายน 2548 20:38 น.
นายดนตรี
ดูละครทีวีว่าน้ำเนา
พระเอกเจ้านางเอกจนเป็นคนใช้
มาอยู่วังพบรักตามบทไป
แล้วนางร้ายก็แสดงแกล้งมารยา
ทรมานนางเอกให้สงสาร
ทรมานให้คนดูให้เห็นค่า
สุดท้ายจบพระเอกก็เข้ามา
สู่วิวานางละครไทย
9 มิถุนายน 2548 20:30 น.
นายดนตรี
ถนนสายนี้สีขาวยาวเยียดไกล
มีหัวใจเดินทางตามความฝัน
ทางข้างหน้าอุปสรรคต้องฝ่าฟัน
เพื่อรางวัลความฝันที่คอยรอ
ทางยาวไกลขอใครมาเป็นเพื่อน
มาย้ำเตือนย้ำใจให้ไม่ท้อ
ฉุดชูจูงมือเดินให้ก้าวต่อ
มากไหมขอแค่นี้ที่อยากมี
สิ่งที่เจอกลับร้ายไม่อย่างคิด
ไม่ใช่มิตรเป็นศัตรูไปเสียนี่
คนใจร้ายหมายทำลายใจดีดี
ให้เป็นผีทิ้งร่างน่าเศร้าใจ
โดนใครใครทำร้ายมามากนัก
ขอที่พักหลักใจให้ร้องไห้
ทิ้งเรือนร้างสิ้นลมถอดหัวใจ
ไม่มากไปใช่ไหมที่ต้องการ
9 มิถุนายน 2548 20:18 น.
นายดนตรี
เจอหน้ากันยิ้มแย้มยามทักทาย
ไม่ได้หมายปองคิดหวังใดได้
แต่เจอหน้าวันนี้กลับปวดใจ
เมื่อเห็นใครข้างเธอที่พามา
รู้และใช่เราเลิกกันไปนานอยู่
แต่อดสูเมื่อรู้แถบเป็นบ้า
ไม่อยากคิดอย่าให้เห็นไม่เจอหน้า
ยังดีกว่ามารู้มันปวดใจ
ไม่ได้หวังกลับคืนดีอะไรหรอก
อย่ามาหยอกหลอกเล่นมันเจ็บใจ
ไปเสพสุขสวรรค์ชั้นไหนก็ตามใจ
อย่ามาให้ทรมานใจฉันเลย
9 มิถุนายน 2548 19:37 น.
นายดนตรี
สวมหน้ายักษ์ทศพักตร์รักสีดา
จะลักพานางมาอยู่กับพี่
ปล่อยพระรามตามหานางนารี
ทิ้งถิ่นที่จากครจรแดนไกล
ทำเพราะรักรู้ดีมีเจ้าของ
แต่ยังปองต้องรักทำไฉน
ยอมทำศึกปกป้องกล่องดวงใจ
มิให้ใครหน้าไหนมาแย่งชิง
จะรักนางนวลน้องปองเพียงหนึ่ง
ไม่แบ่งครึ่งใจจากพรากทอดทิ้ง
แปรเปลี่ยนบททศกัณฐ์ที่ชังชิง
ดูใจจริงยักษาก็มีใจ
สร้างสวรรค์ในนรกของชายชู้
รู้ทั้งรู้มีคู่แต่ยังใคร่
สีดาน้องพี่รักเจ้าหมดใจ
อย่าทำให้พี่ตายรักข้างเดียว
.............................................ให้คนอ่าน(ที่รู้ว่าหมายถึงใคร)เป็นสีดานะ
9 มิถุนายน 2548 11:01 น.
นายดนตรี
ปลูกต้นรักไว้เป็นแนวกันความเหงา
เป็นแถวยาวล้อมรั้วให้ตัวฉัน
คอยรดน้ำพร่วนดินดูทุกวัน
กลัวว่ามันจะเหี่ยวเฉาตายลงไป
แมลงโรคดูแลไม่ให้เกาะ
เฝ้าบ่มเพาะพันธุ์กล้ามาจากใจ
กลัวอย่างเดียวกลัวใจคนทำร้าย
ทำลายไม้ต้นรักหักโค่นลง
หน้าส่วนตัว
1127
