23 สิงหาคม 2547 19:29 น.
นายรักษ์
แผ่วผิวต้นลมหนาว
น้ำค้างพราวม่านหมอกไหว
ฝนจางลาร้างไกล
ห้วยละหานรานร้าวรอน
อิ่มอุ่นใต้อกฟ้า
เมฆทาบทามาสอดซ้อน
ปีกบินหากินว่อน
ไม่เร่งร้อนตอนเบิกฟ้า
เจื้อยแจ้วจากโพ้นเขา
ฟังคำเจ้าเขาเมินหน้า
ร้องเรียกเพรียกใครมา
ใครย้อนว่ากู่หาใคร
แดดสายแรงร้ายเหลือ
ใครจะเชื่อว่าแจ่มใส
ร่อนลงตรงกลางไพร
ช้ามอดไหม้ให้ร้อนรน
เหนื่อยนักจะพักไหน
ปองถิ่นใดให้สับสน
วอนขอต่อคำคน
จะดั้นด้นไปจนวาย
แดดแดงอ่อนแรงออก
เสียงใจบอกว่าสู้ไหว
ถิ่นฐานเรือนบ้านใคร
สายลมไล้ได้ชื่นทรวง
สายัญผันมาทัก
จันทร์ก็รักดาวก็หวง
เย็นย่ำกับคำลวง
ใครทักท้วงว่าห่วงใคร
เงียบสงัดลมพัดหวิว
ผ่านแผ่วพลิ้วปลิวไม้ไหว
คิดถึงจึงส่งใจ
ฝากลอยไว้กับสายลม
ใครมาตั้งตาคอย
ใจดวงน้อยพลอยสุขสม
กลายกลับนับความตรม
หวังเราล้มเขาไม่คืน
ยามสองปองจะหลับ
ข่มใจนับขับใจฝืน
เคลิ้มไปให้หวาดตื่น
เสียงสะอื้นจากไหนกัน
แว่วว่าข้าหนาวเนื้อ
ชวนให้เชื่อมาจากฝัน
จะทนได้ถึงไหนกัน
ที่ช่วงวันเหมือนห้วงปี
22 สิงหาคม 2547 17:44 น.
นายรักษ์
เป็นดวงดาวพราวฟ้าหลับตาฝัน
เป็นดวงจันทร์ผันแสงนวลชวนให้หลง
เป็นเมฆหมอกดอกไม้งามตามจำนง
ยืนอยู่คงตรงแผ่นผืนพื้นดินใด
ตามหาฉันวันเดือนปีไม่มีเห็น
เพราะฉันเป็นเช่นนกน้อยคอยแสงใส
เมื่อแจ่มชัดจรัสแจ้งที่แห่งใด
ฉันจะไปไล่คว้าฝันดั้นด้นตาม
22 สิงหาคม 2547 17:32 น.
นายรักษ์
ค่ำคืนนี้มีบุหงานั่งหน้าหวาน
อิงแอบจันทร์ฝันไปถึงซึ่งฟ้าสวย
เป็นอย่างฟ้ามีหน้าดาวเจ้าช่างรวย
แบ่งเราด้วยช่วยปลิดดาวให้เราที
น้ำค้างหนาวพราวพร่างบางพลิ้วไหว
ไม้โบกใบให้ลมลูบจูบไม่หนี
อิ่มอุ่นไอใคร่โอบกอดพลอดวจี
โลกใบนี้มีอีกไหมให้สุขเทียม
22 สิงหาคม 2547 16:55 น.
นายรักษ์
มีเรื่องเล่าเคล้าฝนพรำย่ำค่ำหนึ่ง
สายลมซึ้งถึงผมพลิ้วปลิวสยาย
พิศพักตร์นี้มิให้ห่างแทบวางวาย
ผ่องผิวใสไล้ตาคมโน้มใจคน
เอื้อนเอ่ยคำน้ำเสียงหนอเสนาะนัก
มิกล้าพักหายใจทั่วชั่วเสี้ยวหน
ยามเยื้องย่างอย่างอัปสรร่อนร่ายมนต์
จะผ่านพ้นกลยิ้มหวานนานเท่าใด
22 สิงหาคม 2547 12:50 น.
นายรักษ์
เด็ดดอกหญ้ามาสะบัดขึ้นทัดหู
วิ่งไปดูคู่นกเขาเถาไม้สูง
เก็บใบไม้ได้ดอกหนามาแต่งปรุง
ลมโชยทุ่งคลุ้งไอหนาวให้ว่าวลอย
จะเป็นหมอพ่อค้าซื่อหนุ่มมือศิลป์
ขับเครื่องบินถิ่นนางฟ้าอย่าได้ถอย
ตำรวจหรูครูใจดีกวีดอย
โลกใบน้อยพลอยสดใสได้ฝันงาม
หน้าส่วนตัว
825
