28 กันยายน 2547 12:42 น.
นายรักษ์
สะเก็ดดาวสกาวฟ้า
เด่นพราวมาดอกหญ้าหลง
งามงอนเจ้าร่อนลง
จากขอบโค้งตรงฟ้างาม
วาววับจับใจจ้อง
ใฝ่ใจปองต้องถลำ
มองเหม่อเผลอเพ้อคำ
มนต์ใดล้ำเพลี่ยงพล้ำดาว
เนื้อนวลชวนชิดเนื้อ
กรุ่นไอเหลือดั่งเนื้อสาว
หวานหอมดมดอมเงา
หลงใหลเฝ้าจะเข้าครอง
ถึงคืนจันทร์ยืนเด่น
เหมือนแลเห็นเจ้าเป็นสอง
แสงสาดอาจเป็นรอง
แต่แสงส่องยังต้องตา
สะเก็ดดาวสกาวใจ
แห่งหนไหนยังใฝ่หา
เพียงแค่เจ้าแลมา
ไกลสุดฟ้าข้าขอตาม
23 กันยายน 2547 17:11 น.
นายรักษ์
หรือจันทร์เจ้าดาวดวงไหนใจร้ายเหลือ
ไม่อยากเชื่อว่าเหลือคืนให้ตื่นหนาว
เสื่อผืนหนาผ้าห่มหมอนย้อนเรื่องราว
ถึงกาลเศร้าเหงายิ่งซ้ำถึงค่ำคืน
หริ่งเรไรตัวใดหนอล้อเลียนเสียง
ยินสำเนียงป่าครวญคร่ำต้องจำฝืน
ฟ้าสีหมอกยิ่งตอกย้ำยิ่งกล้ำกลืน
แผ่นดินผืนสะอื้นแผ่วแว่วมาไกล
หน้าส่วนตัว
1028
