23 พฤศจิกายน 2552 23:52 น.
นาราวดี ณ ศรีกาญจน์
เย็นลมห่มกายจึงคลายหนาว
เย็นลมหนาวผ้าห่มหรือจะอุ่น
เช่นไอรักของเธอที่อ่อนละมุล
ไอรักอุ่นหนาวคลายได้ชื่นพลัน
จะหาไหนไออุ่นรักถึงเพียงนี้
ได้ห่มรักที่ดีที่สร้างสรรค์
จะหนาวนานเท่าไรไม่สำคัญ
เพราะว่าฉันมีไออุ่นที่คุ้นเคย
21 พฤศจิกายน 2552 01:07 น.
นาราวดี ณ ศรีกาญจน์
ในความเป็นจริง.....ที่ทุกสิ่งดำเนินไป
ไม่รู้ว่าใครๆกำหนดความรักไว้ อย่างที่เห็น
ฉันกับเธอในวันนี้....ความรักที่มีเป็นแบบไหน
ไม่ได้รักเหมือนคนอื่นทั่วๆไป
ที่แค่มีกันไว้เท่านั้นเอง
บางครั้งฉันอยากถาม
ความรักที่สวยงามเป็นแบบไหน
เธอตอบฉันด้วยยิ้มในใบหน้าที่อุ่นละไม
นี่ไงคือความรักของเรา
ความอบอุ่นความห่วงใยที่มี
ความเอาใจใส่ที่มีที่เห็น
อธิบายด้วยคำพูดไม่เป็น
แต่สิ่งที่เห็นคือรักเธอ
เข้าใจแล้วในตอนนี้ว่ารักของเราที่มีเป็นแบบไหน
รักที่มีไม่เหมือนใคร รู้ได้แค่เราเพียงสองคน
ขอบคุณที่ทำให้เข้าใจ รักคืออะไรในตอนนี้
อยากบอกความรู้สึกในใจที่มี
ว่า "รักเธอนะคนดี" ที่ทำให้ฉันเข้า
21 พฤศจิกายน 2552 00:45 น.
นาราวดี ณ ศรีกาญจน์
ลมพัดเย็นเห็นทิวเขาลำเนาทุ่ง
แสงสีรุ้งพาดผ่านตระการจ้า
ใต้ร่มเงาเขาคือใครในสายตา
ที่เดินมาเพียงคนเดียวแสนเปลี่ยวใจ
ยิ้มให้ฉันช่างอุ่นไอในใบหน้า
ทักทายมาด้วยคำหวานผ่านลมไหว
ฉันตอบกลับด้วยท่าทีที่เขินไป
คิดในใจใครกันนะน่ารักดี
ฉันเดินไปเขาเดินตามถามทุกข์สุข
ช่างสนุกเริงรื่นชื่นใจนี้
หนาวลมหนาวคราวนั้นจำได้ดี
เขาคนนี้ที่เป็นเพื่อนเตือนสัมพันธ์
ในวันนั้นท่าฉันไม่พบเขา
คงไม่มีรักของเราที่สุขสันต์
เย็นลมหนาวคราวใดใครคนนั้น
ที่กอดฉันกันลมหนาวคราวต่อไป
มอบให้กับคนที่รักเสมอ และรักมากมายอยู่ตลอกช่วงเวลา
อยากจะบอกว่าขอบคุณที่รักไม่เสื่อคลายและได้จำเสมอว่า
ถ้าไม่หนาวเราคงไม่ได้เจอกัน
16 พฤศจิกายน 2552 00:46 น.
นาราวดี ณ ศรีกาญจน์
เคยคิดว่าเจ้าชายมีแต่ในนิยายเท่านั้น
แต่ก็เจอเจ้าชายขึ้นจริงในสักวัน
ที่เขานั้นช่างแสนดี.....
อยากถามตัวเองว่าที่เห็น
อาจเป็นเพียงฝันที่เป็นจริงหรือนี่
หรืออาจจะเป็นความจริงที่มี.....
ที่ฉันนี้ได้พบเจอ.....
ในตอนแรก..ทีได้รัก
ได้รู้จักได้ชิดใกล้
ความอบอุ่นร้นห้องหัวใจ
ที่เจ้าชายมีให้ตลอดมา
ฉันคนนี้ไม่ใช่เจ้าหญิง
ที่มีพร้อมทุกสิ่งอยู่ตรงหน้า
เป็นเพียงแค่คนธรรมดา
ที่ได้รับของมีค่าอย่างเจ้าชาย
มีเพียงสิ่งเดียวในตอนนี้
ที่ฉันคนนี้จะทำได้
อยากบอกว่ารักเจ้าชายคนนี้ทั้งหัวใจ
จะรักตลอดไปไม่มีลืม
อาจจะทำได้เพียงเท่านี้
เพระชีวิตฉันอยากมีเธออยู่ใกล้
คอยดูแลอย่างที่มีตลอดไป
เท่านี้ก็สุขใจเหลือเกิน
13 พฤศจิกายน 2552 01:04 น.
นาราวดี ณ ศรีกาญจน์
รักเอยรักเขา
คอยเที่ยวเฝ้าว่าเขารักเราไหม
เขาจะรู้ว่าเรารักหรืออย่างไร
หรือแค่คิดฝันไปเพียงฝ่ายเดียว
ในยามนี้ร้อนรนทนพิษรัก
ยากจักห้ามใจให้เฉลียว
อยากจะถามหัวใจจริงนะเจียว
ว่าเจ้าเที่ยวรักใครให้ตรมเอย
หน้าส่วนตัว
947
