ลมพัดเย็นเห็นทิวเขาลำเนาทุ่ง แสงสีรุ้งพาดผ่านตระการจ้า ใต้ร่มเงาเขาคือใครในสายตา ที่เดินมาเพียงคนเดียวแสนเปลี่ยวใจ ยิ้มให้ฉันช่างอุ่นไอในใบหน้า ทักทายมาด้วยคำหวานผ่านลมไหว ฉันตอบกลับด้วยท่าทีที่เขินไป คิดในใจใครกันนะน่ารักดี ฉันเดินไปเขาเดินตามถามทุกข์สุข ช่างสนุกเริงรื่นชื่นใจนี้ หนาวลมหนาวคราวนั้นจำได้ดี เขาคนนี้ที่เป็นเพื่อนเตือนสัมพันธ์ ในวันนั้นท่าฉันไม่พบเขา คงไม่มีรักของเราที่สุขสันต์ เย็นลมหนาวคราวใดใครคนนั้น ที่กอดฉันกันลมหนาวคราวต่อไป มอบให้กับคนที่รักเสมอ และรักมากมายอยู่ตลอกช่วงเวลา อยากจะบอกว่าขอบคุณที่รักไม่เสื่อคลายและได้จำเสมอว่า ถ้าไม่หนาวเราคงไม่ได้เจอกัน
นาราวดี ณ ศรีกาญจน์ 21 พ.ย. 2552 00:45 น. - ID 130792 
783
0
0
21 พฤศจิกายน 2552 06:48 น. - comment id 1066432
ฝากพจน์ถ้อยลอยผ่านระหานพฤกษ์ จากห้วงลึกโลมเลียมแรงคิดถึง จึ่งเคลื่อนคลาหาเจ้าเฝ้าคำนึง มารุตพึงนำพามาหาเธอ... มาแจมด้วยหนึ่งบทครับ..อรุณสวัสดิ์ครับ
21 พฤศจิกายน 2552 09:35 น. - comment id 1066475
อยากพบรักที่พัดพามากับหนาว มีเรื่องราวให้จดจำพร่ำเสมอ ช่วยบอกหน่อยถึงวิธีที่พบเจอ เผื่อพบเธอคนที่ฉันฝันถึงเอย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
