11 ธันวาคม 2546 17:50 น.

เพราะว่าฉันรักเธอ

นาวี นาวา

เพราะว่าฉันรักเธอ
                           จึงเข้าใจเธอเสมอในวันนี้
                           สิ่งที่เธอทำแม้ฉันไม่ชอบมันก็ตามที
                           แต่เป็นสิ่งที่เธอต้องการก็ตามใจ
                           เพราะว่าฉันรักเธอ
                           จึงยอมเก้อยอมหวั่นไหว
                           ยอมให้เธอบอกรักใครต่อใคร
                           ยอมเก็บความรู้สึกไว้ตลอดมา
                           เพราะว่าฉันรักเธอ
                           แม้ถูกมองว่าเซอร์เซอร์ไม่มีค่า
                           แม้ว่าเธอไม่คิดถึงสักเวลา
                           แม้ว่าเธอไม่มองมาก็ตามใจ
                           เพราะว่าฉันรักเธอ
                           เข้าใจเธอเสมอจึงหวั่นไหว
                           ยอมเสียน้ำตาแม้รู้ว่าไม่มีค่าใดใด
                           ยอมเป็นฝ่ายไปเพราะรู้ว่ายังไงเธอก็ไม่มอง
                           เพราะว่าฉันรักเธอ
                           เข้าใจเสมอจึงมิอาจเป็นเจ้าของ
                           ไม่มีสิทธิแม้แต่ไปจับจอง
                           ในเมื่อเธอมีเจ้าของคนครองใจ
                            เพราะว่าฉันรักเธอ
                            จึงยอมเก้อยอมให้ใจหม่นไหม้
                            ยอมให้เธอมีเขาและใครใคร
                            และยอมเป็นฝ่ายไปแต่โดยดี				
11 ธันวาคม 2546 17:38 น.

ขึ้นอยู่กับใจ

นาวี นาวา

อย่ากังวลกับความห่างไกล
              เพราะถ้าหากหัวใจเธอเชื่อมั่น
              เธอจะยังมีฉันทุกคืนวัน
              ที่เดินพร้อมไปกับความผูกพันของหัวใจ
                                          แล้วเธอก็จะรู้ว่าที่นี่
              ยังมีรอยยิ้มที่ยังคงหวานไหว
              รอความเชื่อมั่นบนหนทางไกล
              เพื่อให้สองใจได้ผูกพัน
                                          อย่ากังวลกับรักที่ฉันมี
              หากคิดว่าห่างแบบนี้แล้วใจจะเปลี่ยนผัน
              เพราะความเชื่อมั่นที่ฉันมีเธอและเธอมีต่อกัน
              มันทำให้ใจของฉันคงมั่นที่คนดี
                                          แล้วเธอละเจ้าของหัวใจ
              จะเชื่อมั่นอยู่ไหมกับใจคนคนนี้
              ห่างไกลกันนักกลัวรักร้าวตามนาที
              ที่ทุกวันนี้ก็เปลี่ยนแปลงทุกเวลา
                                           จะไม่ขอร้องให้เธอมาเชื่อใจ
              หากความเป็นไปเธอเองรู้ดีว่า
              คนแบบฉันไม่มีวันเชื่อใจได้สักครั้งครา
              ก็ขอให้เธอบอกลาแล้วจงก้าวจากฉันไป
                                            หากรักที่มี.....ที่ผ่านมา
              มันไม่มีค่าให้หวั่นไหว
              และหากว่าผิดที่ฉัน....ที่ต้องอยู่ห่างไกล
              ก็แล้วแต่เธอตัดสินใจก็แล้วกัน				
11 ธันวาคม 2546 17:25 น.

กลับมาอีกครั้งจะได้ไหม

นาวี นาวา

เธอจะกลับมาอีกครั้งจะได้ไหม
                  อยากจะบอกว่า...ไม่มีใครแทนที่เธอเลยตรงนี้
                  หากจะบอกว่า...เธอคือลมหายใจที่ฉันมี
                  อยากจะขอ...เพียงเสี้ยวนาที..ให้คนดีหวนคืนมา
                  เหมือนโลกไร้แสงสว่างเมื่อเธอไป
                  ความมืดมิดโอบคลุมหัวใจอย่างช้าช้า
                  กลัวความอ้างว้าง...หวั่นความหวั่นไหวเจ้าน้ำตา
                  ไม่อยากตื่นลืมตา...แล้วรับรู้ว่าไม่มีเธอ
                  กลับมาอีกครั้ง...จะได้ไหม
                  ไม่อยากให้ความหม่นไหม้....บาดหัวใจจนไหวเพ้อ
                  ไม่อยากให้รอยยิ้มที่เคยเห็น...เป็นเพียงภาพฝันละเมอ
                   ยังรอคอยเธอเสมอ...คอยรอด้วยความผูกพัน
                   เหมือนกับว่าโลกนี้มันมืดมิด
                   เมื้อไร้คนใกล้ชิดร่วมทางฝัน
                   ขอเพียงมีมือเธอมากุมไว้...ไม่ว่าจะยากแค่ไหนก็ร่วมใจกันฝ่าฟัน
                   และจะมีเพียงเธอเท่านั้น...ที่มีอิทธฺพลต่อฉันต่อหัวใจ
                   ขอเพียงแค่นี้.....จะได้หรือเปล่า
                   อยากทวงถามความเป็นเราเหมือนครั้งไหนไหน
                   เหมือนที่เคยบอกว่าไม่มีเธอเหมือนโลกนี้ไม่มีอะไร
                   และฉันเอง...คงเดินต่อไปไม่ได้เช่นกัน
                                 กลับมานะ...กลับมาฉันขอร้อง
                   ฉันอยากให้เราสองคงรักมั่น
                   มีมือเธอจูงมือฉันร่วมฝ่าฟัน
                   เหมือนทุกคืนทุกวันที่ผ่านมา				
11 ธันวาคม 2546 17:05 น.

เหงา

นาวี นาวา

เดินคนเดียวบนถนนที่อ้างว้าง
                       ไม่มีใครเดินร่วมทาง.....ช่างหวั่นไหว
                                              ฟ้าที่นี่ไม่มีดาว.....บอกทางใด
                       ไม่มีเลยไม่มีใครบอกเส้นทาง
                                                       ฟ้าจ๋าฟ้าเหตุใดฟ้าไร้ดาวหนอ
                         ทดแล้วท้อหม่นไหม้ใจอ้าวว้าง
                                                                 เจ็บปวดช้ำเท่าไหร่ในร่างบาง
                         ไร้แสงไฟส่องทางหนทางไป
                                                         เธออยู่ไหนใกล้หรือไกลจากตรงนี้
                         ช่วยฉันทีบอกทางสว่างไสว
                                                มืดเหลือเกินมองไม่เห็นเส้นทางใด
                         เดินคนเดียว...ช่างหม่นไหม้ใจร้าวราน
                                                           หนาวน้ำค้างพร่าพรมลมพลิ้วโบก
                          เพลงลมโศกกระจายไอจนแผ่ซ่าน
                                                 หนวาเหลือเกินไม่มีแรงจะต้านทาน
                          ไม่มีใครเจือจานความอุ่นไอ				
11 ธันวาคม 2546 16:55 น.

เธอยังมีฉันอยู่ทั้งคน

นาวี นาวา

เหนื่อยไหมที่ทุ่มเทเพื่อเขา
                          แล้วมีเพียงความว่างเปล่ากลับมาหา
                           ทุกครั้งที่เธอเจ็บ.....จนมิอาจเก็บซ่อนเจ้าน้ำตา
              ฉันเองก็ปวดปร่าไม่น้อยไปกว่าเธอเช่นกัน
                     อยากเป็นคนที่คอยดูแล
                           คอยห่วงคอยเทคแคร์ทุกความเป็นไปของความฝัน
                      อยากบอกว่ายังอยู่ตรงนี้.....เหมือนทุกครั้งทุกทีที่เคยผูกพัน
                                    เธอยังคงมีฉันที่ร่วมฝ่าฟันไปกับเธอ
                              กลับมาเถอะนะ...ถ้ายังสับสน
                                            ที่ตรงนี้ยังมีคนที่พร้อมจะเคียงข้างเสมอ
                         ทุกนาทีที่อ่อนแอ....ฉันยังคงมีรักแท้ให้กับเธอ
                  และยังคงเคียงข้างเสมอ....แม้ในฐานะเพื่อนของเธอเท่านั้น
                                  ฉันยังคงยืนอยู่......ที่เก่า
                                                  แม้จะเงียบเหงาแต่ไม่เคยคิดจะเปลี่ยนผัน
                                           เมื่อมั่นใจแล้วว่า.....เธอคือคนเดียวที่อยากผูกพัน
                                และยังคงเป็นภาพฝัน...ที่ฉันมีในหัวใจ
                         กลับมาเถอะ....ถ้าเธอยังไหวหวั่น
              หรือสับสนเกินฝ่าฟันข้ามไปไหว
                             กลับมาที่นี่...สร้างแรงใจที่มี...แล้วค่อยไป
                          ฉันยังอยู่คอยห่วงใย....และจะเป็นแรงใจให้กับเธอ				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนาวี นาวา
Lovings  นาวี นาวา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนาวี นาวา
Lovings  นาวี นาวา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนาวี นาวา
Lovings  นาวี นาวา เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงนาวี นาวา