23 มิถุนายน 2545 07:27 น.
นาฬิกาทราย
เพียงแค่ได้รู้ว่า...เธอนั้นรัก
เพียงแค่ได้รู้ว่า...ภักดิ์ใจมั่น
เพียงแค่ได้รู้ว่า...คิดถึงกัน
เพียงแค่ได้รู้ว่า...เธอรักฉันนิรันดร
เพียงแค่หนึ่ง....ดวงใจที่ให้ฉัน
เพียงแค่หนึ่ง....ความฝันไม่สั่นคลอน
เพียงแค่หนึ่ง....ความรักอนาทร
เพียงแค่นี้........ก็ฝันดีชั่วชีวิน
แม้ฟากฟ้าทะเลฝันพลันหวั่นไหว
แม้ว่าเธอจะมีใครให้ถวิล
แม้ใจเธอจะเปลี่ยนไปรักสูญสิ้น
แต่ใจฉันยังรักมั่นไม่เสื่อมคลาย
อาจเป็นช่วงเวลาของความฝัน
ตัวของฉันนั้นมิอาจกำหนดได้
วันนี้เธอมีฉันอยู่ข้างใจ
วันข้างหน้าเธอมีใครไม่ว่ากัน
แม้เธอจะหลีกหนีไปไกลสุดฟ้า
ไกลเกินตาเกินใจจะใฝ่ฝัน
ตัวฉันนี้มีหัวใจไว้เกี่ยวพัน
เธอจากฉันไปไม่ว่า..แต่รู้ไว้นะ...ว่ารักเธอ
23 มิถุนายน 2545 07:16 น.
นาฬิกาทราย
ห่วงหาแสนอาลัย
ในหัวใจแสนเจ็บปวด
ความเหงาเจ็บร้าวรวด
แสนเจ็บปวดเมื่อห่างไกล
คิดถึงเธอเสมอ
ไม่ได้เจอแสนห่วงใย
เจอแล้วยิ่งเหงาใจ
ห่วงอาลัยในตัวเธอ
จะมีสักกี่ครั้ง
ที่ความเหงาจะจางหาย
เห็นหน้าใจหวั่นไหว
ต้องจากไกลให้ห่วงกัน
มีเธอตรงขอบฟ้า
แต่เหมือนว่าเธออยู่ในฝัน
คิดถึงเธอทุกวัน
อยู่ห่างกันให้เหงาใจ
17 มิถุนายน 2545 07:46 น.
นาฬิกาทราย
ไม่ใช่ว่าไม่อยากให้มาหา
แต่ว่า...ทุกครั้งที่พบหน้าก็ไม่อยากให้จากไปไหน
หาข้ออ้างว่าระยะทางมันไกล
กลัวเธอจะไม่ปลอดภัยถ้าเดินทาง
ไม่ใช่ว่าไม่อยากให้มาหา
แต่ว่า..ทุกครั้งที่พบหน้าไม่อยากให้ไกลห่าง
ทุกครั้งที่จากกัน..รู้มั้ย..มันอ้างว้าง
รู้สึกว่าเหงาและเศร้าจังเมื่อเธอไกลตา
11 มิถุนายน 2545 07:31 น.
นาฬิกาทราย
คิดถึงนะคนดี
อยู่ห่างกันอย่างนี้เธอคิดถึงฉันไหม
ความคิดถึงไม่อาจบอกว่าแค่ไหน
แต่ทุกครั้งที่หายใจก็คิดถึงเธอ
คิดถึงนะคนดี
ถึงจะห่างกันก็ยังคิดถึงเสมอ
อยากไปพบหน้าอยากไปพบเจอ
ด้วยหัวใจที่ล้นเอ่อเพราะคิดถึงมากมาย
คิดถึงนะคนดี
แม้พบเธอแล้วแต่ความคิดถึงไม่เลือนหาย
ความคิดถึงยังมากล้นไม่เสื่อมคลาย
นี่ฉันต้องทำอย่างไรถึงจะหายคิดถึงกัน
คิดถึงนะคนดี
หลับตาลงกี่ครั้งก็ยังฝัน
เหมือนเธอเป็นเงาเฝ้าติดตามฉัน
แม้หลับตื่นทุกคืนวันคิดถึงเธอ
7 มิถุนายน 2545 07:33 น.
นาฬิกาทราย
เงียบ....อยู่คนเดียวให้ปวดร้าว
เหงา.....รายรอบกายให้เหน็บหนาว
เศร้า....เจ็บแปลบหัวใจไม่บรรเทา
ทุกข์......รายล้อมรุมเร้าเราตรอมตรม
สุข....สนุกได้ทุกที่เมื่อมีเธอ
อยู่....แห่งหนไหนพร่ำเพ้อไปใจสุขสม
ที่.....หัวใจฝากไปกับสายลม
ไหน..เลยจะเอ่ยคารมให้ซึ้งใจ
หรือ...ตัวเรานี้มีเพียงเงาเศร้ายิ่งนัก
ลิขิต...ชีวิตรักจึงเศร้าเหงาขื่นขม
หัว....อกกลัดหนองรักสองต้องตรอมตรม
ใจ....สุดระทมเงียบเหงาว่างเปล่าอาดูร
ผิด...มากหรือเปล่าที่ใจเรามีรัก
ไป...มอบใจภักดิ์ด้วยเสน่หา
ที่....ทำทุกอย่างเพียงเพื่อให้ได้มา
รักเธอ..โดยไม่รู้ว่าตัวของเรามีแค่ใจไร้ตัวตน
หน้าส่วนตัว
844
