29 มิถุนายน 2545 13:08 น.
นาฬิกาหัดเดิน
รู้สึกมากกว่าที่เธอคิด
แต่ไม่มีสิทธิ์บอกเธอด้วยคำไหน
ปล่อยคำถามเป็นคำถามในหัวใจ
จนคำตอบกลืนหายไป อย่างเงียบงัน
เนิ่นนานแค่ไหนก็ยังอยู่
ขณะที่เธอปล่อยความไม่รู้ทำร้ายฉัน
สายตาที่เห็น..ที่บอกว่าเราเป็นเพียงเพื่อนกัน
ยิ่งเธอวางใจเชื่อมั่น..ฉันยิ่งละอาย
แน่ใจว่ารักเธออย่างเปี่ยมล้น
จึงยอมอยู่อย่างคนไม่มีความหมาย
ขอเพียงเธอเห็นฉันบ้าง..คนข้างกาย
มีความหมายแค่ไหนไม่สำคัญ
25 มิถุนายน 2545 23:01 น.
นาฬิกาหัดเดิน
คิดถึงคนบางคนที่อยู่ไกล
ทำไมเงียบไปอย่างนี้
ใจร้าย ใจดำ สิ้นดี
หรือว่าไม่เคยมี เยื่อใย
เป็นห่วงคนทางนี้บ้างหรือปล่าว
ปล่อยให้เหงาจนปวดร้าวรู้บ้างไหม
ถ้าจริงแล้ว เธอไม่มีเยื่อใย
น่าจะยืนยันไป ว่าตัดรอน
25 มิถุนายน 2545 22:57 น.
นาฬิกาหัดเดิน
ภาพฝันหรือความเป็นจริง
เธอคือ...ทุกสิ่ง..ที่ฉันห่วงหา
ไม่ว่าเธอจะอยู้ใกล้...เพียงตา
หรือห่างอีกปลายฟ้า ยังห่วงใย
ไม่ว่า หลับ หรือ ตื่น
กลางวัน กลางคืน วันนี้หรือวันไหน
ความไกลห่าง อาจทำให้เรา ห่างไกล
แต่ระยะทางแค่ไหน ก็ไม่ทำให้ ใจ เราไกลกัน
24 มิถุนายน 2545 17:57 น.
นาฬิกาหัดเดิน
ปีนี้เอนให้ติดนะ แล้วจะมีรางวัลให้
อ่านหนังสือไปเถอะจะเป็นกำลังใจ ท้อเมื่อไหร่ ลุกสู้ใหม่นะคนดี
จะคอยส่งแรงใจ ถ้าห่างไกลก็ไม่หน่ายหนี
ถ้าปีนี้ Ent ติดได้คะแนนดี ( ก็คงเพราะมีคนนี้เป็นแรงใจ )
23 มิถุนายน 2545 08:37 น.
นาฬิกาหัดเดิน
ทบทวนเรื่องราวที่เลยผ่าน
ถามว่าสิ่งที่ต้องการพบมันไหม
ที่ผ่านมาพบสิ่งดีคืออะไร
และเสียใจกับสิ่งใดที่ผ่านมา
ทบทวนจึงได้รู้
หันกลับมองดูจึงรู้ว่า
งี่เง่า สิ้นดีที่ผ่านมา
ทนให้เขาทำลายค่าเหยียบหัวใจ
ไม่โกรธเพราะเธอไม่ผิด
ฉันเองเพิ่งคิดฉลาดได้
บอกตัวเอง รักแล้วเจ็บ รักทำไม
บอกหัวใจ จากนี้ไป ให้ลืมเธอ
หน้าส่วนตัว
732
