15 มิถุนายน 2547 17:52 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
ร่วมสนุกปลุกใจให้แม้คล้ายเศร้า
ถึงแม้เหงาเร้ารุมกลุ้มใจหมอง
มาต่อกลอนแม้อ่อนล้าน้ำตานอง
มีสุขลองแต่งดูให้รู้ความ
๏ เธอคนไกล..ไม่เคยใกล้..แม้ใจฉัน
เหตุใดนั้น...สร้างไว้ ใจวาบหวาม
เถอะ..รักเอ๋ย ..มิเคยรู้ ..อยู่ทุกยาม
ว่าจะลามลุกไหม้..นัยน์ชล..นอง.. ทิกิ๚
หาก...วันใดสับสนสิ้นคนช่วย
เธออยู่ด้วยคงหายเหงาและเศร้าหมอง
หาก...วันใดเหนื่อยล้าน้ำตานอง
ใจใฝ่ปองเธอใกล้ใส่ใจกัน
หาก...วันใดท้อแท้แพ้ทุกอย่าง
ขอเธอข้างอย่าไกลไปจากฉัน
หาก...คลื่นแรงกลัวใจรับไม่ทัน
ขอเธอนั้นเป็นเพื่อนไม่เลือนไป
หาก...วันนี้เหนื่อยล้าอยากลาจาก
แค่อย่าพรากเธออยู่คู่ได้ไหม
หาก...วันนี้แรงหมดหดหัวใจ
มีเธอใกล้ก็พอขอเธอที
หาก...วันใดล้มลงตรงที่เก่า
แค่ รักเรายังรอขออย่าหนี
หาก...วันใดไร้คนสนชีวี
แค่เธอนี้อยู่ข้างไม่ร้างลา
ฉัน...เหมือนไร้ตัวตนขาดคนช่วย
เธอ...อยู่ด้วยได้ไหมอย่าไปหนา
ฉัน...เหมือนคนใกล้ตายคลายวิญญา
อย่าผ่านมาเพื่อรักแล้วหักใจ
ฉัน...มันคนท้อแท้แพ้ทุกอย่าง
เธอ...อยู่ข้างให้รักจักได้ไหม
ฉัน...โดดเดี่ยวว่างเปล่าใกล้เหงาตาย
อย่าใจร้ายจากกัน ฉันหมดลม
ฉัน...เหนื่อยล้นข้นใจอย่าได้จาก
เธอ...อย่าพรากรักไปให้ขื่นขม
ฉัน...เหนื่อยแล้ว ใจขลุกคลุกระทม
อย่าให้ตรมข้ามวัน.....ฉันรักเธอ....
8 มิถุนายน 2547 15:05 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
ได้ประโยชน์หลายสถานเพราะการเรียน
จงพากเพียรไปเถิดจะเกิดผล
ถึงลำบากตรากตรำก็จำทน
เกิดเป็นคนควรหมั่นขยันเอย
พูดน่ะง่ายแต่ทำยากลำบากแท้
ใจอ่อนแออ่อนไหวใกล้หมดหวัง
สอบคราใดใจไซร้ไร้กำลัง
ที่คอยสั่งให้สู้รู้เต็มใจ
สอบเคมีนี่สิที่แย่สุด
หัวแทบหลุดลอยล่องไม่ผ่องใส
จะชีวะโบราณต้องอ่านไป
เหนื่อยทั้งกายอ่อนล้าข้าหมดแรง
นี่แค่ Year 11 นะ....โห งานซะ.....
ต้องลุกสู้ต่อไปแม้ใจล้ม
งาน สอบ ถมทับร่างอย่าร้างหนี
หน้าที่เรียน เรียนไป ครูใจดี
ตระกูลมีหน้าตาเพราะว่าเรา
OP สูงมุ่งไปใจห้ามท้อ
มัวแต่รอทำไมให้อายเขา
เกิดเป็นคนต้องประจักษ์...หนักต้องเอา
แม้จะ...เบาต้องสู้...รู้หมั่นเพียร
มาบรรยายเป็นกลอนให้นอนคิด
ให้ใจติดกับฝัน หมั่นอ่านเขียน
มันอาจยากไปหน่อย ค่อยๆเรียน
ที่พากเพียรสักวันฝันเป็นจริง
4 มิถุนายน 2547 20:11 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
เมื่อน้ำตาหลั่งรินให้สิ้นคิด
ด้วยปวดจิตปวดใจใครจะเหมือน
ล้านคำลาคำลวงทวงใจเลือน
คนเขาเตือนไม่ฟัง หลั่งน้ำตา
เขาตราว่าหน้าโง่ โมโหหรือ
อย่าซื่อบื้อไปเลยเฉยเถิดหนา
วิชาการร่ำเรียนที่เพียรมา
หมดปัญญาต่อสู้รู้ทันคน
ยังอ่อนหัดพลัดหลงกับวงล้อม
ยังอ่อนซ้อมหัสใจให้ฉงน
คำหวานหลอกลวงใจให้ทุกข์ทน
ช้ำกี่หนจึงแข็งแรงแกร่งกว่าใคร
ไม่อยากลองรักให้ใจต้องช้ำ
แค่น้ำคำเจ็บซึ้งไปถึงไหน
รักหลอกหลอกรุมเร้าให้เศร้าใจ
จะมีใครมอบรักแท้ใช่แค่ลวง
เสียน้ำตามากมายใจสิ้นคิด
ถ้าชีวิตจบลงคงไม่หวง
รักศักดิ์สิทธิ์พูดได้ใยกล้าลวง
เธอมาทวงชีวิตไม่คิดแทน
จะว่าฉันนั้นบ้าก็ว่าเถอะ
โดนมาเยอะจนใจไม่หวงแหน
เจ็บช้ำจนหัวใจใกล้คลอนแคลน
อีกนานแสนกว่าใจจะหายตรม
นานหลายปีที่ฉันนั้นต้องเศร้า
ทนงี่เง่าทนทุกข์ไม่สุขสม
โดนสวมเขาเผาใจให้ตรอมตรม
อยากจะสมน้ำหน้าที่บ้าเอง
4 มิถุนายน 2547 04:44 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
ห่างไกลกันสุดฟ้าอาณาจักร
ใจมั่นภักดิ์เพียงเธอไม่เผลอไผล
แม้ห่างเพียงเอื้อมมือถือว่าไกล
แต่หัวใจยังเรียงคู่เคียงเธอ
ดั่งดาวเด่นโด่งดังคับคั่งฟ้า
เรียบหรูหราเริงรื่นชื่นใจเผลอ
แสนสดใสสูงศักดิ์ปักใจเบลอ
ต้องเป็นเธอคนเดียวใจเกี่ยวดอง
เธอ...รูปงาม เหมือนดาวที่ำำพราวเพริศ
เธอ...แสนเลิศ อยากเป็นเช่นเจ้าของ
เธอ...ยิ้มหวาน สดใสใจอยากปอง
เธอ...ใจร้องพร่ำเ้พ้อเสมอมา
ที่...ตัวฉันอยู่ได้เพราะใจชื่น
ที่...วันคืนเธอไปไกลหนักหนา
ที่...เคยมีเธออยู่คู่ทุกครา
ที่...ผ่านมายังภักดิ์เพราะรักจริง
รัก...แค่เํธอคนเดียวยอมเกี่ยวข้อง
รัก...ขอร้องเห็นใจในผู้หญิง
รัก...เธอมากจนใจไม่ประวิงค์
รัก...ทุกสิ่งขอเธออย่าเผลอไป
ดูดาวดังโดดเด่นเล่นกับฟ้า
เริงหรูหราร้องรับกลับได้ไหม
สูงศักดิ์แสนสง่าจ้ากว่าใคร
โปรดอย่าไกลจากฉันมั่นรักรอ
ห่างไกลกันฝันเพียงเคียงใกล้ชิด
อยากสนิทอยากใกล้อย่างใจขอ
ไกลสุดฝันสุดฟ้าทำหน้างอ
ใจเราหนอยังเรียงเคียงคู่เธอ
1 มิถุนายน 2547 21:24 น.
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
Maybe I was born for nothing
I shouldve noticed myself
That I am being Invisible
Being No one and Pathetic
What a nightmare my life would be!!
My tears keep falling down
Without any reasons
Is this really me, my life?
But, why? What have I done?
I can feel it in my bone
I can feel of being No one
How Pathetic!!
Is this my time to run?
Keep fighting for the future
But where is the trophy?
Keep speaking for the rights
But where is my right?
Keep walking to reach an end
But where am I going to end?
Fight for nothing
Why am I doing that?
Speak for what!!
Because I have no chance to say
Walk for whom?
Theres no one there at the end
My destiny isnt it. And I have to accept it
Cause I cannot change and I will not win this battle
This is me *I am invisible*
Lovers
0 คน เลิฟน้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
Calendar
หน้าส่วนตัว
844
