30 ตุลาคม 2552 05:14 น.
น้ำผึ้งหยดเดียว
อวดอ้างตน เป็นคนดี นี้ของแท้
รู้จักแก้ สารพัน มวลปัญหา
พลิกพลิ้วลิ้น รัวรน ปนมารยา
อ้างประชา ขึ้นบัง ยังนิยม
เอาน้ำลาย บริหาร งานประเทศ
น่าสมเพช อนิจจา รากหญ้าล่ม
แทะกระดูก เมามันส์ พลันชื่นชม
ใครจะจม ไม่ว่า ข้าอิ่มพอ
จากเคยชอบ ชักชัง สุดยั้งคิด
เจ้าใช้สิทธิ์ แดกกัน มันส์เลยหนอ
ทุกอย่างเรียบ เบียดเบียน เตียนเหมือนตอ
ฉันนี้ขอ ได้ไหม แค่ไส้เต็ม
เล่นการเมือง มุ่งมั่น พร้อมฟันฆ่า
ริษยา แยบยล ข้าคนเข้ม
แอบอ้างรู้ ปัญหา พากันเล็ม
ท้องเจ้าเต็ม แต่ท้องข้า ยังหาเติม
19 ตุลาคม 2552 12:30 น.
น้ำผึ้งหยดเดียว
เธอชาวฟ้า ควรครอง ปองชาวฟ้า
อย่าสรรหา ดินเหม็น เป็นเจ้าของ
ฉันเป็นดิน ถวิลดิน เป็นคู่ครอง
รักฟ้าทอง แต่หักหา ด้วยอาลัย
ถึงจะตาย จากกัน ในวันนี้
แต่ฤดี ผนึกแน่น หวงแหนไว้
ขอมิสิทธิ์ พิศวาส ทุกชาติไป
ฝากก่อนไกล จากกัน นิรันดร
17 ตุลาคม 2552 04:48 น.
น้ำผึ้งหยดเดียว
ฉันยอมรับ รักฉัน นั้น ปวดร้าว
เกินจะกล่าว คำใด กับใจเหลือ
มองมืดมิด จิตกลุ้ม ทั้งคลุมเคลือ
เจ็บลึกเหลือ ใจเอ๋ย มิเคยเป็น
ภาพบาดตา บาดใจ เมื่อได้พบ
จะหลีกหลบ อย่างไร เมื่อได้เห็น
การกระทำ เฉือนเชือด อย่างเลือดเย็น
มองฉันเป็น คนโง่ และงมงาย
สิทธิ์ของเธอ จะรักใคร มิได้ห้าม
แต่อย่าหยาม เย้ยหยัน กันได้ไหม
มันฝังลึก ร้าวลง ตรงดวงใจ
เกินลบไป จากห้วง ความทรงจำ
หน้าส่วนตัว
1113
