27 ตุลาคม 2544 22:08 น.
น้ำแข็ง
อยากบอกให้เธอรู้...
ทุกๆอย่างที่ทำไปเมื่อวันนั้น
ฉันเองก็เจ็บปวดรวดร้าวเหมือนๆกัน
และคงสายเกินกว่าจะหันกลับไปเหมือนวันวาน
และแล้วน้ำตาก็รินไหล...
ไหลให้กับความอ่อนแอที่เป็นฉัน
วอนสายลมช่วยได้ไหม..กับใจที่ทรมาน
ช่วยพัดผ่านเธอออกไปจากใจเสียที
23 ตุลาคม 2544 12:42 น.
น้ำแข็ง
...เพราะฉันใช่หรือเปล่า
ทำให้เธอต้องเหงาต้องหวั่นไหว
เสียน้ำตาเจ็บปวดอยู่ในใจ
กดเก็บไว้ไม่อาจเอ่ยเผยออกมา...
...แต่ฉันรับรู้ได้
กับความรู้สึกที่อ่อนไหวและคงมั่น
กับความรักที่เกิดขึ้นมาเนิ่นนาน
กับความฝันระหว่างเขากับเธอ...
...หยุดร้องไห้เถิดนะ
เพื่อนคนนี้จะซับน้ำตาให้
ยิ้มได้ไหมก่อนที่ฉันจะจากไป
(และ)สัญญาได้ไหมว่าจะรักเขาให้เท่ากับที่ฉันเคยเป็น...
11 ตุลาคม 2544 23:49 น.
น้ำแข็ง
ณ โลกกว้างผืนใหญ่บนใบนี้
มีอะไรดีดีให้ค้นหา
สรรพสิ่งทุกอย่างล้วนลวงตา
กิเลศหนาพาคนให้เมามัว
อันความรักนั้นไซร้ยากยิ่งนัก
จะประจักษ์ความสุขไม่มัวหมอง
เมื่อมีพบต้องมีจากตามครรลอง
อย่าเรียกร้องหาความรักนิรันดร์กาล.. (รัก)
ความพอดีของคนยากค้นพบ
ไม่เคยจบต่างเสาะแสวงหา
มีเท่านี้ก็ยังอยากไขว่ขว้ามา
แสนเหนื่อยล้าทั้งชีวีมิเคยพอ.. (โลภ)
ความโกธรความเกลียดพาใจเศร้า
พลันรุมเร้าจิตใจให้หม่นหมอง
ขาดสติยับยั้งคิดตรึกตรอง
เปรียบดั่งล่องรั่วไหลเชาวน์ปัญญา.. (โกธร)
เสียเวลายอมทุกอย่างเพื่อสิ่งหนึ่ง
ไม่คำนึงถูกหรือผิดคิดลุ่มหลง
เพียงแค่หวังครอบครองเป็นของตน
จะชั่วดีมีจนทนหามา.. (หลง)
ชีวิตคนเหมือนดั่งบทละคร
ฉากบางตอนมีทั้งสุขมีทั้งเศร้า
ชีวิตนี้ใครกำหนดนอกจากเรา
จงเลือกเอาจะเดินทางสายใด
4 ตุลาคม 2544 12:34 น.
น้ำแข็ง
ฉันเป็นคนใจร้าย
ไม่สนใจว่าใครจะเจ็บช้ำ
ไม่ใยดีแม้กระทั่งความผูกพันธ์
ปล่อยคืนวันที่ผ่านมาให้ผ่านไป
อย่าห่วงใยเลยนะคนแบบนี้
อย่าเอารักที่มีค่ามาฝากไว้
ทิ้งไปเถิดความทรงจำที่เคยมีใคร
ปล่อยฉันไว้ตรงนี้เพียงลำพัง
ก็แค่หวังไว้ว่า..สักวัน
ใครคนนั้นจะเติมรอยยิ้มให้เธอได้
ฉันไม่อาจจะดึงดันอีกต่อไป
ยอมใจร้ายแต่ไม่ต้องทรมานเพราะรักเธอ
หน้าส่วนตัว
622
