31 ตุลาคม 2545 13:49 น.
บินทีละหลา
นานมาแล้วที่ฉันท่องไปในโลกกว้าง
โลกที่สร้างบทเรียนบทละครให้ตัวฉัน
โลกที่เป็นเช่นเพื่อนกับตะวัน
โลกที่ปันสุขทุกข์ระคนปน
จวบจนวันนี้วันนที่ฉันคิดถึงบ้าน
วันที่ขานหาไออุ่นรักจากผู้คน
วันที่ใจฉันร้องไห้ยอมจำนน
วันที่ค้นหาตะวันมาฉายแสง
ดั่งวิหคปีกหักรักคืนรัง
อยู่ด้วยความหวังความรักในทุกแห่ง
อยู่ด้วยใจหนึ่งดวงที่อ่อนแรง
รอวันเข้มแข็งเหินกลับฟ้าถลาบิน
16 ตุลาคม 2545 02:04 น.
บินทีละหลา
โค้งทะเลเวิ้งฟ้ากว้างปลายทางไกล
ความฝันใฝ่ คือ จุดหมายหลายร้อยพัน
ดวงอาทิตย์จะลาลับทับตะวัน
หากแต่จันทร์ยังฉายแสงแข่งกับดาว
เฉกเช่นด่งไฟฝันของหัวใจที่โลดแล่น
เปรียบเหมือนเป็นพลังศรัทธาจากหนุ่มสาว
แสงสว่างลุกโชติช่วงพรูพรั่งพราว
คือเส้นทางที่ทอดยาวสู่ความจริง
16 ตุลาคม 2545 01:58 น.
บินทีละหลา
สำหรับฉัน......
ความรักไม่มีกฎเกณฑ์
แต่มีข้อกำหนด
สำหรับฉัน......
ความรักไม่มีกาลเวลา
แต่มีจุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุด
สำหรับฉัน......
ความรักมีการพบและอยู่ร่วมกัน
แต่ก็มีการจากพราก
สำหรับฉัน......
ความรัก ก็คือ ความเจิดจ้า
และ มืดหม่น
16 ตุลาคม 2545 01:50 น.
บินทีละหลา
โปรดเถอะ.......หัวใจจงหยุดพัก
โปรดเถอะ.......ความรักจงจบสิ้น
โปรดเถอะ.......น้ำตาหยุดหลั่งริน
โปรดเถอะ.......ดวงถวิลจงจากไป
โปรดเถอะ.......อย่าเรียกร้องและพร่ำหา
โปรดเถอะ.......อย่าไขว่คว้าและปล่อยใจ
โปรดเถอะ.......อย่ารักเพราะเผลอไผล
โปรดเถอะ.......อย่าให้ใจใครเชยชม
โปรดรับรู้........กับอดีตที่ผันผ่าน
โปรดรับรู้........กับวันวานที่ขื่นขม
โปรดรับรู้........กับรักที่ตรอมตรม
โปรดรับรู้........กับความระทมแสนยาวนาน
โปรดเข้าใจ........ภาพรักที่ปวดร้าว
โปรดเข้าใจ........ความร้อนผ่าวของรักราน
โปรดเข้าใจ........ภาพอดีตและปัจจุบันกาล
โปรดเข้าใจ........ที่พบพานคือบทเรียน
16 ตุลาคม 2545 01:40 น.
บินทีละหลา
.......หากความรัก
เป็นเพียงเศษเสี้ยวหนึ่งของอารมณ์ความรู้สึกส่วนตน
.......เธอก็คงเป็นใครคนหนึ่ง
ที่เดินเข้ามาทักทายถามไถ่แล้วห็ผ่านจากไปในช่วงชีวิตฉัน
.......แต่ทว่าในความเป็นจริงนั้น
ความรัก คือ ทุกเสี้ยวส่วนของการดำรงอยู่
เช่นนั้นแล้ว เธอก็คือ.....
คนหนึ่งคนที่เข้ามาและคงอยู่ตลอดไป
ตราบสิ้นลมหายใจที่ฉันมี
หน้าส่วนตัว
837
