28 มีนาคม 2546 22:04 น.
บุรุษแห่งกาฬ
ถอย
ถอยแล้ว...สู้ไม่ไหว....
หมดแรงใจ...เริ่มสับสน...
เมื่อใจใครบางคน....
เริ่มเปลี่ยนไป....ไม่เหมือนเดิม...
ถอยแล้ว...ไม่อยากสู้...
ใจหดหู่...ไม่อยากเริ่ม...
เจ็บมากตรงที่เดิม...
ฝังในใจ...ไม่ลืมเลือน...
ถอยทัพเมื่อพ่ายแพ้...
ความอ่อนแอเปรียบเสมือน...
อดีตคอยย้ำเตือน...
ฉันโง่เอง...ใจง่ายไป....
ถอยรัก...ไม่เริ่มแล้ว
ยอมคิดแห้ว...มิเริ่มใหม่...
หมดแล้วกำลังใจ....
ขอจากไป...อย่างเงียบงัน...
28 มีนาคม 2546 21:00 น.
บุรุษแห่งกาฬ
หลายคนอาจมองว่าฉันนั้นชั่วช้า.....
หลายคนมองเพียงหน้าตาว่าไม่หวาน.....
หลายคนอาจเกลียดชังเพียงพบพาน....
หลายคนผ่านยังตัดสินความเป็นคน....
คนเคยทำพลาดพลั้งเพียงครั้งหนึ่ง....
สังคมตรึงโซ่ปิดคิดสับสน....
เหนื่อยหัวใจ....ต้องการ...ใครสักคน.....
ที่ปลอบโยนเข้าใจไม่ซ้ำเติม.....
คนโลกมืดถูกยึดอิสรภาพ....
ต้องนอนอาบน้ำตานองหน้าเพิ่ม....
เจ็บก็เจ็บ...ปวดก็ปวดตรงที่เดิม....
คำพูดเสริมทิ่มแทงหมดแรงใจ....
บุรุษแห่งกาฬ...มารสังคมทับถมจิต....
ได้แต่คิด...ถึงวันวานที่สดใส....
เพราะเพียงหลงมนต์มายาพาช้ำใจ....
จึงก้าวไปสู่ห้วงเหวเปลวอัคคี....
หน้าส่วนตัว
928
