3 มิถุนายน 2551 06:16 น.
ปราณรวี
ท่ามเศษหญ้ากองรกปรกบังพื้น
ดูแฉะชื้นกลิ่นหวนชวนคลื่นเหียน
หมู่แมลงแฝงตนบินวนเวียน
เป็นแหล่งเปลี่ยนแพร่พันธุ์อันอุดม
แต่ภายใต้มืดอับกลับซุกซ่อน
ต้นไม้อ่อนหลบหลับถูกทับถม
ทั้งใบเก่าเศษกิ่งต่างทิ้งจม
ให้หลืบร่มคับแคบแอบเพาะตัว
ครั้นเวลาเหมาะสมจะชมโลก
ค่อยชะโงกโผล่หน้ามายิ้มหัว
แต่งแต้มเศษซากรกที่ปรกมัว
สว่างทั่วด้วยดอกที่งอกงาม
เปรียบคล้ายสิ่งหนึ่งใดดูไร้ค่า
ถูกตีตรารังเกียจด้วยเหยียดหยาม
เพราะห่อหุ้มภายนอกบอกนิยาม
เขาแปลความตามเห็นว่าเป็นไป
แต่เนื้อแท้ภายในใครจะรู้
อาจซ่อนอยู่เนื้อทองอันผ่องใส
รอเวลาบ่มเพาะจนเหมาะใจ
ก่อนเผยให้โลกเห็นเป็นขวัญตา
.
หน้าส่วนตัว
3523
