5 พฤศจิกายน 2545 17:40 น.
ปลาทูสามเข่ง
รู้ไหมละ ..เวลาที่เธอเหงา ฉันจะเคียงข้าง
เธอรู้ไหม ..เวลาเจ็บ กระทบหัวใจที่เบาบาง ฉันจะคอยปลอบให้
ถึงแม้ว่าเธอ ..ผิดหวัง ..ที่ใครเค้ามาใส่ร้าย ..เข้าใจเธอผิดไป ...
ตัวฉัน ..คนนี้ไง ที่จะยังอยู่จุดนี้ ..คอยเดินทางไปกับเธอ ..
เธอรู้ไหม ..ว่าฉันเนี่ยะ ...จริงใจ และจะเป็นเพื่อน
จะทำไม่ให้จิตใจเลือน ..จะอยู่ข้างเธอ ...ตลอดเวลาเสมอ
แม้ยุงตัวนิ๊ด ...แค่ไหนฉันจะเก็บไป ..ไม่ให้มาบินกวนใจเธอ
ทุกอย่าง ..จะไม่ใช่เพียงแค่ฝัน ที่ต้องละเมอ แต่มันคือความจริง ..
เธอร้องไห้ ...น้ำมูกโป่ง ฉันจะคอยรักษา ..
จะรักเธอ ...และจะคอยเยียวยา หัวใจ ..ช่วยเหลือ อย่างดียิ่ง
เธอจะท้อ อ่อนแอ ... ไม่สดใส ..ขอให้จำไว้ว่าฉันจะให้เป็นที่พึ่งพิง
ความหวัง อย่าละทิ้ง ..อย่าคิดไปเองว่าไม่มีใครรักเธอจริง ..หันมาทางนี้สิ
+ ..ฉันนี่ไง ที่ยังรักเธอ.. +
4 พฤศจิกายน 2545 17:32 น.
ปลาทูสามเข่ง
+-+ หัวใจของคนหนักแน่น +-+
ฉันตอนนี้ ... ไม่ได้ดีเด่นอะไรมากนัก
มีแต่คนเค้าทัก ทุเรศ อัปลักษณ์ เข้าไปใหญ่
ได้แต่เพียงพูดกับตัวเอง ...เรื่องแค่นี้อย่ามัวไปใส่ใจ
ฉันเป็นฉัน ...ได้แค่ไหน นั่นแหละ เท่านั่นพอ
ชอบอย่างที่ตรงกันข้ามกับคนอื่น
เข้ากับใครไม่ได้ลื่น ...แต่มันเป็นสิ่งที่ใจฉันร้องขอ
คนอื่นเค้าคิดไปเอง คิดไปใหญ่ ...ว่าฉันแววอ
ทำไมละ ...หาเรื่องเหรอ ? ก็ใจฉันมันชอบพอ ...อยากให้เข้าใจ
นิสัยไอตรงนี้ที่เปลี่ยนไม่ได้หรอก
มันเป็นเอกลักษณ์ที่ไม่ได้คัดลอก ..ทำด้วยหัวตัวเองสั่งไว้
ใครไม่แคร์ ...ไม่เห็นความสำคัญจะเป็นไรไป
ใจฉัน ....ต้องหนักแน่นเอาไว้ ..เพราะไม่อยากให้ใครมาสงสารตัวเรา
--------------------------------------------------
แต่ถ้าในอีกแง่คิดนึง ...เป็นแง่คิด อืมม ...ของคนประมาณ ...(น้อยใจ+อ่อนไหว ละมั้ง ไม่รู้สิ)
ขอโทษที่ไม่ได้น่ารักเท่านั่น
ขอโทษที ที่ไม่ได้เก๋าดั่งหวัง แต่ฉัน ....ก็พยายามที่จะไม่เศร้า
ได้แต่เฮฮา ...กับชีวิตที่กดดัน ...ไม่เคยที่จะผ่อนเบา ...
ทำได้เท่านี้ ....เองนะ ..อย่ามาว่าเข้า ...ฉันได้แค่นี้จริงๆ
---------------------------------------------------
อยากจะแต่งทีเดียวหลายๆ ของหลายๆความคิด หลายๆแง่คิดคะ ..!! แต่ความหมายมันก็ลงเอยเดียวกันคือ ++ ทำได้เท่านี้นะ ได้ที่สุดแล้ว
3 พฤศจิกายน 2545 15:32 น.
ปลาทูสามเข่ง
เห็นเธอเฝ้า มองฟ้า คราแย้มมืด
นึกถามยืด ..อธิษฐาน หวังไรหนอ
หวานยิ้มไป สกิดใจ น้ำตาคลอ
เราช่วยห่อ ความหวัง ส่งให้จันทร์
ทักดาวร้อย คล้อยแก้ว ผสมรัก
มาทอถัก เป็นผืนผ้า ที่ปาดฝัน
เก็บส่วนหนึ่ง ฝากคลื่นดาว รับผูกพัน
หยิบให้จันทร์ ..รับไว้ เป็นบูชา
เธอนึกลึก ทักอยากรับ ผลึกแก้ว
ด้วยเสียงแผ่ว นวลแพรวป้อน ร้อนอ้อนช้า
ที่อยากจับ รับเจ้าของ เพราะใจพา
ครั้นดวงดาว หลากธารา ก็อยากเชย
ผลึกแก้ว แววพราว สกาวมาด
ต้องสะอาด ใครนึกเห็น เป็นต้องเอ่ย
ปรับหยิบลูบ จูบจับ สลับเงย
หลายดื่มค่า เป็นต้องเคย ได้แลชม
เธออยากได้ ..ฉันจะคว้าน หยิบมาให้
ร้องจันทรา ..คราหัวใจ รำพึงข่ม
เพียงแค่จันทร์ ตอบรับ หยิบมันพรม
เปิดโอกาส จะสอยห่ม จับชมกัน
ปักใจแล้ว จะไม่หวาด ต้องหยิบได้
มั่นฤทัย จะไม่กลัว มิหนีรั้น
จะสอยพับ ส่งประดับ ให้เธอพลัน
ร้องพระจันทร์ ด้วยรัก จะไม่ยอม
สอย ..อึ๊บ ..อะ เธอรับ ผลึกแก้ว
พร้อมร้องแผ่ว ยิ้มดีใจ ที่ได้พร้อม
+ ..ฉันมอบให้ ผลึกแก้ว สอยไม่ปลอม
มอบใจล้อม เป็นของฝาก ..จากราตรี ..+
2 พฤศจิกายน 2545 23:27 น.
ปลาทูสามเข่ง
มีสมองหาได้ประคองความถูกต้อง
มัวไปมองของคนอื่นมาเก็บใส่
ไร้จรรยาบรรณทั่วร่างไร้จิตใจ
ผู้รักษาความปลอดภัยในหทัยคงอ่อนแอ
มีดวงตามีกระจกตานั่นคงไม่
มัวแต่ไปหลงงมงายกลับใจแปรพ่ายแพ้
ไม่รู้วิธีหักห้าม เข้าไปลองสืบมัน สำรวจแปล
ดวงตาประกาย แต่ ..ไร้แววที่แท้ น่าเห็นใจ
มีเนื้อผิวแต่เลือดเล่อเลี้ยงก็ไม่อยู่
มัวแต่ไปเล่อเลี้ยงความโลภจนบานฟูจารึกไว้
อยากได้นู่นหยิบทีหวิดถูกยิงตาย
ไปขโมยหัวใจเพราะของตัวเองเดียวดาย ..ทุเรศดี
มีหูหามีเยื่อแก้วหูเลยแม้ซักนิด
มีแต่จิตที่รับฟังเรื่องชาวบ้านข้าง-ข้างหลี
มาพูดกัน แว๊ดๆ ว้ายๆ ...อยู่ทุกที
ไม่นำหูไปทำแบบอื่นนี้ ..ไม่เลยไม่มีเวลา
มีปากหาแต่ยากคว้านหาน้ำลาย ...ก็ไม่เล๊ย
มีแต่กิน อยู่กับบ่น ..ไม่มีค่า
ทุกส่วนของร่างกาย ...ที่ได้มา
ได้แต่พา ..ล้มเหลว ...พังตัวเอง
2 พฤศจิกายน 2545 17:28 น.
ปลาทูสามเข่ง
.... ตัวฉันหนึ่ง ที่รำพึง ประกายฟ้า
รอเวลา ทรายขวดแก้ว รินไหลกลบ
รอคนข้าง เอ่ยเข้าใจ เดินเคียงพบ
รอนกคล้อย บินสงบ ไว้ใจกัน
.... ตัวฉันสอง กราดเข้ามา ขอมาเข้า
ให้ใจเก่า หายเลือนร้าว เร่าเรื่องสัน
ขอเข้าแทน ให้เก่าพัก คราหลับปัน
ยืมพระจันทร์ ร้องเพลงปลอบ ยามค่ำคืน
....+ หลับซะเถิด ถ้าอยากตื่น ลืมตาขึ้น
โลกวงจร ดาราตรึง ยกดีพื้น
ยังมีคน เคียงข้างนะ อย่าดาดกลืน
กำลังใจ ที่คงฟื้น ไม่หายลา
.... ฉันคนสอง คงเป็นเงา ในกระจก
สะท้อนเล่า หลากเรื่องรก ระบายล้า
ครั้นสะอื้น กลีดกัด เคร้าน้ำตา
Shadow พา จูงมือ ไปด้วยกัน
.... น้ำที่ส่อง แสดแสง สะท้อนใกล้
เงาแห่งใด ยังยิ้มแย้ม ส่งให้พั้น
เงาน้ำตา ...ไม่เด่นชัด แต่เคียงยัน
เงาใกล้วัน ...ไม่แยก มอบเสริมใจ
หน้าส่วนตัว
681
