12 ธันวาคม 2545 19:00 น.
ปลาทูสามเข่ง
แกะไม่ออกทุบไม่ได้เปิดไม่เข้า
ถูกขังเปล่ามีเงาที่พินิจหา
ใครคนขังนั่นคือ + ใจ +ไร้เมตตา
มาคิดว่าตัวตนจริงไม่สมควร
เจ้าใจบ้ามียื้อยัดสลัดเข้า
เหมือนบ้าเอาร้องไห้เข้าโหยบ้างหวล
กระซิก - กระซิก ขังตัวเองใจคร่ำครวญ
กำหนดรวนไม่รู้เลยจะปล่อยไป
เหตุใดเหนอใจน้อยหวั่นกลัวตัวจาก
ขังกั้นพรากปิดตัวดักหนีไปไหน
อาจเพราะว่า + ใจน้อย รักห่วงใย +
กลัวตัวไกลทิ้งใจให้อยู่ดายเดียว
โอ้ใจจังจี้จ๋าอย่าหวั่นหนา
ฤๅ ตัวข้าใยคิดหนีหายแอบเที่ยว
เมื่อใจจังคอยอยู่ใกล้รักยาเยียว
คน 1 ใจ มีหนึ่งเดียวไม่ทิ้งไป
10 ธันวาคม 2545 21:50 น.
ปลาทูสามเข่ง
เหงาไรหรือท่านดาราสง่าเลิศ
ใครบังเกิดให้ใจท่านสร้างความเหงา
หมู่ผู้คนอยู่ใต้ฟ้าโดนท่านเอา-
เสกไอร้อนเหงาเบา - เบากระเดนตัว
รู้อยู่แล้วท่านดาวน้อยใจท่านอ่อน
ฝนร่วงรอนเพียงน้อยนิดน้ำตารั่ว
ข้าคนนี้อขอใกล้ท่านเคียงข้างตัว
คราเมามัวข้าขอกุม-มือพาเดิน
ท่านร้องไห้หนใดข้าขอซับ
ครั้งท่านหลับข้าห่มผ้าให้สรรเสริญ
ท่านน้อยใจเยี่ยงไรหรือเผชิญ
ข้าจูงเหินติดปีกท่านให้ห่างไป
ขอเพียงท่านอย่าเหงาซบน้ำตานี้
หยุดนาทีที่ใจท่านหดหู่ไว้
ข้าจะโอบกอดใจท่านแม้ห่างไกล
ร้อนหนาวไหนใยต้องแคร์เพราะมีเรา
10 ธันวาคม 2545 17:42 น.
ปลาทูสามเข่ง
ณ ตอนนี้กลีบดอกออกเพ่งสีสด
เปร่งงามงดอดแข่งหมู่คู่ผีเสื้อ
ดอกตะวันแรงเร่งเก็บจับสัตเรื่อ
มิอาจเอื่อความเด่นดีพลีออกตัว
รพีจ้องดอกตะวันที่กล้าเก่ง
บรรเลงงามรจิตเอกท่ามทุ่งทั่ว
สง่าผ่องอองระยิบสัตว์พันพัว
สุริยาหน้ามืดมัวกำจัดมัน
ดูดกลืนกินกัดเกาะสีออกร่าง
ตลอดทางตลอดวันรพีขัน
กระโดดงับดับรัศมีดอกตะวัน
ต้องตัวพลันเหี่ยวเฉ่าเน่าตะวันทาน
ครั้นแสงฟ้ามืดลงอัมพรลับ
ตะวันกลับทิ้งไม้น้อยสะอื้นสาน
ทานตะวันไม่อาจเก่งดั่งครั้งวาน
เหตุใดกาล ณ บัดนี้ เปลี่ยนรูปลง ?
8 ธันวาคม 2545 00:24 น.
ปลาทูสามเข่ง
ได้โปรดก้าว มาบอกครั้ง กระซิบหู
ว่าชั่วครู่ ก่อนหน้านี้ มายาเคลิ้ม
ที่เธอบอก ว่าจะจาก โกหกเติม
มีความเดิม ยังรักกัน ....จริงไม่จริง ?
ฉันคงเมา ความผิดหวัง ดื่มมาเยอะ
เลยสะเออะ มาฟังเธอ ..พูดลาทิ้ง
หูฉันฝาด ..ขี้หูมาก แหว่งถูกยิง
ฟังชาวบ้าน ..นินทาอิง หูเลยตาย
ใช่ไหมละ ? ใช่ไหม ..พูดฟังหน่อย
อย่าให้คอย อึดอัดใจ ไร้ความหมาย
บอกมาสิ ..ว่าโกหกค เรื่องได้ลาย
ใจฉันวาย ..ถ้าว่าจริง ...คงล้มลง
ไม่จริงนะ ..ไม่จริงเนอะ ไม่จริงแท้ ?
ใจอ่อนแอ ..อยากกรีดร้อง ตามประสงค์
ถ้าได้ฟัง คำว่า + ..จริง.. + ผ้าขาวธง
โบกสะบัด ..คุกเขาลง ...อยากหายไป
ยังยืนตรง ถามเธอ อยู่แบบนี้
ทั้งที่รู้ เห็นเธอมี ใครคนใหม่
แต่ตัวฉัน .. จิตใจฉัน ..เชื่อตาไม่
บอกมาสิ ...พูดจากใจ ..ว่าไม่จริง
5 ธันวาคม 2545 14:36 น.
ปลาทูสามเข่ง
+ ฟองอากาศ ดูสิลูก ที่ลอยล่อง +
เสียงพ่อก้อง พร้อมกับชี้ ..ฟองโป่งใส
+ พ่อจะเปา ..ให้เห็นนะ ลองมองไป
เคลื่อนไม่ไว แต่งดงาม ..น่าจับตา +
ฟองสบู่ ที่พ่อเปา ได้ล่องสูง
พร้อมกับจูง ฟองน้อย - น้อย ที่ลอยหา
ลอยเคียงกัน รอยยิ้มพ่อ ก็ตามมา
พลางชี้ฟ้า ที่ฟองใส ได้บินไป
+ มองดี - ดี สังเกตดู นะลูกรัก +
สองพ่อลูก มองสักพัก เพ่งฟองใหญ่
ฟองใสนั้น ได้กลับแตก สลายไป
เหลือแค่เพียง ฟองน้อยใกล้ ..อยู่ฟองเดียว
+ อย่าตกใจ ..มันแค่แตก ทิ้งกายล้า
เหลือแค่ใจ ..รอการมา เกิดอีกเที่ยว
แต่เที่ยวนั้น คงไม่พบ ฟองน้อยเชียว
ปล่อยให้ฟอง น้อยนี้เดี่ยว เพียงลำพัง +
พ่อพูดต่อ พร้อมกับเปา ฟองต่อไป
ฟองลอยไกล แต่ไม่นาน ก็แตกพรั้ง
แตกเรื่อย - เรื่อย ไม่มีท่า จะอยู่ยัง
ลูกมองตาม คอยจะฟัง พ่อเอ่ยมา
+ รู้ไหมลูก ..อีกไม่นาน พ่ออาจคล้าย
ฟองใบใหญ่ ที่สลาย ทิ้งลูกหนา
ไม่อาจอยู่ ดูแลลูก จนจบครา
ปล่อยลูกยา สู้คนเดียว ..เวลาวัน
บทเรียนพ่อ เพียงอยากบอก ลูกฟังไว้
แก้วดวงใจ ที่พ่อรัก ผูกพันฝัน
พ่อเป็นเหมือน ฟองสบู่ ที่จบพลัน
แต่ดวงใจ ..อยู่คู่กัน ไม่ห่างตัว
บอกพ่อไหม ว่าลูก จะไม่ท้อ
เวลาพ่อ ไม่อยู่ดู จนหมดทั่ว
อย่าหวั่นนะ ใจพ่อข้าง ลูกอย่ากลัว
ความมืดมัว ..ช่างมัน ต้องสู้ทน +
พ่อพูดจบ พลางลูบหัว แล้วยิ้มให้
ลูกคิดไป กลั้นน้ำตา หลากครั้งหน
บอกรักพ่อ ก็อาย ..ต้องฝืนทน
แล้วตอบกลับ ใจร้อนรน + คะ ...ได้เลย +
หน้าส่วนตัว
1149
