1 มกราคม 2549 16:40 น.
ปลาวาฬสีน้ำเงิน
คนดี...ฉันมีค่าแค่ไหน
แค่ในเวลาที่เธอทุกข์ใจไม่มีใคร ใช่มั้ยแค่นี้
ไม่อาจอยู่ในสายตา มีค่ากว่าคนเก่าที่เธอมี
ถึงรักเธอเท่าไหร่ แต่ก็เจ็บทุกทีที่รู้ความจริง
พอเธอมีใคร ก็หันไป..และตีจาก
ฉันไม่โกรธหากอยาก มองว่าฉันเป็นก้อนหิน
เพราะที่เธอเคยกระทำ ก็เทียบฉันดัง เศษดิน
แต่เหตุผลเดียว ที่ฉันยังหยุดนิ่ง เพราะยังห่วงใย
เวลาเห็นเธอทุกข์ จะไม่พูดว่าฉันทุกข์กว่า
หากเธอเจ็บในแววตาฉันคงถามว่า จะเห็นฉันมั้ย
ฉันนั่งอยู่ตรงนี้ ด้วยความหวังดี ที่เธอไม่เคยเข้าใจ
ถึงฉันจะเจ็บ อย่างนี้เรื่อยไป แต่จะไม่ขออะไรเลยคนดี
เพราะรู้ว่าตัวเองอ่อนแอเกินไป
ที่จะได้รับรักจากใคร หรืออะไรไปมากกว่านี้
เพียงเศษเสี้ยว ที่เธอผ่านมามองกันบ้างในบางที
ฉันก็ยังอุ่นใจ ที่ยังอยู่บนพื้นเดียวกับเธออย่างนี้
.......ตลอดไป.....
ออกแนวเหมือน คนโง่ที่รักเธอเลยเนอะ ...
12 ตุลาคม 2548 11:23 น.
ปลาวาฬสีน้ำเงิน
มีเรื่องราวความจริงบางอย่าง
ที่ทำให้เราสองคนต้องห่างไกลกันอย่างนี้
หนึ่งหัวใจแค่อยากพิสูจน์ว่าอีกใจมั่นคงแค่ไหนคนดี
ไม่ได้อยากถอยไปจากความรักที่มีที่อยู่ระหว่างกัน
ถึงแม้ระยะทางที่ห่างไกล
อาจทำให้หลายอย่างเปลี่ยนไปเธอเองอาจไหวหวั่น
เมื่อมีใครเข้ามา เธออาจโหยหาเรียกร้องความผูกพัน
และในที่สุดอาจมีใครมาแทนที่ฉัน ฉันก็เข้าใจ
เพราะไม่อยากให้เธอมายึดติด
ฉันเองอาจเป็นหนังสือที่เธอหยิบผิดมาเพราะสงสัย
เนื้อหาต่อจากนี้ เธออาจไม่อยากรับรู้อีกต่อไป
อีกด้านของคนเอาแต่ใจ ฉันอยากให้เธอถอยไป
..... เพื่อทบทวนดู ....
เพราะเชื่อว่าความมั่นคงจะเป็นพื้นฐานที่ดี
8 ตุลาคม 2548 18:44 น.
ปลาวาฬสีน้ำเงิน
วันนี้มันคงไกลเกินไป
เมื่อถึงทางแยกของใจ เธอจังเลือกไปจากตรงนี้
รั้งไม่ได้ เมื่อความรู้สึกของอีกฝ่าย..ไกลไปทุกที
เพราะสิ่งเดิม..เดิมที่เคนมีมันเปลี่ยนแปลงไป
ขอบคุณที่เดินร่วม...กันมา
ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเรามาได้ไกลแค่ไหน
รู้แค่ว่าเดินกับเธอ ฉันมีความสุขกว่าเดินกับใคร
แต่เมื่อวันนี้คนที่รักกำลังจะไป ฉันก็ทำได้แค่ขอบคุณ
สายตาคู่นั้นที่มองมา
ในวันก่อนของความอ่อนล้ายังคงเคยคุ้น
มือคู่นั้นที่บอบบางยังสัมผัสได้ว่าอ่อนละมุน
หนาวเท่าไหร่ ก็รู้สึกว่าอุ่น...เพราะมีเธอ
ถึงแม้วันนี้ต้องห่างกันไกล
ขอเธอจงรู้ไว้ ฉันจะเก็บเธอในใจอยู่เสมอ
การได้รักใครสักคน ยิ่งใหญ่สำหรับอีกคนตรงที่...ได้พบเจอ
อย่างน้อยคนอย่างฉันก็รู้สึกดีที่ได้รักเธอ..อย่างหมดหัวใจ
3 ตุลาคม 2548 20:39 น.
ปลาวาฬสีน้ำเงิน
...วันนี้ที่ฉันอ่อนล้า
คำถามมากมายออกมาพร้อมน้ำตาใส..ใส
ทำไมหนึ่งคนที่ให้รักอย่าหมดหัวใจ
อีกคนถึงพยายามถอยห่างออกไป..ไกลทุกที
...ความรักเล่นตลก..อะไรนักหนา
ฉันถึงต้องเจ็บซ้ำหลายครั้ง - หลายครา...แบบนี้
แค่อยากตัดใจ..ไปเริ่มต้นใหม่กับวันดี..ดี
แต่ต้องย้อนมามองถึงเรื่องราวที่เคยมี..ทุกเวลา
...เข็ดแล้วกับคำว่า..รักของคน..บางคน
ที่ทำให้ฉันสับสน ..เจ็บจนปวดร่า
ลืมเถอะนะ ลมที่เค้าเคยเอยคำพร่ำสัญญา
วันนี้ที่เค้าไปคงไม่หวนกลับมา..เหมือนสายลม..
บอกตัวเองให้ไปจากตรงนี้ แต่ไม่รู้เหมือนกัน
....ว่าเมื่อไหร่จะไปจากมันได้สักที....
28 สิงหาคม 2548 17:18 น.
ปลาวาฬสีน้ำเงิน
อาจจะเจ็บ
เพราะเรื่องราวที่เก็บมาคิดทำให้อ่อนไหว
น้ำตาของคนเข้มแข็งในวันที่เสียเธอไป
ทำให้รู้ว่าเธอมีค่าแค่ไหนกับหนึ่งหัวใจที่ฉันมี
ขอโทษ...ขอโทษ
ได้โปรดยกโทษได้มั้ยให้ฉันคนนี้
ที่ผ่านมา ทำให้เธอเอือมระอา..เต็มที
กับสิ่งที่ฉันทำความผิดมันทวี ขอโทษคนดี
.......แค่นี้คงไม่พอ......
สำหรับคนอย่างฉันที่ไม่เคยยอมใคร
วันนี้ก็ยอมทุกอย่างได้ หากเป็นเธอร้องขอ
แค่อยากให้เราเริ่มกันใหม่ ในสิ่งที่ฉันทำได้จะไม่รีรอ
ขอแค่เพียงเธอยังอยู่กับฉันที่เดิมก็พอ .. ฉันยอมหมดใจ
.....ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ ว่าไม่มีทางจะเหมือนเดิม......
.....ขอเวลา ให้ตัดใจ.....
หน้าส่วนตัว
3106
