12 ตุลาคม 2548 11:23 น.
ปลาวาฬสีน้ำเงิน
มีเรื่องราวความจริงบางอย่าง
ที่ทำให้เราสองคนต้องห่างไกลกันอย่างนี้
หนึ่งหัวใจแค่อยากพิสูจน์ว่าอีกใจมั่นคงแค่ไหนคนดี
ไม่ได้อยากถอยไปจากความรักที่มีที่อยู่ระหว่างกัน
ถึงแม้ระยะทางที่ห่างไกล
อาจทำให้หลายอย่างเปลี่ยนไปเธอเองอาจไหวหวั่น
เมื่อมีใครเข้ามา เธออาจโหยหาเรียกร้องความผูกพัน
และในที่สุดอาจมีใครมาแทนที่ฉัน ฉันก็เข้าใจ
เพราะไม่อยากให้เธอมายึดติด
ฉันเองอาจเป็นหนังสือที่เธอหยิบผิดมาเพราะสงสัย
เนื้อหาต่อจากนี้ เธออาจไม่อยากรับรู้อีกต่อไป
อีกด้านของคนเอาแต่ใจ ฉันอยากให้เธอถอยไป
..... เพื่อทบทวนดู ....
เพราะเชื่อว่าความมั่นคงจะเป็นพื้นฐานที่ดี
8 ตุลาคม 2548 18:44 น.
ปลาวาฬสีน้ำเงิน
วันนี้มันคงไกลเกินไป
เมื่อถึงทางแยกของใจ เธอจังเลือกไปจากตรงนี้
รั้งไม่ได้ เมื่อความรู้สึกของอีกฝ่าย..ไกลไปทุกที
เพราะสิ่งเดิม..เดิมที่เคนมีมันเปลี่ยนแปลงไป
ขอบคุณที่เดินร่วม...กันมา
ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเรามาได้ไกลแค่ไหน
รู้แค่ว่าเดินกับเธอ ฉันมีความสุขกว่าเดินกับใคร
แต่เมื่อวันนี้คนที่รักกำลังจะไป ฉันก็ทำได้แค่ขอบคุณ
สายตาคู่นั้นที่มองมา
ในวันก่อนของความอ่อนล้ายังคงเคยคุ้น
มือคู่นั้นที่บอบบางยังสัมผัสได้ว่าอ่อนละมุน
หนาวเท่าไหร่ ก็รู้สึกว่าอุ่น...เพราะมีเธอ
ถึงแม้วันนี้ต้องห่างกันไกล
ขอเธอจงรู้ไว้ ฉันจะเก็บเธอในใจอยู่เสมอ
การได้รักใครสักคน ยิ่งใหญ่สำหรับอีกคนตรงที่...ได้พบเจอ
อย่างน้อยคนอย่างฉันก็รู้สึกดีที่ได้รักเธอ..อย่างหมดหัวใจ
3 ตุลาคม 2548 20:39 น.
ปลาวาฬสีน้ำเงิน
...วันนี้ที่ฉันอ่อนล้า
คำถามมากมายออกมาพร้อมน้ำตาใส..ใส
ทำไมหนึ่งคนที่ให้รักอย่าหมดหัวใจ
อีกคนถึงพยายามถอยห่างออกไป..ไกลทุกที
...ความรักเล่นตลก..อะไรนักหนา
ฉันถึงต้องเจ็บซ้ำหลายครั้ง - หลายครา...แบบนี้
แค่อยากตัดใจ..ไปเริ่มต้นใหม่กับวันดี..ดี
แต่ต้องย้อนมามองถึงเรื่องราวที่เคยมี..ทุกเวลา
...เข็ดแล้วกับคำว่า..รักของคน..บางคน
ที่ทำให้ฉันสับสน ..เจ็บจนปวดร่า
ลืมเถอะนะ ลมที่เค้าเคยเอยคำพร่ำสัญญา
วันนี้ที่เค้าไปคงไม่หวนกลับมา..เหมือนสายลม..
บอกตัวเองให้ไปจากตรงนี้ แต่ไม่รู้เหมือนกัน
....ว่าเมื่อไหร่จะไปจากมันได้สักที....
หน้าส่วนตัว
1986
