17 กรกฎาคม 2549 23:15 น.
ปักษาวายุ
-: ในกระจก :-
-: ไม่เหนื่อยหรือสาวน้อยคอยไซร้ซัก :-
ทำน่ารักอ้อนเสียงเอียงคอถาม
" นะ..บอกหน่อยคือหญิงใดในนิยาม
ช่วยเผยความซ่อนไว้รักใครกัน "
-: เห็นแก่ยิ้มพริ้มพรายโปรยปรายมา :-
ปนแววตาวอนเว้าเจ้าแก้วขวัญ
จึงใจอ่อนจะบอกให้ใครคนนั้น
แค่รู้กันสองเราอย่าเล่าไป
-: เธอคนนั้นยิ่งคบยิ่งอบอุ่น:-
ยิ่งเคยคุ้นยิ้มแย้มและแจ่มใส
อาจออดอ้อนงอนแง่เอาแต่ใจ
แค่งอนไว้ให้ง้อพอรู้กัน
-: อยู่ไหนนะคนไหนไม่เคยเห็น :-
ทำใจเย็นสาวน้อยแล้วค่อยหัน
เจ้าของใจดวงนี้อยู่ที่นั้น
เธองงงันกระจกเงาไหนเล่าคน
-: มองสิมองกระจกเงาส่องเข้าไป :-
คนนั้นไงตรงหน้าอย่าสับสน
ฝากหนึ่งคำจากส่วนลึกรู้สึกล้น
ช่วยบอกเธอสักพันหน... ผมรักคุณ...
-: ปักษาวายุ :-
3 กรกฎาคม 2549 03:46 น.
ปักษาวายุ
-: สาหัส (Emergency Call) :-
-: ส่งข้อความสื่อสารผ่านมือถือ :-
ใจความคือเป็นไข้หนักเกินรักษา
สิ้นทางรอดรั้งรอพอเยียวยา
วอนแก้วตาได้ไหมดูใจกัน
-: ช่อดอกไม้จัดหาจะมาเยี่ยม :-
อย่าต้องเตรียมมามอบเพื่อปลอบขวัญ
แค่รอยยิ้มระเรื่อแย้มสองแก้มนั้น
ผกาพรรณก็สะพรั่งบานทั้งใจ
-: โปรดอย่าพาเพื่อนพ้องมาร้องทัก :-
อาการหนักอาจทรุดเกินฉุดไหว
เพียงมีคุณคอยถามความห่วงใย
มือกุมมือแนบไว้มัดใจตรึง
-: ขอ ปล. เป็นลายลักษณ์ไว้สักนิด :-
ไข้เริ่มหนักเพราะพิษความคิดถึง
เกิดปั่นป่วนครวญคร่ำเพ้อรำพึง
อาจสิ้นใจในเสี้ยวหนึ่งของนาที
-: จึงขอวอนอ้อนว่าช่วยมาด่วน :-
ไม่รบกวนมากมายให้หน่ายหนี
แค่ยืมหนุนอุ่นรักตักคนดี
วางชีวีฝากไว้ในมือคุณ
-: ปักษาวายุ :-
หน้าส่วนตัว
2506
