8 มิถุนายน 2548 21:19 น.
ปากกาดอกไม้(2)
เพียงชั่ว ขยับดีด สังคีตศิลป์
นกที่โผ ผกผิน ก็บินหวน
ฝูงมัจฉา กลับว่าย กระแสทวน
มาลีมวล แย้มดอก ออกเบ่งบาน
ผ่านม่านฟ้า มหารา ชิกาสวรรค์
เหล่าคนธรรพ์ บรรเลงร่วม ทำนองขาน
สะท้านสั่น สวรรค์หล้า ก็กังวาน
สะท้อนงาน สังคีตสู่ สามัญชน
เพียงเคลื่อน วรองค์ ลงจากฟ้า
ท้องนภา สงัดเงียบ ทุกแห่งหน
เยื้องก้าว เสด็จเยื้อง จากเบื้องบน
ประชาชน ก็หยุดร้อง จะชิงชัย
หยดฝน ที่เคยหยาด ก็ยอมหยุด
ฟ้าวิสุทธิ์ แสงทอง ก็ส่องใส
ทุกสิ่ง มินิ่งสงบ แต่กาลใด
กลับหยุดได้ ประการด้วย ตะลึงงาม
หน้าส่วนตัว
1898
