17 ตุลาคม 2548 15:52 น.
ผกากรอง
ป่าต้นน้ำน้ำต้นป่าที่อาศัย
สัตว์น้อยใหญ่อาศัยอยู่ในป่า
พื้นดินที่ชุ่มชื้นคืนแห่งหล้า
คือแห่งป่าที่ดังเดิมจำเริญกาย..
ป่านี้มีสีสันสวยสด
ป่านี้เลี้ยวลดคดเคี้ยวง่าย
ป่านี้ไม่มีอันตราย
ที่บรรยายมาเพราะฉันรักป่าไทย..
อย่าเผาป่ากันเลยนะเพื่อนแก้ว
เจ้าเผาแล้วสัตว์ป่าจะอยู่ไหน
เจ้าเผาแล้วสัตว์ป่าอยู่อย่างไร
ตอนทำไปจิตใจเจ้าไม่ดี..
รู้ไหมว่าสัตว์ป่าระทมทุกข์
ไม่มีสุขดังอยู่คุกทุกชีวี
เจ้าทำไปนิสัยเจ้าไม่ดี
เกิดมาเจ้าไม่มีความเป็นคน..
14 ตุลาคม 2548 16:05 น.
ผกากรอง
รางเลือนเสมือนฝัน
หรือสวรรค์ ณ แดนใด
รังสรรค์บันดาลให้
โลกแห่งนี้มีสีคราม
ก่อเกิดสรรพสิ่ง
สงบนิ่งทุกโมงยาม
งามเหลือเหนือความงาม
ที่เคยเห็นและเป็นมา
โลกงามสีครามนี้
คงเหมือนมีซึ่งมนตรา
พร่ำเพรียกร่ำเรียกหา
อย่าลับเลือนมาเยือนยล
รางเลือนเสมือนฝัน
กับสีสันคอยย้ำเตือน
ล่วงเลยมิเคยเลือน
คอยนั่งนับวันกลับมา
13 ตุลาคม 2548 18:41 น.
ผกากรอง
ณ ที่หนึ่งซึ่งไม่ไกลและไม่ใกล้
ใครไม่ไปก็ไม่ถึงซึ่งแห่งหน
สุดสายตาพาเราหยุดจุดตำบล
ไม่มีกลไม่มีเครื่องเรื่องวุ่นวาย
อยู่กับดินกินกับทรายไม่วายวอด
ไม่ต้องขอดขุดแผ่นดินถิ่นนี้ขาย
ชนบทวันนี้อยู่แห่งใด
จะมีใครพาหัวใจไปพักที
13 ตุลาคม 2548 14:43 น.
ผกากรอง
ปฏิทินหนึ่งปีนั้นมีค่า
บอกเวลาวันเดือนแล้วเลื่อนใหม่
บอกข้างขึ้นข้างแรมดูกระไร
วันสำคัญนั้นไซร้ยิ่งใหญ่เอย
๑ มกราแวะมาหาปีใหม่
วันเด็กไทยอยู่ในสัปดาห์สอง
วันครูนั้นอยู่คู่ตามครรลอง
หากซื้อกลองไปฝากครูดูกระไร
๒ เดือนกุมภามาเยือนแล้วเพื่อนแก้ว
วันสำคัญนั้นแคล้วมีไฉน
มีแต่วันสากลคนดีใจ
วาเลนไทร์กุหลาบใหญ่มอบให้เธอ
๓ มีแต่นาไม่มีทีวีดู
ช่างอดสูยิ่งดูเธอเสนอ
อ่านหนังสือกันเถอะนะเพื่อนเกลอ
สอบแล้วเธอปิดเทอมเริ่มสบาย
๔ เมษาปีใหม่ของไทยแท้
ไปกราบแม่แลพ่อและขอพร
ไปกราบปู่และตาย่ายายก่อน
แล้วไปนอนหนุนตักอย่าหนักใจ
๕ พฤษภามาแล้วใกล้เปิดเทอม
ปีนี้เพิ่มเพื่อนเกลอเจอเธอใหม่
ปีนี้จะเรียนหนังสืออย่างตั้งใจ
ไม่เล่นไปเรียนไปไม่สมควร
๖ มิถุนามีวันสำคัญหลาย
สิ่งแวดล้อมนั้นคล้ายวันที่ห้า
สุนทรภู่ยี่สิบหกมิถุนา
ดำรงราชานุภาพยี่สิบเอย
๗ กรกฎาวันสำคัญทางพระพุทธ
ที่ได้หยุดไปวันเข้าพรรษา
วันนี้หลังอาสาฬหบูชา
ยี่สิบเก้าวันภาษาไทยเรา
๘ สิงหาคมวันแม่ที่สิบสอง
เราต่างปองอยากได้ไปเข้าเฝ้า
ราชินีสิริกิตของไทยเรา
สิบแปดเล่าวิทยาศาสตร์ของชาติไทย
๙ กันยายนมหิดลยี่สิบสี่
จำให้ดียี่สิบเยาวชนไทย
แล้ววันไหนการศึษาที่ยิ่งใหญ่
แปดนั่นไงจำไว้ไม่ลืมเลือน
๑๐ ตุลาคมช่างสมใจปองหมาย
เพื่อนทั้งหลายต่างสบายและสุขเหมือน
ปิดเทอมนี้ไม่มีวันจะลืมเลือน
จะนัดเพื่อนวันปิยะพบปะเธอ
๑๑ พฤศจิสาวสวยมาทางนี้
เร็วเร็วซิอย่าให้พี่เขารอเก้อ
คนเหล่านี้เขาอยากจะรอเจอ
นพมาศอย่างเธอลอยกระทง
๑๒ ธันวาคมเป็นเดือนที่รอคอย
อุณหภูมิเริ่มคล้อยคอยต่ำลง
วันพ่อนั้นวันที่ห้าต้องชูธง
สิ้นปีลงย้อนมาเฮฮากัน
ครบสิบสองเดือนแล้วเจ้าแก้วเอ้ย
อย่าอยู่เฉยนิ่งเฉยทำไมนั่น
พ่อแม่พวกเพื่อนพ้องของเรานั้น
ต่างคอยฉันทำดีทุกชีวัน
11 ตุลาคม 2548 17:23 น.
ผกากรอง
ลมหายใจสุดท้ายเมื่อลาโลก
จะขอโบกมือลาอัชฌาสัย
กลอนที่ร้อยเรียงมาลาด้วยใจ
ขอฝากไว้ในใจตลอดมา
กิ่งโศกเอยเคยอยู่คู่ชีวิต
เคยชื่นชิดติดดวงพวงผกา
เคยเด็ดดมดอกไม้ร้อยมาลา
จำต้องมาจากไปไกลต่างแดน
เมื่อกิ่งโศกไหวเอนก็เจนจบ
ขอชาติหน้าได้พบโศกสุดหวงแหน
ชาตินี้ลาจากไกลไปต่างแดน
สุดโศกแสนลาลับไม่กลับคืน
หน้าส่วนตัว
3548
