13 ตุลาคม 2547 11:55 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
คนขายแรงทำงานเพื่อสานฝัน
วันทั้งวันตากแดดถูกแผดเผา
ทำเรี่ยวแรงระบมไร้ร่มเงา
ใครบรรเทาเด็ดดามความระกำ
มาก่อสร้างเชิดชูให้ผู้อื่น
แต่ต้องฝืนยืนบ้าดูน่าขำ
กัดฟันรออดทนจนหน้าดำ
ต้องตรากตรำอีกกี่รอยกี่ร้อยพัน
ไร้คนมองต้องแลชะแง้หา
สักคนมาเข้าใจไว้ทอฝัน
ยามเหน็ดเหนื่อยเมื่อยท้อยังรอกัน
ดุจตะวันนำชัยดังใจเธอ
10 ตุลาคม 2547 09:45 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
เฝ้าคร่ำครวญหวนคิดคำนึงถึง
เคยรำพึงเคลียคลอบนหอฝัน
จนบัดนี้สิ้นแรงแสงตะวัน
คอยดูจันทร์ฝากไว้ให้ได้ยิน
ฟ้าสลัวมัวหม่นถึงคนรัก
เปลี่ยวยิ่งนักนั่งเศร้าข้างเงาหิน
ฝากลมใจพัดโชยให้โบยบิน
สุดถวิลเว้าวอนอ่อนหัวใจ
คอยคนงามทรามวัยใยห่างหาย
ให้เดียวดายดูจันทร์ยิ่งสั่นไหว
หรือห้วงจิตสตรีนั้นมีใคร
สิ่งใดใดเด็ดดึงรำพึงเธอ
๑๐/๑๐/๒๕๔๗ ๐๙:๑๕:๔๙ น.
ผลิใบสู่วัยกล้า
5 ตุลาคม 2547 10:06 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
ใจหนึ่งรักลึกซึ้งรำพึงฝัน
อีกใจหนึ่งผูกพันพลอยห่วงหา
ใจแรกรักทักทอทุกเวลา
ส่วนผูกพันมีค่าอยากคู่เคียง
คนแรกรักปักใจไม่ไหวหวั่น
คืนและวันเพรียกพร่ำยังจำเสียง
เคยสัญญาถ้าอยู่จะคู่เคียง
คอยเรียบเรียงร้อยใจไม่เดียวดาย
ส่วนผูกพันมั่งคงยังสงสาร
เคยวันวานแนบชิดสนิทหมาย
อยากซบแนบแอบร่างไปข้างกาย
สิ่งที่หมายไหนหนอพอจะดี
๐๕/๑๐/๒๕๔๗ ๐๙:๓๓:๑๖ น.
ผลิใบสู่วัยกล้า
3 ตุลาคม 2547 10:41 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
ถือกำเนิดเกิดตนเป็นคนอยู่
แต่ยังดูด้อยวัยไร้เดียงสา
ค่อยค่อยคืบคลานหัดพัฒนา
เติบโตมามองผ่านไม่นานปี
ยามเป็นเด็กเล็กซนอยู่หนไหน
หาใครใครเล่นสนุกแสนสุขขี
เริ่มโลภหลงจงจิตคิดจะมี
จะร้ายดีล้ำเลิศเกิดแต่ใจ
คราหนุ่มสาวราวรุ่นครุ่นสับสน
อยากมีคนร่วมทุกข์ให้สุกใส
หาทายาทสืบต่อก็พอใจ
จนผ่านวัยล่วงลามาเสียดาย
ยามแก่เฒ่าชราร่างอ่างว้างจิต
ดังนิมิตแรงใจไม่มาดหมาย
ความเจ็บป่วยรกร้างอย่างเดียวดาย
มากลับกลายสร้างสุมรุมตัวเรา
ในที่สุดหยุดจิตอนิจจัง
ร่างผุพังผุ๋ยผงคงแผดเผา
เลิกหลงโลกโศกรักจักบรรเทา
ใครจะเอามามองให้หมองจิต
๐๓/๑๐/๒๕๔๗ ๑๐:๐๓:๓๐ น.
ผลิใบสู่วัยกล้า
1 ตุลาคม 2547 09:54 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
มองท้องฟ้ามืดสนิทนิมิตหมาย
มาทักทายร่วงรินถิ่นสยาม
ไม่อาจเอื้อมปกป้องให้หมองนาม
ยิ่งร่วงลามลู่ลมข่มนาวา
ฟ้าคะนองน้ำหลากเหมือนมากศิลป์
ฆ่าชีวินวางฤทธิ์ปริศนา
ลมกระโชกโบกสะบัดสลัดมา
อนิจจาเจียนจวนล้วนหลีกไกล
แต่ชักช้าแชเชือนสะเทือนขวัญ
เพียงชั่ววันวางราบดั่งดาบไหล
ไม่ทันลาลิดรอนสะท้อนใจ
มันว่องไวดังว่าฟ้าผ่าเมรุ
๐๑/๑๐/๒๕๔๗ ๐๙:๑๗:๒๖ น.
ผลิใบสู่วัยกล้า