2 เมษายน 2548 15:50 น.
ผู้ชายบนดวงจันทร์
เมื่อประมาณปี 2538 น่าจะได้ ตอนนั้นอยู่ประมาณ ม.5 โรงเรียนแห่งหนึ่งใน จังหวัดสุพรรณบุรี ตอนนั้นตัวกระผมก้อยู่ห้อง 5/7 แต่เพื่อนสนิทของกระผมส่วนใหญ่อยู่ห้อง 5/5 เป็นเพื่อนตั้งแต่เรียนสมัยม.ต้น แต่กระผมเป้นคนหัวไม่ดีก้เลยเลือกเรียนสายศิลป ส่วนเพื่อนๆผมเรียนสายวิทย์ สาเหตุที่สนิทกับเพื่อนกลุ่มนั้นก้คือเราเล่นบาสด้วยกัน ตั้งแต่เรียนม.ต้น ช่วงปีนั้นก็มีน้องใหม่ ม.4 เข้ามา แต่มี่น่าสนใจพิเศษก็น่าจะเป้นม.4/3 เป็นห้องที่มีเด็กน่ารักเยอะมากๆ กระผมก้ไปถูกใจเด้กห้องนั้นคนหนึ่งชื่อ กี๋ เด้กตัวเล้กๆใส่แว่นหนาๆ โดนใจผมเลยตอนนั้น เพราะน้องเค้าน่ารักมากๆ แต่ที่โชคดีอย่างคือห้องประจำห้องน้องเค้าอยู่ติดกับห้องประจำเพื่อนผมเลย พอตอนเช้าผมก้ไปที่ห้องเพื่อนผมเลยถ้าไม่มีเวรทำความสะอาดห้องตัวเอง ประมารว่าไปดักเจอน้องกี้ น้องกี้จะมาถึงห้องเค้าประมาณ 7.45 ทุกวัน ผมก็จะดักรอตรงทางขึ้นบรรได้ แล้วจะทักทายว่า "สวัสดีครับ วันนี้น่ารักจังเลย" ผมก้ทำยังงั้นประจำมาตลอด หลังจากนั้นก้จะเริ่มมีดอกไม้ให้แล้ว เป็นดอกคาร์เนชั่น ที่ผมให้ดอกนี้เพราะใครๆก้ให้แต่ดอกกุหลาบ ผมเลยไม่อยากตามใคร โดนการฝากเพื่อนซื้อ ตอนแรกก้ทุกวัน จากนั้นเพื่อนมันว่า ก้เลยเปลี่ยนเป็นวันเว้นวัน มีอยู่วันหนึ่งมันหาซื้อดอกคาร์เนชั่นไม่ได้ มันก้ซื้อดอกกุหลาบสีขาวดอกใหญ่ๆก้านยาวๆ ตอนเช้ามันก้ดูสวยนะ แต่วันนั้นน้องกี๋เค้ามาสาย ดอกมันก้เริ่มบานเป็นดอกบัว มี่แต่คนแซว "เฮ้ยซื้อดอกบัวมาทำไมว่ะ" ผมนี่อายเลยแต่ในเมื่อตั้งใจให้ก้ต้องให้ เออเกือบลืมไป ตอนนั้นใครๆ ก้คิดว่าผมอยู่ห้อง 5/5 เพราะผมจะไปอยู่กับเพื่อนห้องนั้นมากกว่าห้องผม ผมอ่ะอยู่ 5/7 คิดแล้วก้ขาม ติดสาวจนลืมห้องตัวเอง และมาถึงสุดยอดในชีวิตที่ไม่มีวันลืม และคิดว่าน้องเค้าก็คงไม่ลืมเหมือนกัน วันนั้นผมก้ต้องให้ดอกไม้เหมือนเดิม แต่น้องเค้ามาสาย ผมก้หาไม่เจอและเป้นเวลาเข้าแถวตอนเช้าเคารพธงชาติ ผมก้ยังถือดอกไม้ช่อนั้นอยู่ ผมก่ะว่าเดี๋ยวค่อยให้ก้ได้ พอเลิกแถว สายตาผมกวาดไปว่าน้องเค้าอยู่ไหน จนถึงจุดเกิดเหตุ ตรงหน้าตึกเรียน4ชั้น ผมเห้นน้องเค้าพอดี ด้วยความตั้งใจให้แบบมากๆ ก้รีบเดินไปให้จนลืมนึกว่าตอนนี้มีคนอยู่เยอะ ผมก้เดินเอาดอกไม่ไปให้น้องเค้า หลังจากที่ให้ ไม่ถึง 1 วินาทที สิ่งที่เกิดขึ้นคือ เสียงกรีดร้อง เฮๆๆๆๆ ดังสนั่นหวั่นไหวนับร้อย สายตานับพันของคนที่เดินอยู่ข้างล่าง และคนที่อยู่บนตึกทั้ง 4 ชั้น จ้องมาที่ผมกับน้องผม อยากรู้ช่ายม่ะว่าผมทำยังไงต่อไป ผมก้ต้องเดินไปเรื่อยๆทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ก้สงสารน้องเค้านะ เค้าคงอายไม่น้อยไปกว่าผม แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาก็คือ น้องเค้าได้รับการโหวตให้เป้นดาวอันดับ1ของโรงเรียน และเมื่อผมจบม.5 ผมก็สอบเทียบได้ และลองไปสอบเข้าราชภัฎสวนสุนันทาได้ ก้เลยไม่ได้เรียนม.6 ก้เลยไม่ได้สานต่อ ทุกวันนี้ก้ไม่ได้ข่าวคราวน้องเค้าอีกเลย แต่ก็ยังโชคดีที่มีรูปถ่ายครูกัน และผมก้ไม่ได้บอกว่าผมชอบน้องเค้า เรื่องผมก้มีแค่นี้ล่ะครับ
2 เมษายน 2548 12:01 น.
ผู้ชายบนดวงจันทร์
คุณเคยไหมที่เวลานั้งเหงาๆอยู่คุณเดียว แล้วอยู่ๆก้มีหน้าคนหนึ่งผ่านเข้ามาในความคิดคุณ ใครคนนั้นที่ผ่านมาอาจจะเป็นพ่อแม่ เพื่อน แฟน หรือใครก็ได้ที่อาจจะพิเศษสำหรับเรา และบางคนก็อาจจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเวลาเหงาๆและก็นั้งกดดูชื่อเพื่อน บางทีกดไป 3 รอบก็ไม่รู้จะโทรหาใครก็ต้องวางโทรศัพท์ เคยเป็นอย่างนี้บ้างไหม ผมคิดว่าหลายคนคงเป็นแบบนี้ แต่บางคนก็ชอบเปิดเพลงฟังเวลาเหงาเหมือนกัน แต่ต้องเป็นเพลงช้าๆซึ้งๆ คงจะมีน้อยคนนะที่เวลารู้สึกเหงาเปิดเพลงจังหวะเร็วๆ เพราะมันไม่เข้ากับบรรยากาศเลย แต่ที่แบบฮาๆหน่อยก็ประเภทที่เหงาก่ะว่าจะออกไปเที่ยวข้างนอก พอไปถึงหน้าบ้านเกิดความคิดขึ้นมาเราจะไปไหนเหรอคือไม่มีจุดหมายปลายทาง ก้เลยกับเข้าไปนั้งคิดใหม่ในบ้าน สุดท้ายก็ไม่ได้ไป แต่ที่น่าสงสารมากก็คงจะเป็น เวลาเหงาๆมักจะคิดถึงเพื่อน แต่เวลาช่วงนี้เพื่อนมันมักจะไม่ว่าง สุดท้ายก้ต้องนั้งเหงาต่อไป แต่ความเหงามันก็มีอยุ่ 2 ประเภทนะ คือความเหงาแบบอยากอยู่คนเดียว กับความเหงาที่อยากเจอผู้คน หลายคนก็คงจะเป็นแบบนี้เหมือนกัน คิดแล้วก็ขำ แต่ไอ้ช่วงที่อยากอยู่คนเดียวก้มักจะมีเหตุการณ์ที่ต้องไปพบปะผู้คนก้เลยทำให้ช่วงเวลานั้นไม่สนุก แต่บางคนก้อาจจะลืมไปช่วงขณะ สุดท้ายก้กลับมาที่บ้านนั้งเหงาคนเดียวต่อ บางครั้งความเหงาก้อาจทำให้เราดูเหมือนคนบ้าเพราะจะชอบนั้งคิดอะไรไปเรื่อยๆสุดท้ายก็มานั้งขำคนเดียวแบบไม่รู้สาเหตุ (คุณก็เคยเป็นช่ายม่ะ) สุดท้ายคงไม่มีใครหรอกที่จะนั้งเหงาคนเดียวตลอด เพราะเวลาที่คุณมีความสุข คุณก้จะลืมความเหงาไปเลยหรือไม่ความเหงาก้หายจากคุณไปช่วงเวลานั้น และมันก้จะกลับมาอีกเพราะความเหงาจะไม่มีทางหายไปจากชีวิตคุณ ...ขอบคุณครับที่นั้งอ่านเรื่องไร้สาระของผมจนจบ...
31 มีนาคม 2548 11:56 น.
ผู้ชายบนดวงจันทร์
ความรักคืออะไร สำหรับหลายๆคนคงคิดว่าความรักคือ การให้ การเสียสละ การให้อภัย หรือการทำให้อีกคนมีความสุข และอีกหลายๆความคิดของแต่ละบุคคล แต่สำหรับผมความรักก้คือการได้เป็นตัวของตัวเอง ไม่ต้องปรับเปลี่ยนเพื่อใคร เพราะยิ่งเปลี่ยนมากเท่าไหร่ก็จะยิ่งไม่ช่ายตัวเองมากเท่านั้น เพราะคนเราจะรักกันต้องรักที่การเป็นตัวของตัวเอง เราจะให้เค้ามาเปลี่ยนแปลงเพื่อเราก้ไม่ได้หรือจะเปลี่ยนเพื่อเค้าก็ไม่ดี แต่เปลี่ยนเข้าหากันก้น่าคิด แต่มันจะอยุ่ได้นานไหมล่ะ คนเราจะรักกันมันต้องเข้าใจกันอ่ะถึงจะอยู่ได้ด้วยกันนาน บางคนนิสัยเข้ากันได้แต่ไม่เข้าใจกันมันก็ต้องเลิกกัน ทุกวันนี้สาเหตุสำคัญที่ทำให้คนรักต้องเลิกกันก็เพราะความไม่เข้าใจ แต่ถ้าเข้าใจกันและกันนะ ก้คงไม่มีความจำเป็นหรอกที่จะต้องมานักเสียเวลาจับผิด ไม่ต้องกลัวว่าคนนั้นจะไปมีใครอื่นหรือป่าว บางคนคิดว่าความรักคือกันให้ก็ให้ๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่จริงๆแล้วคุณเองนั้นล่ะที่ไม่เข้าใจตัวเค้าว่าสิ่งที่คุณให้ไปเค้าต้องการหรือป่าว ลองมาปรับเปลี่ยนตัวเองนะครับ หัดเข้าใจคนที่คุณรักให้มากขึ้น เพราะสิ่งของจะราคาแพงซักเท่าไหร่ก้ไม่เท่ากับการที่คุณเข้าใจในคุณที่คนรักว่าเค้าต้องการสิ่งไหนระหว่างการที่คุณเข้าใจเค้า หรือสิ่งของที่คุณมอบให้เค้า และความรักของคุณก็จะอยู่ยั่งยืนนานหากเราเข้าใจกันและกัน ...ขออภัยนะมือใหม่หัดเขียน
หน้าส่วนตัว
901
