26 ตุลาคม 2544 05:41 น.
ผู้หญิงธรรมดา
เห็นเธอกับเขาหยอกเย้า..เศร้าใจนัก
ก็คนรักเค้าล้อกัน..มันธรรมดา
ฉันเป็นใคร..ทำไมต้องเสียน้ำตา
เจ็บทุกครา..เวลาเค้าใกล้กัน
ทั้งที่ฉันก็มีคนห่วงใย
คอยใส่ใจอยู่ทุกคืนวัน
แต่ปล่อยให้ตัวเองต้องไหวหวั่น
กับความผูกพันที่ไม่แน่นอน
เพียงอยากให้เธอคนดี
ได้มีความสุขอย่างถาวร
ไม่ต้องเจ็บปวดเหมือนก่อน
ก็ตอนที่เขา..บอกลา
เวลานับปีที่คุ้นเคย
มีแต่ความเฉยเมยที่ได้มา
เธอไม่เคยเห็นฉันในสายตา
ไม่เคยเห็นค่า..ว่าหวังดี
เธอมองหาคนมาเข้าใจ
ซึ่งคิดว่ามากกว่าที่ฉันมี
ก็ไม่เป็นไรหรอกคนดี
ขอให้สิ่งที่หวังเป็นดั่งใจ
หากวันใดเขาไม่ดีอย่างที่คิด
ความเป็นมิตรจะคงอยู่ไม่ห่างหาย
หากวันใดที่เธอไม่มีคนข้างกาย
ขอเพียงจำไว้..มีใครคนหนึ่ง..ซึ่งเข้าใจจริง
26 ตุลาคม 2544 04:44 น.
ผู้หญิงธรรมดา
การให้โอกาสคือสิ่งดี...ที่ควรทำ
แต่ให้โอกาสไปกี่ที...เธอไม่จำ
ให้โอกาสครั้งนี้...มีแต่ช้ำ
โอกาสซ้ำ ๆ อย่างนี้..ไม่มีต่อไป
21 ตุลาคม 2544 23:23 น.
ผู้หญิงธรรมดา
อยากเป็นคนสำคัญของเธอ
ถ้าหากเจอกันวันข้างหน้า
ไม่อยากเป็นแค่คน"ฆ่า" เวลา
ขอเป็นคนที่มี "ค่า" สำหรับเธอ
19 ตุลาคม 2544 23:54 น.
ผู้หญิงธรรมดา
กว่าจะผ่านชีวิตมาได้ถึงวันนี้
ล้วนแต่มีอุปสรรคขัดขวาง
กว่าจะได้พบความสุขสมหวัง
ต้องเสียกำลังใจ...ไปมากมาย
ถึงวันนี้มีเรื่องราวให้ภูมิใจ
อาจไม่ได้ดังใจ.แต่ยังไม่สาย
ลืมมันไปเรื่องที่เลวร้าย
สิ่งที่หมายส่องประกายให้เห็น..เป็นความจริง
19 ตุลาคม 2544 23:29 น.
ผู้หญิงธรรมดา
หายหน้า..
ห่างไป
เป็นอะไร
หรือเปล่า
หายไป
อย่างนี้
รู้ไหม
คนดี
..ไม่มี..กำลังใจ
หน้าส่วนตัว
1593
