29 ธันวาคม 2544 14:09 น.
ผู้หญิงธรรมดา
ทะเลหาดทรายสายลมและเสียงคลื่น
ปลุกให้ฟื้นตื่นจากฝันอันเหนื่อยหน่าย
ต้นไม้ใบหญ้าหยาดฝนโปรยปราย
ถอนหายใจอีกครั้งพร้อมพลังและความหวังวันใหม่
29 ธันวาคม 2544 14:09 น.
ผู้หญิงธรรมดา
ไม่อยากอยู่คนเดียวอย่างนี้
เหมือนสิ่งดี ๆ ขาดหายไป
กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม
มีอะไรก็..คุยกัน
อย่าให้ความไม่เข้าใจ
ทำให้เราต้องไหวหวั่น
กลับมารักมาผูกพัน
เหมือนวันก่อนตอนนั้น..มันไม่ดีกว่าเหรอ..
27 ธันวาคม 2544 14:24 น.
ผู้หญิงธรรมดา
รักและพร้อมจะเข้าใจ
มีสิ่งใดไม่เหมือนเดิม
พร้อมที่จะหามาแต้มเติม
สร้างเสริมให้ความรู้สึกเดิม ๆ กลับมา
เธอคิดเหมือนฉันไหม
ความรักไม่ต้องใช้เวลา
ส่งผ่านความห่วงใยทางสายตา
แทนความโหยหา..จากหัวใจ
27 ธันวาคม 2544 14:09 น.
ผู้หญิงธรรมดา
ความรักไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล
ความรักไม่ต้องมีคนบงการ
ความรักไม่กลัวความเจ็บปวดทรมาน
ความรักไม่ต้องผ่านมติที่ประชุม
หากจะรักแล้วก็รักเลย
คนที่เคยจะรู้ถึงเหตุผลที่เครือคลุม
รักแล้วต้องพบกับความกลัดกลุ้ม
รักแล้วต้องภูมิใจในสิ่งที่รัก
รักไม่เคยมีเหตุผลเสมอ
ใช่รักจะเจอแต่สิ่งดีพร้อมพรัก
รักแล้วต้องพบพานกับอุปสรรค
รักคือรัก..และ..มักไม่มีเหตุผลที่แท้จริง
27 ธันวาคม 2544 10:33 น.
ผู้หญิงธรรมดา
กับคนที่เธอรักมากมาย
ในสายตามีแต่ความงดงาม
กับฉันคนที่เธอมองข้าม
พยายามเท่าไหร่ไม่มีค่าเลย
กับสิ่งที่ฉันทำให้ทุกอย่าง
ขอบคุณสักครั้งยังไม่เคย
มีเพียงใบหน้าอันเรียบเฉย
อยากให้เธอเอ่ยมาสักคำ..ให้ทำอย่างไร
เกลียดตัวเองเต็มทน
ที่ยอมให้คนอย่างเธอทำร้าย
ฉันยิ่งแคร์แต่เธอกลับไม่สนใจ
กลายเป็นคนไร้ค่า..น่ารังเกียจ
หน้าส่วนตัว
1580
