8 มีนาคม 2547 23:50 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ไม่เลือนรัก
แก้วประเสริฐ
วันแห่งคืนคืนวันฉันยังคิด
ด้วยดวงจิตจิตใจฉันยังหวั่นไหว
ไม่เคยเลือนเลือนรักที่เธอมอบให้
แม้นหัวใจใจยังหวนอยู่ทุกวันคืน
อย่าสะอื้นสะอื้นไห้ดวงใจจ๋า
เธอมีค่าค่าของฉันอย่าร่ำสะอื้น
หัวใจพี่พี่ยังรักเจ้าอยู่นะทุกคืน
เจ้าจงตื่นตื่นจากเศร้านะคนดี
ความสวยสวยสดหมดจดเหลือ
เคยเอื้อเอื้อน้ำใจมอบให้พี่
พี่ยังรู้รู้คุณค่าเตือนของนารี
ชีวิตนี้นี้พี่ไม่คลายหน่ายรักเธอ
วันและคืนคืนผ่านมายังหวนคิด
ถึงน้องนิดนิดเวลาที่มากเสมอ
จะไม่มีมีวันเวลาพรากจากเธอ
มันเสมอเสมอต้นจนแลปลาย
ฟังคำพี่พี่เถิดหนาน้องยาเจ้า
พี่จะเร้าเร้าเอาใจเจ้ามิให้สลาย
แม้นไกลไกลเพียงไรใช่ว่าตาย
ไม่กลับกลายกลายเป็นอื่นนะคนดี
ยิ้มสักนิดนิดเพียงหนึ่งพี่จะคิด
ระลึกจิตจิตเห็นเจ้าเมื่อก่อนนี้
พี่ยังรักรักตัวเจ้าอยู่นะแม่คนดี
ต่อนี้พี่พี่ไม่ทำให้เจ้าสุดหมองใจ
แม้รักเลือน
ผู้หญิงไร้เงา
เมื่อได้ฟังฟังคำพร่ำเฉลย
ที่พี่เอ่ยเอ่ยบอกคล้ายหลอกฉัน
แต่ก็เชื่อเชื่อเลยเฉลยกัน
ด้วยรักพี่พี่นั้นหมดดวงใจ
จึงยอมยิ้มยิ้มให้ได้สดชื่น
และหวนคืนคืนใจให้สดใส
เพราะรักพี่พี่นั้นเกินกว่าใคร
และมอบใจใจให้ในทุกวัน
ถึงแม้ว่าว่าไว้ไม่จริงแท้
เกิดปรวนแปรแปรเปลี่ยนเวียนแปรผัน
ก็จะยอมยอมรับกับสัมพันธ์
ที่เรานั้นนั้นคิดคือผิดเอง
แต่วันนี้นี้ให้ใจเธอนั้น
มิเปลี่ยนผันผันไปให้คว้างเคว้ง
หากวันใดใจช้ำระกำเอง
ไม่กริ่งเกรงเกรงโกรธหรือโทษใคร
แต่หวังว่าว่าไว้ในคำนั้น
มิเปลี่ยนผันผันไปให้หวั่นไหว
จะได้ชื่นชื่นรักเหมือนดั่งใคร
และสุขใจใจนั้นที่ฝันรอ
6 มีนาคม 2547 23:32 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ยังจดจำจำจดหมดทุกอย่าง
เธอเหินห่างห่างเหินเมินหน้าหนี
ทำให้เจ็บเจ็บให้ในชีวี
ด้วยคนดีดีคนไม่สนใจ
มีคนใหม่ใหม่คนไม่สนฉัน
ลืมคืนวันวันคืนยืนร้องไห้
แสนเจ็บช้ำช้ำเจ็บเก็บดวงใจ
หมดเยื่อใยใยเยื่อไม่เหลือเลย
ต้องนั่งเศร้าเศร้านั่งความหวังค้าง
แสนอ้างว้างว้างอ้างค้างเฉลย
เธอเปลี่ยนผันผันเปลี่ยนเวียนไปเลย
หมดแล้วเอ๋ยเอ๋ยแล้วแห้วรักเรา
5 มีนาคม 2547 22:38 น.
ผู้หญิงไร้เงา
แม้นห่างไกลไกลห่างร้างไปไหน
แต่ดวงใจใจดวงยังห่วงหา
ถึงห่างหายหายห่างร้างไกลตา
แต่ห่วงหาหาห่วงติดดวงใจ
ยังคงมั่นมั่นคงจงรักแน่
ยังเหลียวแลแลเหลียวเกี่ยวใจให้
ยังหนักแน่นแน่นหนักสลักใจ
ยังห่วงใยใยห่วงทุกช่วงอารมณ์
ยังผูกพันพันผูกปลูกใจมั่น
ยังไม่หวั่นหวั่นไม่ในประสงค์
ยังใกล้ชิดชิดใกล้ใจซื่อตรง
ยังมั่นคงคงมั่นมิผันแปร
4 มีนาคม 2547 22:55 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ฉันอบอุ่นอยู่เสมอเมื่อเธอใกล้
คอยปลอบใจห่วงหาคราเศร้าหมอง
ยิ่งวันใดเจ็บช้ำน้ำตานอง
เธอประคองปลอบขวัญทุกวันไป
ไม่เคยคิดซ้ำเติมเพิ่มเจ็บช้ำ
มีแต่คอยแนะนำคำชี้ไข
ให้เห็นแจ้งประจักษ์จริงทุกสิ่งไป
ทำให้ฉันเข้าใจในชีวิต
ว่าคนเรามีดีต้องมีร้าย
มีกลับกลายกลับกันฝันถูกผิด
คอยห่วงหาห่วงหวงท้วงความคิด
ยามที่ฉันทำผิดคิดพลาดไป
จึงต้องขอขอบใจในไมตรี
ที่คนดีคนนี้มีมอบให้
และฉันขอตอบแทนด้วยดวงใจ
กับทุกสิ่งที่เธอให้ในทุกวัน
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
6 คน เลิฟผู้หญิงไร้เงา
786
