14 มีนาคม 2550 14:58 น.
ฝนสีน้ำเงิน
บาดแผลในดวงตา..........คนชาเฉย
ซ่อนเร้นวันวัยล่วงเลยที่ร้าวฉาน
เมื่อถึงวัน....จุดจบประสบการณ์
ที่พบพานผ่านพ้นจากชิงชัง
ความเจ็บปวดสอนตนเป็นคนใหม่
ความอ่อนไหวย้ำฤทธิ์ความผิดหวัง
ความอ่อนหวานทั้งหลายไม่จีรัง
ภาพความหลังบาดเจ็บจนเหน็บชา
เรียนรู้มามากพอจนท้อแท้
เพราะแม้แต่.....ความจริงใจก็ไร้ค่า
ความเป็นเพื่อนแตกดับกับเวลา
ด้วยความบ้าสามานย์การทำลาย
เพียงพอกับความไยดีที่มีให้
ความดีจากหัวใจไร้ความหมาย
ศรัทธาเลอลบฟ้าพร่าละลาย
ความรู้สึกเฉาตายในสายตา
ขออยู่อย่างทระนงไม่หลงเขลา
ความมัวเมาสอนตนเป็นคนกล้า
รอยอดีตโส-มมจะล้มลา
จุดศรัทธาเข้มแข็งแห่งหัวใจ
เดินคนเดียว...ในโลกเปลี่ยว........และว่างเปล่า
ไม่เหงา...ไม่ร้าวรอน..ไม่อ่อนไหว
ความสุขในวันนี้..........ไม่มีใคร
มีแต่ใจ......ยิ้มรับ.....กับตัวเอง
14 มีนาคม 2550 13:05 น.
ฝนสีน้ำเงิน
หากวันนี้มีสิทธิ์อีกสักครั้ง
ฉันจะนั่งรอเธออยู่ไม่ห่างหาย
ถึงจะรออย่างโดดเดี่ยวและเดียวดาย
ก็ยอมได้หากไม่ต้องเสียเธอไป
คิดได้ตอนนี้ก็สาย.....
ต้องร้องไห้เพราะไม่รู้เธออยู่ไหน
ฉันเสียเธอ...เสียสิ้นทั้งหัวใจ
เจ็บอย่างไรแก้ไขไม่ได้เลย
14 มีนาคม 2550 10:40 น.
ฝนสีน้ำเงิน
ยังรักเธออยู่นะรู้ไหม
ข้างในใจอยากตะโกนไปอย่างนี้
แต่ความจริง...ได้เพียงมองเธอคนดี
จากมุมมืดมุมนี้ที่ห่างไกล
คงเป็นเพราะวันนั้น...
ที่เผลอพูดว่า ฉันไม่อยากรั้งเธอไว้
นั่นเพียงเพราะฉันน้อยใจ
ที่เธอแอบมีใคร....ไม่บอกกัน
>จากวันนั้น.....ถึงวันนี้
แม้ในใจคนดีไม่มีฉัน
เธออาจลืมสิ้นความผูกพัน
แต่อยากให้รู้ว่าฉัน.....ยังรักเธอ
13 มีนาคม 2550 18:01 น.
ฝนสีน้ำเงิน
ฝากใจไว้ที่ปลายฟ้า
เผื่อว่าเธอมองดวงดารา...จะเห็นฉัน
ฝากความรัก...ความคิดถึง...ความผูกพัน
ถึงเธอคนนั้น...ที่ห่างไกล
ดึกมากแล้วนะ...ค่ำคืนนี้
คนดี....ป่านนี้เธอคงหลับไหล
แม้ยามเธอตื่น....ไม่เคยมีฉันอยู่ในใจ
แต่ยามหลับไหล...ฝันถึงฉันสักนิดได้ไหม...คนดี
13 มีนาคม 2550 17:38 น.
ฝนสีน้ำเงิน
เธอจะเหงาบ้างไหมถ้าไกลห่าง
จะอ้างว้างบ้างไหมถ้าห่างเหิน
จะคิดถึงบ้างไหมถ้าหมางเมิน
ฉันอยากรู้เหลือเกิน..อยากรู้ใจ
>ฉันคิดถงเธอนะ......คิดถึงมาก
สุดเหงา.....หากไม่ได้อยู่ใกล้
อ้างว้าง.....หากต้องห่างจากเธอไป
รู้บ้างไหมว่าหัวใจ....อยากติดตามไปอยู่ใกล้เธอ
หน้าส่วนตัว
814
