11 มีนาคม 2550 18:48 น.
ฝนสีน้ำเงิน
ชีวิตไม่จีรัง.....ฉันเริ่มที่จะเข้าใจความหมายของสิ่งนี้
เราผ่านการเปลี่ยนแปลงในชีวิตมานับครั้งไม่ถ้วน ย้ายถิ่นพำนัก ย้ายสถานศึกษา เปลี่ยนกลุ่มเพื่อนฝูงที่คบค้าสมาคม วัยเปลี่ยนล่วงเลยตามกาล...สังขารร่วงโรย
เมื่อเราก้าวผ่านวัยเด็ก เข้าสู่วันผู้ใหญ่ เราต้องทิ้งความสนุก ความไม่สนใจการเปลี่ยนแปลงของโลก....ไว้เบื้องหลัง เพื่อยื่นมือรับความรับผิดชอบที่ถูกส่งมาพร้อมกับความกวังอันล้นปรี่ เราต้องรับผิดชอบทั้งตัวเองและครอบครัว จะมาสนุกสนานแบบสมัยวัยเยาว์นั้นไม่ได้แล้ว การดำเนินไปของชีวิต ถูกกำหนดด้วยสองมือของเราเอง
เราจะปั้น จะแต่งเติมสีสันออกมาเป็นเช่นไร ก็อยู่ที่ตัวเรา ครอบครัว ความรัก จะเป็นสิ่งที่เราต้องคำนึงถึง และเมื่อเราชราลง สิ่งที่เราเคยปั้น เคยสร้าง จะเป็นสิ่งที่อยู่กับเรา หากเราปั้นไว้อย่างมั่นคง ทนทาน เราก็จะมีโอกาสได้ชื่นชมกับสิ่งนั้นไปจนกว่าเราจะหมดลมหายใจ แต่หากเราปั้นไว้ไม่ดีพอ เราอาจหมดลมเพราะสิ่งที่เราสร้างก็เป็นได้
ทุกสิ่งที่สิทธิ์ที่จะเกิดขึ้น เป็นไปได้ และจบลงได้
....ชีวิตเราก็เช่นกัน....
หน้าส่วนตัว
1171
