30 มิถุนายน 2550 22:46 น.
ฝากรักฟากฟ้า
จะเหลือ...ใจ....สักกี่ใจ.....ไว้ให้แลก
เพราะ...ใจแหลก....สลายลง....ตรงคำนั้น
ใช้วาจา.....มาเชือดเฉือน....น้ำใจกัน
หัวใจ....ฉัน....จะมีเหลือ.....สักกี่ใจ
เพราะ...หัวใจ....เป็นเพียง.....ก้อนเนื้ออ่อน
จึงเจ็บร้อน...รู้เจ็บช้ำ....จำ....ฝังใจ
มาบอก...รัก....บอกฝาก.....แล้ว.....จากไป
บอก...ทำไม....รักทำไม....ถ้าไม่รัก
เมื่อเริ่มต้น....ห่วงใย.....ใจเหลือเกิน
อยากจะเดิน.....ร่วมทาง....ปกป้องปัก
ทั้งยืนยัน จริงจัง ดูแน่นหนัก
แล้วมาหัก.....หาญใจ....ไปอย่างนี้
คำอ่อนหวาน....อบอุ่น.....ละมุน....ใจ
มาหายไป....ไม่เหลือ....แม้.....หวังดี
ดู....เยาะเย้ย....เยื่อใย......ก็ไม่มี
พา.....ใจ.....หนี.....หัวใจ.....ไร้....อาวรณ์
30 มิถุนายน 2550 22:25 น.
ฝากรักฟากฟ้า
สายลมแผ่ว พลิ้วหวาน ผ่านข้ามฟ้า
หอบรักมา สู่ใจ คนไกลบ้าน
ฝากคิดถึง และแสนห่วง เจ้าดวงมาลย์
ส่งใจผ่าน ม่านฟ้า ยามราตรี
น้ำค้างหยด เย็นย้าน สะท้านทรวง
น้ำค้างร่วงบนกลีบบาง พุดสามสี
ระรวยรื่น ชื่นกลิ่น หมู่มาลี
โมก...จำปี....ปีบ....จำปา...มะลิ....แก้ว
หอมระริน กลิ่นแก้ม เจ้าแย้มยวน
ช่อลำดวน นวลนิ่ม หอมยิ่งแล้ว
พี่เฝ้าเพ้อ ยินเสียง กระซิบแผ่ว
เสียงเจ้าแว่ว หวิวหวาม ....เจ้าทรามวัย
29 มิถุนายน 2550 14:17 น.
ฝากรักฟากฟ้า
ง่วงงุน หงุบหงับ ง่อกแง่ก
ว่อกแว่ก วุ่นวาย วนเวียน
ผลุนผลัน พ่อบแพ่บ เพี้ยนเพี้ยน
แนบเนียน นั่งนิ่ง นึกนาน....นอน
มัวมองเหม่อ ไม่มี....หมด....มุ่งหมาย
สิ้นสุดสาย เสียศูนย์ เสร็จเสียงสอน
ซูบซีดเซียว ทรุดโทรม แทรกซ้อน
ฤทธ์รานรอน รุ่งริ่ง ร่วงโรยแรง
27 มิถุนายน 2550 15:00 น.
ฝากรักฟากฟ้า
วันนี้คุณ....คิดถึงฉัน....บ้างหรือยัง
ถ้าหากยัง....โปรดคิดถึง.....ใจฉันก่อน
อย่าลืมคิดถึงกัน......ก่อนคุณนอน
ฝากคำอ้อน....แล้วฝัน....แต่เรื่องเรา
ไม่ได้ยิน....เสียงคุณ.....ฉัน.....วุ่นใจ
เพราะไม่ได้.....เห็นหน้า.....พาใจเหงา
ฉันสับสน.....ว้าวุ่น...คำคุณกล่าว
ใจปวดร้าว...เศร้ามาแซง.....แสลงใจ
อยากฟังเสียง....กระซิบ....คำ.....พร่ำว่า.....รัก
....คิดถึงนัก....คิดถึง.....รัก....ยามห่างไกล
เฝ้ารอวัน.....ร่วมเรียง.....เคียงชิดใกล้
รักเพียงใด.....ขออย่าลืม....ความคิดถึง....
14 มิถุนายน 2550 15:46 น.
ฝากรักฟากฟ้า
เคยอิงแอบ....แนบใกล้.....ไม่เคยห่าง
อยู่เคียงข้าง....ทุกวัน....ไม่ผันแปร
ทุกค่ำคืน....มาอยู่.....คอยดูแล
เจ้าเพื่อนแท้.....คู่ยาก....เจ้าจากไป
เพียง....สบตา....เจ้ารู้.....อยู่ผู้เดียว
เพียง....เราเหลียว...สบตา....พารู้ใจ
เพียง...เอ่ยปาก......เจ้ารับรู้.....ความห่วงใย
เพียง....ห้ามได้....ก็...จะ....ห้าม....ความตาย.....นั้น....
เคยอ้อนออด....เอียงหลับ.....กับตักอุ่น
เจ้า....นอนหนุน....อิงใกล้.....ยามไหวหวั่น
ไม่ยอมห่าง.....ขออยู่......เคียงคู่กัน
ดูเจ้ามั่น....ใจจริง.......ยาม....อิงแม่
และแล้ว......วัน......จาก..ลับ.....กลับมาถึง
จะดื้อดึง ยื้อยุด สุดจะแก้
ทั้งเยียวยา รักษา เฝ้าดูแล
ก็เพียงแค่ หายใจ....ต่อ.....ทรมาน....
เจ้าสบตา.....วิงวอน.....ดูวุ่นวาย
พยุงกาย......แข็งใจ.....ไม่อาจผ่าน
ตัวสั่นริก.....ล้ม....ลง....สุด.....สงสาร
เจ็บ....ใดปาน......ยาม....เจ้าแผ่ว.....ลมหายใจ
เจ้าสบตา.....น้ำตา......เจ้า......รินไหล
ไม่อยากไป ...... ไม่ไป...... จะได้ไหม.....
เจ้าคงกลัว...... คงหวาด.......แทบ......ขาด....ใจ
สุดรั้งไหวเจ้านอนนิ่งสิ้นความหวัง
ไม่มีแล้ว....... เพื่อนแก้ว .......คอยวิ่งตาม.....
ไม่มีแล้ว..... คำถาม ......จากแววตา
ไม่มีแล้ว...... เสียงเรียก .....คอยห่วงหา
ไม่มีแล้ว ...ซอนญ่า.....เจ้าหมาน้อย....
หน้าส่วนตัว
818
Lovers
0 คน เลิฟฝากรักฟากฟ้า
