" ช่าง...หัวมัน "

พงษ์ สุนนท์

อยู่ในชุดสีขาวรองเท้าแตะ
ชอบงัดแงะทั้งวันแก้ปัญหา
อาศัยเพียงความรู้แค่ปูปลา
มีวิชาน้อยนิดเพราะคิดจำ

กองเครื่องมือดาษดื่นอยู่พื้นห้อง
ตาจดจ้องระยะพร้อมกระหน่ำ
ไม่ปรึกษาหารือลงมือทำ
คอยตอกย้ำด้วยคำประจำใจ

ยึดถือนามความหมายของ "นายช่าง"
อยู่ระหว่างเรื่องราวคราวฝันใฝ่
มันคงเป็นเช่นนั้นดื้อรั้นไป
จมอยู่ในห้วงฝันของปัญญา

ถึงที่หมายสำเร็จก็เสร็จสิ้น
เหงื่อไหลรินจากงานผู้หาญกล้า
ค่อยยึดโครงโยงร่างหว่างเวลา
พร้อมศรัทธาแน่วแน่ให้แก่ตน

มองผลงานทีไรใจกรุ้มกริ่ม
แสยะยิ้มอิ่มใจไร้ใครสน
อยู่ในห้วงความสุขมาปะปน
ต้องทานทนทุกคืนเฝ้ายืนรอ

มือข้างหนึ่งยกชูดูแช่มชื่น
อีกมือยื่นนอตมาแล้วใจฝ่อ
เหลืออีกอันทำไมถึงไม่พอ
วันนี้ขออีกตัวช่างหัวมัน.

............................