5 กันยายน 2554 23:56 น.
พงษ์ สุนนท์
เห็นแสงไฟหัวเตียงเพียงหริบหรี่
กระทบที่ดวงตาเวลาเหลียว
ผ้าพันอกปกปิดอยู่นิดเดียว
หน้าซีดเซียวเขียวคล้ำถึงลำคอ
ลมหายใจแห้งแหบแทบขาดช่วง
นัยน์ตากลวงร่วงโรยโอดโอยขอ
เอ็นปูดโปนเจียนหลุดผุดเป็นตอ
นิ้วหงิกงอพอสั่นเกือบกลั้นใจ
ริมฝีปากบางเฉียบเหมือนเยียบหนาว
เหม็นกลิ่นคาวห้องอับขยับไหว
สัมผัสถึงความกลัวติดตัวไป
ซุกซ่อนในแขนขาออกอาการ
หอบหายใจอย่างแรงตะแคงพื้น
ผลักตัวยืนเหยียดตึงถึงตระหง่าน
เซถลาล้มลุกจนคลุกคลาน
ทรมานหวั่นหวาดขหยาดกลัว
ได้เพียงเหม่อมองผ่านออกด้านนอก
เป็นเนื้องอกหรือไม่อยู่ในหัว
เอามือกุมหน้าผากลำบากตัว
มันพร่ามัวติดขัดบีบรัดมา
กัดฟันครางเคลียคลอจนพอรู้
เราเป็นผู้ทดลองต้องรักษา
ก่อนล้มตัวหันกลับแล้วหลับตา
เข็มฉีดยาจ่อปากฉากสำคัญ
จวบจนถึงรุ่งสางสายยางช่วย
จับผู้ป่วย รีบทำ พร้อมห้ำหั่น
การทดลองไม่คิดติดต่อกัน
พอพูดจบก็หัน มันตายแล้ว
รายต่อไป เสียงดังจนฟังชัด
ร่างติดบัตรเสื้อคลุมกุมหลอดแก้ว
นามด๊อกเตอร์ชั้นดีผู้มีแวว
เลือกเอาแมวนิ่งหลับ, จับทดลอง!!
..........................................
1 พฤษภาคม 2554 19:29 น.
พงษ์ สุนนท์
เสียงวัตถุวิ่งหาฝ่าอากาศ
กัมปนาทกึกก้องจนต้องตื่น
ก่อนรับรู้ความหมายจากปลายปืน
ที่ฝ่าฝืนอารมณ์อุดมการณ์
มันไม่ใช่เป็นเพียงแค่เสียงดัง
แต่มันยังไม่หยุดจุดเผาผลาญ
เห็นทุกครั้งที่แตกก็แหลกลาญ
บินผ่านน่านเวลามาฆ่ากัน
จะต้องมีผู้แพ้อีกแค่ไหน
ยื่นเงื่อนไขแสนเศร้าเข้าห่ำหั่น
ชีวิตคนมีค่ามากกว่านั้น
ในคืนที่เงียบงันหยุดทำลาย
หยุดยิง !
ก่อนที่สิ่งสมบูรณ์จะสูญหาย
ก่อนที่ความเป็นคนวนกลับกลาย
ทดแทนด้วยความตาย, หยุดหายใจ
..........................................
8 เมษายน 2554 18:10 น.
พงษ์ สุนนท์
ตรุษสงกรานต์ งานบุญ หนุนปีใหม่
อาทิตย์ได้ หมุนเวียน เปลี่ยนราศี
ตามความเชื่อ โบราณ แต่นานปี
จึงได้มี สงกรานต์ สืบสานมา
ใช้น้ำเป็น ความหมาย เพื่อคลายร้อน
แล้วขอพร ผู้ใหญ่ เมื่อไปหา
ให้ความดี ชี้นำ ก่อนอำลา
ด้วยศรัทธา งดงาม ตามครรลอง
ทำจิตใจ ใสสะอาด ตักบาตรพระ
พร้อมชำระ ร่างกาย ให้คลายหมอง
เจดีย์ทราย หลายคน ขนมากอง
น้ำฉ่ำนอง กระเซ็น เยือกเย็นทรวง
ร่วมปล่อยนก ปล่อยปลา พาสะเดาะ
ให้พ้นเคราะห์ ปรากฏ จนหมดห่วง
ตั้งอยู่ใน ความจริง สิ่งทั้งปวง
ให้ลุล่วง ผลธรรม แต่กรรมดี
อธิษฐาน ต่อพระ พุทธรูป
พร้อมเทียนธูป ดอกไม้ หลากหลายสี
ให้สายน้ำ ไหลเท ประเพณี
มิตรไมตรี ที่อาบ อยู่ตราบใด
ตรุษสงกรานต์ ผ่านมา พาให้คิด
เคลื่อนชีวิต ประสบ พบวันใหม่
ประเพณี ดีงาม ตามแบบไทย
สร้างสายใย ผูกพัน วันครอบครัว.
...........................................
3 เมษายน 2554 13:29 น.
พงษ์ สุนนท์
ได้ข่าวเรื่องน้ำท่วมใต้อ่วมหนัก
ไร้ที่พักหยูกยากับอาหาร
สายตาเศร้าเฝ้ารอทรมาน
เกิดเหตุการณ์ลำเค็ญน่าเห็นใจ
ส่งหัวใจไปปลอบสุดขอบฟ้า
ทุกเวลามุ่งมั่นอย่าหวั่นไหว
ในคืนที่เหน็บหนาวต้องก้าวไป
เริ่มต้นใหม่อีกครั้งความหวังมี
อย่าเพิ่งหมดอาลัยในชีวิต
อย่าสิ้นคิดท้อถอยคอยหลบหนี
อย่ายอมแพ้ชะตากรรมทำย่ำยี
กับสิ่งที่เป็นทุกข์เข้าคุกคาม
อาจเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าแววตาโหย
สายฝนโปรยเย็นฉ่ำกับคำถาม
รอวันที่ฟ้าใสในความงาม
เกิดขึ้นยามเช้าใหม่ในตาเรา
เพียงไม่ไร้ศรัทธาปัญหาหนัก
มอบความรักปรารถนาดีไม่มีเหงา
คือแรงใจให้สว่างแม้บางเบา
ลบความเศร้าในภาพคราบน้ำตา
กำลังใจมีไว้ให้อาบอิ่ม
ภาพรอยยิ้มผุดผ่องต้องมาหา
ลุกขึ้นใหม่ให้ประจักษ์อีกสักครา
คอยเยียวยาทุกสิ่งไม่ทิ้งกัน.
........................................
31 มีนาคม 2554 22:17 น.
พงษ์ สุนนท์
เสียงไล่เล็มเต็มเหนี่ยวของเกลียวคลื่น
เมื่อวานซืนยืนหยัดสงัดนิ่ง
แต่วันนี้หน่วงหนักเกินพักพิง
พัดทุกสิ่งวิบัติกระจัดกระจาย
หรือว่าโลกแข็งกร้าวใกล้ร้าวแล้ว
ไร้วี่แววแตกตื่นหื่นกระหาย
ปฐพีสีดำเข้าทำลาย
โมโหร้ายกลาดเกลื่อนสะเทือนใจ
วิปริตผิดกร่อนผ่อนลมหวน
ฟ้าเรรวนข้ามคืนเป็นคลื่นใหญ่
เอาไปหมดหดหู่แม้อยู่ไกล
ไม่มีใครกระซิบชั่วพริบตา
หรือว่าเราจะซวยโลกป่วยแล้ว
คงไม่แคล้วแตกดับจับรักษา
เพราะเรามีโลกเดียวคอยเยียวยา
อย่าไปฝันถึงโลกหน้า...ถ้าไม่มี.
..............................................
หน้าส่วนตัว
1380
