27 สิงหาคม 2547 18:17 น.
พรรณพชร
เธอพร่ำบอก....ออกมาซะมากมาย
ว่าเค้าน่ารักเหลือหลายมากมายกว่าฉัน
เธอพร่ำพูดกรอกหู อยู่ทุกวัน
ว่าเค้านั้น อ่อนหวาน และ แสนดี
ไม่ก้าวร้าว โวยวาย เอาแต่ใจ
ไม่หวั่นไหว ไม่เรียกร้องอะไร เหมือนอย่างฉัน
พร่ำบอกซะมากมาย พูดอยู่ได้ทุกๆวัน
พูดกับฉัน ให้ฟัง ให้ได้ยิน
ถ้าในเมื่อเค้าดีกว่าซะมากมาย
จะเปลี่ยนเป็นเค้าก็ได้...ถ้าอย่างนั้น
ก็ในเมื่อเค้าแสนดี อย่างที่ ใจเธอฝัน
ก็ปล่อยฉันเอาไว้ตรงนี้ ... อย่ารีรอ
เปลี่ยนเป็นเค้าก็ได้นะ...ถ้าต้องการ
อย่าทนอยู่ทรมาน ..กับคนอย่างฉัน
ไม่เป็นไรหรอก อยากจากไป ก็ไม่ว่ากัน
ปล่อยให้ฉัน อยู่ตรงนี้ กับ...ความแย่ของตัวเอง
8 กรกฎาคม 2547 19:49 น.
พรรณพชร
ก่อนนอนห่มผ้าหนาๆ
ก่อนหลับตาคิดถึงฉันได้ไหม
ยามหลับ ในขณะที่เธอฝันไป
ก็อย่าฝันถึงใครนอกจากเรา
ตื่นเช้า ก่อนล้างหน้า
ให้ลืมตาคิดถึงกันเล็กน้อย
อย่าปล่อยให้...ใจคนคอย
ต้องเลื่อนลอยอ้างว้างยามห่างเธอ
ขับรถขับรา...อย่าให้ไว
จงรู้ไว้ ใจคนคอย นี้มันสั่น
ฝนตกอย่าตากฝนก็แล้วกัน
และ รีบทานอาหารพลันเมื่อถึงเวลา
ที่ห่วง..หวงมากมายขนาดนี้
เพราะอะไรคนดี โปรดอย่าถาม
หากไม่รักไม่ห่วง คงไม่โทรตาม
เพราะงั้นอย่าห้าม ... ให้เหนื่อยเลย
ไปละนะ บั๊บบายคร๊าบบบบ ว่าจะเอารูปลง มานลงไม่ได้อะ หุหุหุ
7 กรกฎาคม 2547 18:34 น.
พรรณพชร
เก็บความทรงจำที่ดีเอาไว้ได้ไหม
แล้วลบความทรงจำเลวร้ายที่เจ็บช้ำ
ลืมได้ไหม ในความผิดเก่าๆที่ฉันทำ
แล้วช่วยจำกันไว้ในใจตลอดกาล...
.........................................................................
อีกไม่นานระหว่างเราก็คงจบ
ไม่อาจได้มาพบมาห่วงหา
ก็คงต้องห่างกันไปตามกาลเวลา
คงไม่อาจย้อนมา...เป็นอย่างเดิม
แค่คนเคยพิเศษกว่าใครๆ
แต่เมื่อหลายอย่างเปลี่ยนไปก็ไร้ค่า
ก็คงเหลือเพียงคนธรรมดา
ที่เดินผ่านเข้ามา...เพื่อลืมเลือน
..............................................
อยากให้มีเราอย่างนี้ตลอดไป
ไม่อยากให้ใครมาตัดหน้า
ไม่อยากให้เลือนหายไปกับกาลเวลา
เพราะรู้ตัวดีว่า ...ไม่อาจอยู่โดยขาดเธอ
......................................................................................................................
7 กรกฎาคม 2547 18:27 น.
พรรณพชร
อยากให้รู้ความรู้สึก
ส่วนลึกๆที่มีเธอเสมออยู่ในใจ
อยากให้รู้นะว่ามีคนคอยห่วงใย
ยังอยากจะใกล้ ไม่อยากห่างไปไหน...ให้ไกลตา
ยังเป็นห่วงเสมอไม่เคยห่าง
เธอทำใจคนอ้างว้างให้มีค่า
อยากให้เข้าใจ ห่วงใยตลอดเวลา
จนไม่อาจจากมา...เพราะว่า มันรักเธอ....
7 กรกฎาคม 2547 18:25 น.
พรรณพชร
อยากขอฝันถึงเธออย่างนี้ทุกคืน
ไม่อยากตื่นมาพบความจริงที่โหดร้าย
ไม่อยากพบกับความจริงที่เดียวดาย
อยากขอมีเธอข้างกายอย่างฝัน...ทุกคืน
แม้มันจะไม่ใช่โลกแห่งความจริง
แม้ทุกสิ่งจะเป็นเพียงการเพ้อฝัน
แต่ขอแค่มีเธออยู่ใกล้ๆกัน
ก็จะขออยู่ในฝันอย่างนั้น ...ไม่ตื่นเลย......
หน้าส่วนตัว
728
